Μπροστά στο Τρίτο Μνημόνιο

Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στο Τρίτο Μνημόνιο κάτω από τις χειρότερες συνθήκες όλης της ως τώρα περιόδου της κρίσης. Με τεράστιο μη βιώσιμο πρόβλημα χρέους, που αρνούνται να αναδιαρθρώσουν οι κρατικοί πιστωτές και οι οργανισμοί πιστωτές, ξανά με δημοσιονομικό πρόβλημα αλλά τώρα και με τραγικό τραπεζικό πρόβλημα.

Και αυτή τη φορά με αυστηρά προαπαιτούμενα για τα νέα δάνεια, προαπαιτούμενα και υφεσιακά και περικοπών, που θα πλήξουν σαφώς ισχυρά και τους αδύνατους, όσο και αν η κυβέρνηση μιλάει για τη δικαιότερη κατανομή των βαρών.

Η Ελλάδα σε αυτή τη φάση βρέθηκε αρχικά και χωρίς φίλους και ελέω της άτεγκτης και τιμωρητικής Γερμανικής πολιτικής, εν τέλει στηρίχτηκε από τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης και του κόσμου ώστε να μην σταλεί στο πυρ το εξώτερον στο οποίον πάρα πολλοί θα ήθελαν να τη δουν. Οι δυνάμεις αυτές απηύδησαν από την ωμότητα και την κυνικότητα των προτάσεων όσων βλέπουν δυστυχώς την Ένωση σαν Ηγεμονία τους και το κοινό νόμισμα το σχεδίασαν δυστυχώς σαν συνέχεια του δικού τους για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της δικής τους οικονομίας και όχι τις ανομοιογένειες των Ευρωπαϊκών χωρών της Ευρωζώνης.

Οι εναλλακτικές λύσεις, όσων τίμια αναφέρονται στη δραχμή ή σε εσωτερικό παράλληλο νόμισμα χρειάζονται χρόνο και οργάνωση, που δεν έχει γίνει. Η αλλαγή από δραχμή σε Ευρώ με ανοικτές τις Τράπεζες χρειάστηκε μήνες και μάλιστα με παράλληλη κυκλοφορία των δυο νομισμάτων αλλά και υπό συνθήκες πλήρους σταθερότητας. Τώρα το αντίθετο θα έμοιαζε έργο αδύνατο να επιτευχθεί.

Οι εταίροι της ζώνης αντί να προτείνουν προσωρινή αποβολή της Ελλάδας και άλλα τερατουργήματα, θα μπορούσαν να προτείνουν προσωρινή εξαίρεση της Ελλάδας από Ευρωπαϊκούς κανόνες, όπως δυνατότητα προστατευτισμού εγχωρίων προϊόντων και δυνατότητα δασμών στις εισαγωγές, που πιθανόν να τόνωνε την οικονομία μας και να αναθέρμαινε την εργασία και την παραγωγή καθώς και να βοηθούσε στην αποπληρωμή των χρεών.

Σε αυτή τη δύσκολη χρονική στιγμή, δεν χωράει να λύνουμε κομματικές και πολιτικές διαφορές αλλά να μείνουμε ενωμένοι για να διασώσουμε ότι διασώζεται και να βρούμε κοινές συνισταμένες των δυνάμεων και των ιδεών μας, που θα μας δώσει κάποιες διεξόδους.
Είναι λυπηρό, όχι μόνον μεταξύ κομμάτων αλλά και πια εντός κομμάτων, να επικρατούν ιδεοληπτικές διαμάχες, που να μην διακρίνουν την καταστροφή της χώρας αλλά τις κομματικές ζημιές και ανακολουθίες. Να στέργουν στα αδιέξοδα όταν είμαστε τόσο βαθειά χωμένοι στο πηγάδι πια.
Αρκετά βγάλαμε τα μάτια μας μόνοι μας και δώσαμε και τα όπλα σε όσους έχουν συμφέροντα από την καταστροφή μας να μας σύρουν ακόμα πιο κοντά στο γκρεμό. Φθάσαμε να έχουμε να διαλέξουμε θάνατο άμεσο ή έμμεσο. Ας πάμε εκεί που δεν θα πεθάνουμε άμεσα και ας προσπαθήσουμε να σηκωθούμε λίγο-λίγο επιτέλους με μια έστω στοιχειωδώς κοινή προσπάθεια για την  Ελλάδα και εμάς τους ίδιους, τους Έλληνες.  Γι’ αυτό πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να βλέπουμε παντού προδότες και να κοιτάξουμε χωρίς καμιά άλλη προτεραιότητα, το κοινό συμφέρον. Όντως έχουμε καταφέρει να γίνουμε αποικία χρέους αλλά σε αυτή τη φάση προέχει να μην πεθάνουμε για να μπορέσουμε να προετοιμάσουμε κάτι καλύτερο για το μέλλον.
Ακόμα και το restart στον υπολογιστή, αν έχει καεί το τροφοδοτικό, δεν γίνεται να ξαναξεκινήσει το σύστημα.