Αν σ' αυτή τη χώρα κύριε Τσίπρα υπήρχαν κάποιοι έντιμοι πολίτες, που δήλωναν και πλήρωναν τους φόρους τους μέχρι δεκάρας και από πατριωτικό καθήκον κράταγαν τα χρήματα τους στο Ελληνικό Χρηματοπιστωτικό Σύστημα (και δεν τα έβγαζαν έξω όπως μεταξύ άλλων κάποιοι από τους Υπουργούς και Βουλευτές σας αλλά και από τους ένθερμους υποστηρικτές σας - και βέβαια δεν είναι μόνον αυτοί...) και αυτούς τους πολίτες του κράτους, τους πτωχοποιούσες δια των διαφόρων πιθανών ενδεχομένων, που μπορεί να μην συμβούν αλλά που ουδείς πλέον μπορεί να αποκλείσει, πχ κούρεμα καταθέσεων, χρεοκοπία, αλλαγή νομίσματος κλπ κλπ, τότε κύριε Τσίπρα, οι αντιστοίχως πιθανές θηλιές στο Σύνταγμα και αλλαχού και οι απανωτές αυτοκτονίες των εντίμων υπό τους γέλωτες των άλλων για τα κορόιδα, θα σας έλεγαν άραγε κάτι; Θα σας συγκινούσαν; Ή υπάρχουν ταξικές και άλλες διακρίσεις και στις αυτοκτονίες; Ή κάποιες αυτοκτονίες μας ενδιαφέρουν και άλλες όχι;
Και αγαπητέ κύριε Τσίπρα, θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Και το λύκο τον έχεις δίπλα σου να ψηφίσετε από κοινού την Κυριακή και να σε περιμένει στη γωνία στη συνέχεια, να καρπωθεί την αγανάκτηση της πλήρους πτωχοποίησης. Και ο κόσμος της Προόδου τέτοια υποθήκευση ιδεών και αξιών δεν σας εντολοδότησε να κάνετε, δεν λέω μόνον της Αριστεράς κύριε Τσίπρα αλλά της Προόδου, που σαν λέξη και ουσία κοσμούσε την κύρια συνιστώσα του κόμματος, που είστε αρχηγός και που είναι ΣΑΦΩΣ ευρύτερος από την Αριστερά, είτε το θέλουν κάποιοι σύντροφοί σας είτε όχι. Και αυτός ο κόσμος της Προόδου κύριε Τσίπρα, σας έδωσε την εξουσία, που έχετε σήμερα.
Λυπάμαι αν πολλοί από τους φίλους, που μου κάνουν τη χάρη να διαβάζουν αυτή τη γωνιά του διαδικτύου, με θεωρήσουν κινδυνολόγο, τρομολάγνο ή επιρρεπή στην τρομοκράτηση, που πιθανότατα συμβαίνει από άλλους κύκλους στις μέρες μας. Σε όσους γεννήσουν τα γραφόμενά μου αυτές τις σκέψεις, ας βάλουν με ειλικρίνεια το χέρι στην καρδιά και ας σκεφτούν αν τα παραπάνω ενδεχόμενα είναι απίθανα ή όχι. Και πόση εντιμότητα έχουν πολλοί σήμερα για τα όσα κάνουν, για τα όσα λέγανε και λένε και για τα όσα δεν λέγανε και δεν λένε. Ο χρόνος θα το δείξει σίγουρα και η Ιστορία θα καταγράψει.
ΥΓ: Όλα τα παραπάνω γράφονται πολιτικά και όχι κομματικά. Δεν με ενδιαφέρει να περάσω τίποτα, καμιά κατεύθυνση σε κανένα για το δημοψήφισμα. Καταγράφω τις σκέψεις μου με ειλικρίνεια και τα όσα θεωρώ ότι μπορεί να κάνουν κάποιον που θα τα διαβάσει να τα σκεφτεί λιγάκι και ας τα απορρίψει.
