Διαβάζω από τις εκλογές των ΗΠΑ και μετά, ένα σωρό Τραμπολογίες, αστείες, ασόβαρες αλλά και τεκμηριωμένες (όπως αυτή στον analyst.gr).
Το ερώτημά μου είναι αν μια λύση αλά Τραμπ είναι η εναλλακτική κατάσταση σε σχέση με την Παγκοσμιοποίηση (μόνον εμπορική και κερδοσκοπική για λίγους και ισχυρούς) ή απλά είναι μια κατάσταση Σκύλας - Χάρυβδης; Είναι εναλλακτική λύση η ανεξέλεγκτη ξενοφοβία, ο απομονωτισμός, ο άκρατος προστατευτισμός;
Σίγουρα δεν μπορούμε να ξέρουμε σε αυτή τη φάση το πλήρες και σαφές πρόσωπο μιας τάσης, που ο εκπρόσωπός της την παρουσίασε με περισσή γελοιότητα.
Και σαφές είναι ότι η Παγκοσμιοποίηση των κερδών των λίγων έχει αποβεί εις βάρος των πολλών και έχει δημιουργήσει κοινωνικά προβλήματα τεράστια και δυσεπίλυτα.
Είναι φανερό ότι η "τμηματική" Παγκοσμιοποίηση, εκεί μόνον που συμφέρει αυτούς, που αναζητούν ολοένα και μεγαλύτερα υπερκέρδη, καταλήγει σε ανωμαλίες, που γεννούν ολοένα και μεγαλύτερες εξαθλιώσεις. Ίσως μόνον η ολοκληρωτική Παγκοσμιοποίηση να έχει νόημα και εφαρμογή, παγκοσμιοποίηση όχι μόνον εμπορίου αλλά και πόρων, συνθηκών εργασίας, αξίας της εργασίας, κλπ. Αλλά αυτό είναι κοντά στην Ουτοπία ενός Παγκόσμιου κράτους. Πoιο Παγκόσμιο κράτος όταν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε λίγα μέτρα που θα εμποδίσουν την αλλαγή του κλίματος και θα σώσουν τον Πλανήτη, το σπίτι όλων μας;
Το να αποφύγουμε τα κακά και ολέθρια της Παγκοσμιοποίησης της αναζήτησης των όλο και "φθηνότερων χεριών", που σπρώχνει όλο και περισσότερους στην κακοπληρωμή ή στην ανεργία, ίσως βρει εύκολη ατραπό σε άλλα άκρα με τα δικά τους δεινά.
Δεν χρειάζεται να λύσουμε τα προβλήματα του σήμερα με τακτικές του χθες και με οπισθοδρομήσεις. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν αλλά ίσως κάποια πράγματα είναι σαφή όπως το ότι τα κράτη δεν γίνεται να συνεχίζουν να αποδυναμώνονται και να μην είναι σε θέση να προστατεύουν στοιχειωδώς τους πολίτες τους ελέω μιας κακά εννοούμενης "ανταγωνιστικότητας", που συμφέρει στη συσσώρευση υπερκερδών. Και αν θέλεις οικονομία των αγορών, πρέπει να υπάρχουν αυτές οι αγορές, οι πραγματικές αγορές, οι άνθρωποι και όχι οι αγορές χρήματος... και να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να αγοράσουν και να καταναλώσουν.
Το ερώτημά μου είναι αν μια λύση αλά Τραμπ είναι η εναλλακτική κατάσταση σε σχέση με την Παγκοσμιοποίηση (μόνον εμπορική και κερδοσκοπική για λίγους και ισχυρούς) ή απλά είναι μια κατάσταση Σκύλας - Χάρυβδης; Είναι εναλλακτική λύση η ανεξέλεγκτη ξενοφοβία, ο απομονωτισμός, ο άκρατος προστατευτισμός;
Σίγουρα δεν μπορούμε να ξέρουμε σε αυτή τη φάση το πλήρες και σαφές πρόσωπο μιας τάσης, που ο εκπρόσωπός της την παρουσίασε με περισσή γελοιότητα.
Και σαφές είναι ότι η Παγκοσμιοποίηση των κερδών των λίγων έχει αποβεί εις βάρος των πολλών και έχει δημιουργήσει κοινωνικά προβλήματα τεράστια και δυσεπίλυτα.
Είναι φανερό ότι η "τμηματική" Παγκοσμιοποίηση, εκεί μόνον που συμφέρει αυτούς, που αναζητούν ολοένα και μεγαλύτερα υπερκέρδη, καταλήγει σε ανωμαλίες, που γεννούν ολοένα και μεγαλύτερες εξαθλιώσεις. Ίσως μόνον η ολοκληρωτική Παγκοσμιοποίηση να έχει νόημα και εφαρμογή, παγκοσμιοποίηση όχι μόνον εμπορίου αλλά και πόρων, συνθηκών εργασίας, αξίας της εργασίας, κλπ. Αλλά αυτό είναι κοντά στην Ουτοπία ενός Παγκόσμιου κράτους. Πoιο Παγκόσμιο κράτος όταν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε λίγα μέτρα που θα εμποδίσουν την αλλαγή του κλίματος και θα σώσουν τον Πλανήτη, το σπίτι όλων μας;
Το να αποφύγουμε τα κακά και ολέθρια της Παγκοσμιοποίησης της αναζήτησης των όλο και "φθηνότερων χεριών", που σπρώχνει όλο και περισσότερους στην κακοπληρωμή ή στην ανεργία, ίσως βρει εύκολη ατραπό σε άλλα άκρα με τα δικά τους δεινά.
Δεν χρειάζεται να λύσουμε τα προβλήματα του σήμερα με τακτικές του χθες και με οπισθοδρομήσεις. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν αλλά ίσως κάποια πράγματα είναι σαφή όπως το ότι τα κράτη δεν γίνεται να συνεχίζουν να αποδυναμώνονται και να μην είναι σε θέση να προστατεύουν στοιχειωδώς τους πολίτες τους ελέω μιας κακά εννοούμενης "ανταγωνιστικότητας", που συμφέρει στη συσσώρευση υπερκερδών. Και αν θέλεις οικονομία των αγορών, πρέπει να υπάρχουν αυτές οι αγορές, οι πραγματικές αγορές, οι άνθρωποι και όχι οι αγορές χρήματος... και να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να αγοράσουν και να καταναλώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου