Οδεύουμε προς το τέλος της προεκλογικής περιόδου…
Πήξαμε να ακούμε ή μια
ασυντόνιστη πολυφωνία από τη μια πλευρά, που αφήνει μεγάλες ασάφειες και αβεβαιότητες ή μια ασύστολη τρομολαγνεία, καταστροφολογία
και αρνητική λογική από την άλλη πλευρά, που δεν λέει ουσιαστικά ούτε αυτή τι θα κάνει απ' όσα άφησε εκκρεμή και μη συμφωνηθέντα στη διαπραγμάτευση με την Τρόικα αλλά λέει μόνον πόσο κακό θα κάνουν οι αντίπαλοί της. Με τους οποίους μάλιστα αρνείται να μιλήσει τετ-α-τετ για να μας δείξει ρε παιδάκι μου στο κάτω-κάτω και πόσο λάθος είναι...
Βαρέθηκα σε αυτή τη χώρα να
επιλέγω το μη χείρον από τα χείριστα. Γιατί εδώ έφθασε η χώρα.
ΥΓ1: Μετά το debate, αρνήθηκε να πάει και στον Ενικό του Χατζηνικολάου, ο Σαμαράς. Την προηγούμενη Δευτέρα ο "ΕΝΙΚΟΣ" είχε τον Τσίπρα. Αντ' αυτού ο Παπανδρέου, που αν μη τι άλλο μιλάει και απαντάει, άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του. Σε αντίθεση, κάποιοι φαίνεται έμαθαν και συνήθισαν μάλλον στην τακτική του "πασαρίσματος της καυτής πατάτας" στα αντίπαλα χέρια και στη συνέχεια της εν σιγή αναμονής. Όλο ώριμα μήλα, που πέφτουν από το δένδρο για να τα φάνε, έχουν στο μυαλό τους.
ΥΓ2: Έχω πάει σε συγκεντρώσεις και των δυο "μεγάλων" αντιπάλων τελευταία. Διαπίστωσα κάποια σημάδια ψυχολογίας και στους δυο, που αξίζει νομίζω να επισημάνω.
Πολλοί από τους μεν ζουν σε μια νιρβάνα της ηδονής για την επερχόμενη "νική της αριστεράς", πνιγμένοι στην επιτέλους δικαίωση των αγώνων της και αυτό τους κάνει να έχουν άγνοια των υπαρκτών και μεγάλων κινδύνων. Και στο μυαλό τους έχουν χαθεί οι προτεραιότητες και οι άμεσες ανάγκες. Όχι σε όλους αλλά σε πολλούς και δυστυχώς σε πολλούς που αρέσουν στις μάζες και που εκλέγονται έναντι των πιο συγκροτημένων, που δεν είναι οι ελκυστικοί στις ψηφοφορίες εν τέλει.
Πολλοί από τους δε ζουν σε ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα ότι δεν θα επιτρέψουν επ' ουδενί την έλευση της αριστεράς και αυτό τους κάνει να αδυνατούν να σκεφτούν νηφάλια ότι μετά τις εκλογές για το καλό της χώρας θα πρέπει ίσως να κάτσουν με τους αντιπάλους να συμφωνήσουν ένα-δυο πράγματα για να κυβερνηθεί ο τόπος και να μην τραβήξουμε στην κατηφόρα και στο χάος. Και να υπάρξουν ακόμα και αναγκαίες συναινέσεις αν χρειάζονται.
Άκουσα αναφορές για την προσπάθεια βιωσιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές από τα διάφορα αντίπαλα δέη που θα υπάρξουν τότε και όχι για την προσπάθεια βιωσιμότητας της χώρας. Το κόμμα και η παράταξη πάνω απ' όλα άραγε;
Άκουσα να αναφέρονται χωρίς φόβο και αίσθημα ευθύνης για τη χώρα (που όμως επικαλούνται στα συνθήματα) σε πιστωτικά γεγονότα και bank run αυτοί που κατηγορούσαν τον Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνου ότι έσπρωξαν τη χώρα στη χρεοκοπία, αναφερόμενοι το 2009 και 2010 σε διεφθαρμένη χώρα και Τιτανικό. Τότε πείραζαν το διεθνές κλίμα τέτοιες δηλώσεις ενώ τώρα όχι;
Τελικά έρχεται σε όποια περίπτωση η Ελπίδα ή φεύγει πιο κάτω ακόμα η Ελλάδα; Τελικά υπάρχει αίσθημα ευθύνης για τη χώρα ή για το κόμμα μόνον; Αυτά με βάση τα συνθήματα των διεκδικητών της πρώτης θέσης στις επερχόμενες εκλογές.
