Το σημειώνει ο κύριος Βιλιάρδος σε ανάλυση του και θα ήθελα να το επισημάνω τονίζοντας το "Αν" και τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από την απάντηση αυτής της ερώτησης.
Αν λοιπόν το ΔΝΤ είχε δημοσιοποιήσει την έκθεσή του για τη μη βιωσιμότητα του Ελληνικού Χρέους την προ-προηγούμενη εβδομάδα όταν οι διαπραγματεύσεις ακόμα ήταν ενεργές και υπήρχε και η καλή σαν βάση διαπραγματεύσεων πρόταση Τσίπρα (οι 47 σελίδες των 8 δις μέτρων), καλή βάση σύμφωνα με τους δανειστές μάλιστα, τότε η Γερμανία, που επέμενε στην παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα -ενώ η Ελληνική πλευρά όχι (;;;)- θα μπορούσε να αρνηθεί τη συζήτηση για κάποια μορφή απομείωσης του Ελληνικού χρέους;
Και αν το έκανε, που θα στηριζόταν; Σε ποια τεχνοκρατικά στοιχεία, μια που δηλώνει ότι μόνον αυτά και όχι η πολιτική βούληση μετράει;...
Ποιος κοροϊδεύει ποιον άραγε στις πλάτες του Ελληνικού Λαού;
Και σαφώς υπάρχουν οι ενδείξεις για τις προτεραιότητες κάποιων για την καριέρα τους, που κινδυνεύει εκεί στα ΔΝΤ και στα Eurogroup.
Και επίσης αποδείξεις για τις σκοπιμότητες εκείνων των άλλων που θεωρούν ότι η οιαδήποτε παραχώρηση στην Ελλάδα θα είναι η κομματική τους ήττα, η ήττα του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη από τους αριστερίζοντες Έλληνες, αλλά είναι μόνον εκεί η κοροϊδία;
Και βέβαια στην ίδια ανάλυση του κυρίου Βιλιάρδου δίνονται τα στοιχεία της οικονομικής (και όχι μόνον) καταστροφής της Ελλάδας στο βωμό των σκοπιμοτήτων και της κοροϊδίας.
Για ποιες αποζημιώσεις να μιλήσουμε για τις καταστροφές της χώρας μας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και να τις απαιτήσουμε όταν οι νυν είναι κολοσσιαίες και υπέρτερες;
Και όπως και στον Πόλεμο, βλέπουμε στην ίδια ανάλυση ότι συντόμως οι επιπτώσεις των τιμωρητικών πολιτικών θα είναι και Πανευρωπαϊκές.
Η Ευρώπη οφείλει, αντί να παρεξηγεί και να παρερμηνεύει το νόημα του χθεσινού δημοψηφίσματος, να δει τα πραγματικά στοιχεία και αίτια της Ελληνικής Τραγωδίας και να δώσει επιτέλους τη ΛΥΣΗ, που έδωσαν σοφότεροι και εμπειρότεροι ηγέτες στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για τη νυν κυρίαρχη της Ευρώπης και τότε ηττημένη Γερμανία.
Όταν την έλιωσαν με τη συνθήκη των Βερσαλλιών στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. την έστειλαν στην αγκαλιά του Χίτλερ και οδήγησαν τον κόσμο σε μεγαλύτερη καταστροφή. Όταν την βοήθησαν να ορθοποδήσει στο τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου την οδήγησαν σε οικονομικό θαύμα.
ΥΓ1: Ο υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Γκότσι δήλωσε για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων:
«Εάν πιστεύει ο καθένας ότι έχει απόλυτο δίκιο κι άλλοι έχουν απόλυτο άδικο, δεν θα πάμε μπροστά» είπε. «Πρέπει να κάνουμε προσπάθεια να καταλάβουμε την οπτική της άλλης πλευράς».
Κλέβω ξανά κάτι από την ανάλυση του κου Βιλιάρδου, που πάει γάντι ίσως εκατέρωθεν στα τεκταινόμενα αλλά περισσότερα κατά τη γνώμη σε εκείνους που έχουν τις αγκυλώσεις στην ευρωπαϊκή πλευρά του "take it or leave it" (αλήθεια θα μας πουν τελικά ποιος το είπε, ο Ντάινσεμπλουμ ή ο Τουσκ γιατί πότε βλέπω αναφορά στον ένα και πότε στον άλλο):
"Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από μια Ιδέα, όταν δεν έχει κάποιος παρά μόνον μια Ιδέα"
ή ... ιδεοληψία ... Διαλέγετε το κατάλληλο για την περίπτωση ... (Το απόφθεγμα είναι του Άλεν).