Δεκάδες φορές έγραψα ότι ο πολιτικός πρώτιστα θα πρέπει να διαπνέεται από τη στόχευση του εφικτού και του βέλτιστου ανά περίπτωση. Τώρα αν λέμε ότι δεν είμαστε πολιτικοί παντός καιρού, εντάξει, στην μπουνάτσα την πάω και εγώ τη βαρκούλα... Το θέμα είναι να κάτσουμε κάτω και να δώσουμε την όποια καλύτερη δυνατή λύση με τιμιότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
Και επειδή σε καμιά περίπτωση εγώ δεν διεκδικώ αλάθητα και δεν διέπομαι από μισαλλοδοξίες, ταπεινά ζητώ συγγνώμη αν τα όσα γράφω και σκέφτομαι είναι σε αντικειμενικά λάθος κατεύθυνση αλλά είναι η γνώμη μου και το σίγουρα δίκαιο είναι να λέμε τη γνώμη μας με θάρρος και εντιμότητα (από την εποχή του Βολτέρου... και πολύ πιο πριν, από την Αθηναϊκή Δημοκρατία). Αν έχει κανείς αντίρρηση για αυτή τη βασική αρχή ... δεν υπάρχει τότε θέμα συζήτησης.
ΥΓ2: Από τη συνέντευξη Στίγκλιτζ στο in.gr:
Μήπως τελικά στην ΕΕ δεν έχουν θέση πιο αριστερές οικονομικές ιδέες; Η ΕΕ δεν δύναται να διατηρήσει το κοινωνικό μοντέλο που κάποτε την καθιστούσε σπουδαία. Πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν εκ βάθρων μεταρρυθμίσεις, όπως μια ευρωπαϊκή φορολογία, μια Κεντρική Τράπεζα που να λύνει με επιτυχία ζητήματα ανεργίας των ευρωπαίων πολιτών της και γενικότερα ένα οικονομικό σύστημα που να δίνει τη δυνατότητα στις χώρες που υπολείπονται οικονομικά άλλων, να τις «φτάσουν» και να μην τις ακολουθούν ασθμαίνοντας. Αν συμβούν όλα αυτά, ίσως τότε η ΕΕ σταματήσει να είναι μια αγορά όπου επικρατούν οι πιο αυστηρές και φονταμενταλιστικές οικονομικές απόψεις.
Αρά στο μέλλον, η ελληνική κρίση θα αποτελεί το πιο τρανό παράδειγμα κοινωνικού δαρβινισμού με οικονομικούς όρους; Κάτι σαν «Η επιβίωση του πλουσιοτέρου;» (Γελάει) Μπορείτε να το πείτε κι έτσι. Εγώ θα έλεγα απλά πως η ΕΕ έχει καταντήσει πλέον ένα σύστημα όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Είναι προφανές ότι το Δημοψήφισμα που προκηρύχθηκε έπρεπε να είχε γίνει δεκαπέντε χρόνια πριν για την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ. Αλλά το πελατειακό κράτος και οι αλλοτριωμένοι πολίτες, εμείς, πανηγυρίζαμε για μια δεκαετία για τα Καγιέν και τις πισίνες του φθηνού δανεισμού και υποθηκεύσαμε τα παιδιά μας. Τώρα ας μαζέψουμε τα συντρίμμια μας.
Και αγαπητέ κύριε Τσίπρα, θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Και το λύκο τον έχεις δίπλα σου να ψηφίσετε από κοινού την Κυριακή και να σε περιμένει στη γωνία στη συνέχεια, να καρπωθεί την αγανάκτηση της πλήρους πτωχοποίησης. Και ο κόσμος της Προόδου τέτοια υποθήκευση ιδεών και αξιών δεν σας εντολοδότησε να κάνετε, δεν λέω μόνον της Αριστεράς κύριε Τσίπρα αλλά της Προόδου, που σαν λέξη και ουσία κοσμούσε την κύρια συνιστώσα του κόμματος, που είστε αρχηγός και που είναι ΣΑΦΩΣ ευρύτερος από την Αριστερά, είτε το θέλουν κάποιοι σύντροφοί σας είτε όχι. Και αυτός ο κόσμος της Προόδου κύριε Τσίπρα, σας έδωσε την εξουσία, που έχετε σήμερα.