Ας σκεφτούμε όλοι μας πως αν όλοι τούτοι ενδιαφέρονταν για τον τόπο και το λαό θα κάθονταν να βρουν δυο τρία κοινά πράγματα να συμφωνήσουν και να πάνε ενωμένοι να τα διαπραγματευτούν με τη δύναμη της απόλυτης πλειοψηφίας και όχι του 1/3 που θα πάρουν, αν πάρουν. Ας σκεφτούμε με ειλικρίνεια αν αξίζουν τη λευκή επιταγή, που μόνοι τους οι μεν ή με τα δεκανίκια τους οι δε, ζητούν να τους δώσουμε.
ΥΓ3: Δείγμα γραφής και από αυτούς, που το παίζουν σοβαροί και ότι έχουν θέσεις. Αντί για θέσεις δείχνουν αεροπλάνα που δεν μπορούν να πιλοτάρουν οι άλλοι, οι νέοι και οι άπειροι, ξεχνώντας την ίδια τη δικιά τους ιστορία του 1981, που νέοι και άπειροι ανέλαβαν τη διακυβέρνηση του τόπου. Αλλά τότε ήταν εύκολα τα πράγματα και το μονοπάτι το βρήκαν προσβάσιμο και όχι δύσβατο όπως είναι τώρα... Τι θα κάνουν τώρα διαφορετικό δεν το λένε, μόνον τι κακό έχουν οι άλλοι μας λένε και τούτοι. Κατά τ' άλλα "Κρατούν ΨΗΛΑ την ευθύνη". Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
"Από τη Χαρ. Τρικούπη τονίζουν ότι «με τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης εθνικής ανάγκης έχει μπει τελεία στη συνεργασία μας με τη Ν.Δ.». Και περιγράφουν τη Ν.Δ. ως ένα κόμμα το οποίο «συνεχώς διολισθαίνει σε πρακτικές και ρητορική της προδικτατορικής Δεξιάς». Αναφερόμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν ότι στο κόμμα της Κουμουνδούρου πρέπει να αντιληφθούν πως μετεκλογικά δεν θα έχουν κανένα άλλοθι και τους καλούν να εκφράσουν σαφείς θέσεις για τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει η επόμενη κυβέρνηση.
Ως προς το Κίνημα του κ. Γ. Παπανδρέου, τονίζουν ότι το νέο κόμμα δεν κατόρθωσε να δώσει πολιτικό στίγμα, ενώ η ασθενής οργανωτική δομή του δεν επιτρέπει την κατάρτιση επεξεργασμένων θέσεων, αλλά και την προσέλκυση νέων προσώπων. «Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με την παρουσία του στη δημόσια ζωή αν δεν προκληθούμε», τονίζουν οι συνεργάτες του κ. Βενιζέλου. Επίσης, κατηγορούν τον κ. Σαμαρά ότι αναδεικνύει «τεχνητά» το Κίνημα σε συνομιλητή της Ν.Δ., προσπαθώντας, εμμέσως, να ενισχύσει το κόμμα του κ. Παπανδρέου εις βάρος του ΠΑΣΟΚ. Οι συνεργάτες του κ. Βενιζέλου είναι, επίσης, σταθεροί στην τακτική χαρακτηρισμού του «Ποταμιού» ως «νέας ΔΗΜΑΡ», λέγοντας ότι το κόμμα του κ. Στ. Θεοδωράκη ταλαντεύεται «μεταξύ νεοφιλελεύθερων και μετακομμουνιστικών απόψεων». Και καταλήγουν ότι το «Ποτάμι», ένα κόμμα που επιχειρεί να αναλάβει σοβαρά κοινοβουλευτικά βάρη, «δεν μπορεί να επιδεικνύει αβάσταχτη ελαφρότητα».