ΥΓ2: Πως να πείσεις ότι θα μαζέψεις αυξημένο ΦΠΑ αν δεν μπορείς να μαζέψεις πάνω από 60% του υπάρχοντος και το 40% που δεν μαζεύεις αντιστοιχεί στα 8 δις μέτρων που προτείνεις;
Πως να πείσεις όταν δεν μπορείς να θίξεις το συνταγματικά αφορολόγητο των Ελλήνων Εφοπλιστών (politika.gr, http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=710448) και δεν είμαι σίγουρος αν πληρώνουν καν με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης;
Κακόπιστη η Ευρώπη. Μέρος της κακοπιστίας ανήκει σε μας και όσο δεν μεταρρυθμίζουμε απλό και αποδοτικό φορολογικό σύστημα και βιώσιμο ασφαλιστικό, χωρίς Μνημόνια, από μόνοι μας, θα είμαστε έρμαια του κάθε αρπακτικού.
"Οι εξαγορασμένοι χειραγωγείς".
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.analyst.gr/2014/09/25/oi-eksagorasmenoi-xeiragogeis/
Μεταξύ άλλων:
"Εδώ αναρωτιέται εύλογα κανείς ποιό ή μάλλον από ποιόν χρηματοδοτείται εκείνο το «δημοσιογραφικό κύκλωμα» στη Γερμανία, το οποίο «ασχολείται επαγγελματικά» με τη δυσφήμιση, καθώς επίσης με τον εθνικό εξευτελισμό της Ελλάδας – μέσω δημαγωγικών εφημερίδων του τύπου της Bild ή Ελλήνων δημοσιογράφων που εργάζονται σε γερμανικά έντυπα (όπως του «Έλληνα» που έγραψε, στο Spiegel αν δεν κάνω λάθος, πως κατά τη διάρκεια των διακοπών του, κανένας Έλληνας δεν του έδινε αποδείξεις!)."
http://news.in.gr/world/article/?aid=1500010318
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δημοσιεύματα των Ευρωπαϊκών εφημερίδων. Αξιοσημείωτη η εις βάρος μας σύμπνοια όλων των Γερμανικών εντύπων και η διαφορά αντιμετώπισης από την Corriere della Sera.
Σημειώνω το Spiegel για εσωτερικούς λόγους:
«Πόσο θα θέλαμε να γράφαμε σήμερα ένα άρθρο για την επικράτηση του "ναι": Θα γράφαμε πως αυτό το "ναι" δείχνει πως ο λαός είναι σοφότερος από τον ηγέτη του, θα καλούσαμε τα άλλα μέρη της Ευρωζώνης επιτέλους να κάνουν μία δίκαιη προσφορά που θα περιλαμβάνει κούρεμα» γράφει. Με το «όχι», η ελληνική κυβέρνηση θα επιδιώξει καλύτερη συμφωνία, «εξαγγελία που φαίνεται ότι θα προστεθεί στη σειρά ψεύτικων υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ»: Η κατάσταση φαίνεται πλέον «αδιέξοδη» και «υπόλοιπη Ευρωζώνη θα το αντέξει κάπως, αλλά για την Ελλάδα τώρα ξεκινούν πικρές εβδομάδες».
Το σημειώνω για τους Δελαστίκ και όσους αναφέρονται σε γερμανοτσολιάδες και Ναινέκους (ο original του μακαρίτη του Γιαννόπουλου ήταν με ε...αλλά ελέω ΝΑΙ έγινε αι) με περισσή ευκολία, τη στιγμή που η Ελλάδα πρέπει ενωμένη γύρω από την κυβέρνηση της και τον πρωθυπουργό της, να διεκδικήσει ότι ακριβώς αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι ήταν το διακύβευμα του δημοψηφίσματος.
Αναφέρω το δημοσίευμα του Spiegel για να δώσω τη θεώρηση αυτού του κομματιού των ανθρώπων του ΝΑΙ, που το θεώρησαν σαν διέξοδο μη ρήξης και επικοινωνίας με τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις εκείνες, που ζητούν να βρεθούν στο πλευρό της Ευρωπαϊκής Ελλάδας και να αποτρέψουν τη ρήξη με μια δίκαιη και βιώσιμη συμφωνία. Μπορεί λανθασμένα, ο χρόνος θα δείξει, αλλά όχι μη πατριωτικά.
Και είναι κρίμα να μιλάει για γερμανοτσολιάδες αυτός που αγόγγυστα καλοδέχτηκε την συνοδοιπορία των επιγόνων και απογόνων των γερμανοτσολιάδων.
Τέλος στην εσωστρέφεια αν θέλουμε να βοηθήσουμε και να πετύχουμε. Μια γροθιά, μια φωνή και τα κομματικά και οι ιδεοληψίες των κομπλεξικών και των ιδεοληπτικών στην άκρη.