Λυπάμαι αν πολλοί από τους φίλους, που μου κάνουν τη χάρη να διαβάζουν αυτή τη γωνιά του διαδικτύου, με θεωρήσουν κινδυνολόγο, τρομολάγνο ή επιρρεπή στην τρομοκράτηση, που πιθανότατα συμβαίνει από άλλους κύκλους στις μέρες μας. Σε όσους γεννήσουν τα γραφόμενά μου αυτές τις σκέψεις, ας βάλουν με ειλικρίνεια το χέρι στην καρδιά και ας σκεφτούν αν τα παραπάνω ενδεχόμενα είναι απίθανα ή όχι. Και πόση εντιμότητα έχουν πολλοί σήμερα για τα όσα κάνουν, για τα όσα λέγανε και λένε και για τα όσα δεν λέγανε και δεν λένε. Ο χρόνος θα το δείξει σίγουρα και η Ιστορία θα καταγράψει.
ΥΓ: Όλα τα παραπάνω γράφονται πολιτικά και όχι κομματικά. Δεν με ενδιαφέρει να περάσω τίποτα, καμιά κατεύθυνση σε κανένα για το δημοψήφισμα. Καταγράφω τις σκέψεις μου με ειλικρίνεια και τα όσα θεωρώ ότι μπορεί να κάνουν κάποιον που θα τα διαβάσει να τα σκεφτεί λιγάκι και ας τα απορρίψει.
Δεκάδες φορές έγραψα ότι ο πολιτικός πρώτιστα θα πρέπει να διαπνέεται από τη στόχευση του εφικτού και του βέλτιστου ανά περίπτωση. Τώρα αν λέμε ότι δεν είμαστε πολιτικοί παντός καιρού, εντάξει, στην μπουνάτσα την πάω και εγώ τη βαρκούλα... Το θέμα είναι να κάτσουμε κάτω και να δώσουμε την όποια καλύτερη δυνατή λύση με τιμιότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
Και επειδή σε καμιά περίπτωση εγώ δεν διεκδικώ αλάθητα και δεν διέπομαι από μισαλλοδοξίες, ταπεινά ζητώ συγγνώμη αν τα όσα γράφω και σκέφτομαι είναι σε αντικειμενικά λάθος κατεύθυνση αλλά είναι η γνώμη μου και το σίγουρα δίκαιο είναι να λέμε τη γνώμη μας με θάρρος και εντιμότητα (από την εποχή του Βολτέρου... και πολύ πιο πριν, από την Αθηναϊκή Δημοκρατία). Αν έχει κανείς αντίρρηση για αυτή τη βασική αρχή ... δεν υπάρχει τότε θέμα συζήτησης.
ΥΓ2: Από τη συνέντευξη Στίγκλιτζ στο in.gr:
Μήπως τελικά στην ΕΕ δεν έχουν θέση πιο αριστερές οικονομικές ιδέες; Η ΕΕ δεν δύναται να διατηρήσει το κοινωνικό μοντέλο που κάποτε την καθιστούσε σπουδαία. Πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν εκ βάθρων μεταρρυθμίσεις, όπως μια ευρωπαϊκή φορολογία, μια Κεντρική Τράπεζα που να λύνει με επιτυχία ζητήματα ανεργίας των ευρωπαίων πολιτών της και γενικότερα ένα οικονομικό σύστημα που να δίνει τη δυνατότητα στις χώρες που υπολείπονται οικονομικά άλλων, να τις «φτάσουν» και να μην τις ακολουθούν ασθμαίνοντας. Αν συμβούν όλα αυτά, ίσως τότε η ΕΕ σταματήσει να είναι μια αγορά όπου επικρατούν οι πιο αυστηρές και φονταμενταλιστικές οικονομικές απόψεις.
Αρά στο μέλλον, η ελληνική κρίση θα αποτελεί το πιο τρανό παράδειγμα κοινωνικού δαρβινισμού με οικονομικούς όρους; Κάτι σαν «Η επιβίωση του πλουσιοτέρου;» (Γελάει) Μπορείτε να το πείτε κι έτσι. Εγώ θα έλεγα απλά πως η ΕΕ έχει καταντήσει πλέον ένα σύστημα όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Είναι προφανές ότι το Δημοψήφισμα που προκηρύχθηκε έπρεπε να είχε γίνει δεκαπέντε χρόνια πριν για την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ. Αλλά το πελατειακό κράτος και οι αλλοτριωμένοι πολίτες, εμείς, πανηγυρίζαμε για μια δεκαετία για τα Καγιέν και τις πισίνες του φθηνού δανεισμού και υποθηκεύσαμε τα παιδιά μας. Τώρα ας μαζέψουμε τα συντρίμμια μας.
Προσωπικά θεωρώ κάθε ανθρώπινη ζωή σεβαστή, ακόμα και για περιπτώσεις αποβρασμάτων που η ύπαρξή τους μόνο σαν ατύχημα μπορεί να χαρακτηριστεί (πχ ακροδεξιοί φασίστες). Επίσης, διαφωνώ ιδεολογικά με την επιλογή της αυτοκτονίας, για όποιο λόγο κι αν οδηγείται κανείς σε αυτή. Απλά δεν θεωρώ όλους τους τρόπους σκέψης εξίσου σεβαστούς, και κατανοώ πολύ διαφορετικά κάποιον που απελπίζεται επειδή δεν μπορεί να επιβιώσει, επειδή δεν μπορεί να ευημερήσει, ή επειδή υποβιβάστηκε ο Πανιώνιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκος
Αυτός που θα χρεοκοπήσει, επειδή άφησε τα χρήματά του στις Ελληνικές Τράπεζες -και δεν μιλάμε απαραίτητα για επιχειρηματίες αλλά και για απλούς ανθρώπους που αποταμίευαν- ακολουθώντας την πατριωτική επίκληση όλων των ως σήμερα κυβερνήσεων, σε ποια κατηγορία άραγε ανήκει; Καλά ας αφήσουμε την τελευταία κατηγορία που αφορά λίγους τρελαμένους (αν και φανατικός Πανιώνιος, δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία γιατί την έχω ζήσει την κατάσταση αυτή στην οποία αναφέρεσαι δις και στις δυο φορές η σκέψη μου ήταν ότι όποιος πέφτει ζει για να ξανασηκωθεί). Θα είναι πολύ καλύτερα από το σημερινό άνεργο άραγε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι να μπορούμε να έχουμε κράτος και κράτος που να προστατεύσει τους πολίτες του. Ζούμε σε πολύ χαλεπούς καιρούς για να συγκρίνουμε δυστυχίες.
Αυτό όμως που δεν μπορούμε να μην κρίνουμε είναι η υποκρισία, η ψευτιά και η ψευτοπαλληκαριά πολλών γύρω μας. Λυπάμαι αλλά και εγώ σέβομαι αυτούς που αγωνίζονται με ειλικρίνεια για τις ιδέες τους ακόμα και λάθη να κάνουν και λάθη που με / μας βλάπτουν αλλά δεν πρόκειται ποτέ να σεβαστώ αυτούς που πουλάνε ιδεολογίες από τη μια και από την άλλη φυλάνε τα μπόσικα. Σε αυτούς αναφερόμουν και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι γύρω μας. Και αποτέλεσαν έναν από τους παράγοντες που μας έφεραν εδώ που είμαστε. Γιατί είναι το ολοφάνερο δείγμα του ατομικισμού και της κοινωνικής ένδειας και μάλιστα κάτω από το χειρότερο μανδύα της υποκρισίας και της κοροϊδίας.