Όλοι κακοί εκτός ημών... Και το άκρον άωτον, ότι μόνον το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διαπραγματευτεί γιατί έχει την εμπειρία να το κάνει. Ε το έκανε. Το είδαμε. Και πριν το κάνει, δεν είχε την εμπειρία και εκείνο και δεν είδαμε να έχει κερδίσει κάτι παραπάνω από την εμπειρία που απέκτησε. Και μια απλή ερώτηση. Αν δεν παίρνουμε τη δανειακή δόση με κανέναν άλλο τρόπο, ας μας πει αν θα συναινέσει ή όχι στην άρση του όποιου ορίου στις μαζικές απολύσεις. Ας μας πει τι το θεωρεί αυτό το μέτρο άραγε; Μήπως διαρθρωτικό, γιατί λέει στον κόσμο λίγη υπομονή ακόμα και λίγα ακόμα διαρθρωτικά μέτρα. Καταλαβαίνω ότι προεκλογικά λέγονται διάφορα παραπανίσια αλλά κάποιοι και όχι μόνον ο Βενιζέλος λένε πολλά ΕΓΩ και ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ και αυτό καλό για την επόμενη μέρα δεν είναι.
Και οι παραλληλισμοί του σύγχρονου Βενιζέλου με τον original που συνεχώς κάνει ο πρώτος και με το λάθος των Ελλήνων το 1920 και την σύγχρονη συγκυρία, πολιτικός ναρκισσισμός του βεληνεκούς Ευάγγελου είναι και αυτός αν και από λάθος επιλογών οι Έλληνες πάμε καλά και από λάθος χρονισμούς και τα συναφή.
Ας αφήσουμε τα ΕΓΩ και τα ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ και ας κοιτάξουμε τον τόπο και να βρούμε τις συντεταγμένες εκείνες επιτέλους που χρειάζονται τούτη την ώρα, τα δυο-τρία κοινά σημεία που όλοι μαζί χωρίς να προτάσσουμε τα εγώ, θα πρέπει να διεκδικήσουμε για να εξιλεωθούμε στις επόμενες γενεές που υπονομεύσαμε.
ΥΓ3: Δείγμα γραφής και από αυτούς, που το παίζουν σοβαροί και ότι έχουν θέσεις. Αντί για θέσεις δείχνουν αεροπλάνα που δεν μπορούν να πιλοτάρουν οι άλλοι, οι νέοι και οι άπειροι, ξεχνώντας την ίδια τη δικιά τους ιστορία του 1981, που νέοι και άπειροι ανέλαβαν τη διακυβέρνηση του τόπου. Αλλά τότε ήταν εύκολα τα πράγματα και το μονοπάτι το βρήκαν προσβάσιμο και όχι δύσβατο όπως είναι τώρα... Τι θα κάνουν τώρα διαφορετικό δεν το λένε, μόνον τι κακό έχουν οι άλλοι μας λένε και τούτοι. Κατά τ' άλλα "Κρατούν ΨΗΛΑ την ευθύνη". Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
"Από τη Χαρ. Τρικούπη τονίζουν ότι «με τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης εθνικής ανάγκης έχει μπει τελεία στη συνεργασία μας με τη Ν.Δ.». Και περιγράφουν τη Ν.Δ. ως ένα κόμμα το οποίο «συνεχώς διολισθαίνει σε πρακτικές και ρητορική της προδικτατορικής Δεξιάς». Αναφερόμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν ότι στο κόμμα της Κουμουνδούρου πρέπει να αντιληφθούν πως μετεκλογικά δεν θα έχουν κανένα άλλοθι και τους καλούν να εκφράσουν σαφείς θέσεις για τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει η επόμενη κυβέρνηση.
Ως προς το Κίνημα του κ. Γ. Παπανδρέου, τονίζουν ότι το νέο κόμμα δεν κατόρθωσε να δώσει πολιτικό στίγμα, ενώ η ασθενής οργανωτική δομή του δεν επιτρέπει την κατάρτιση επεξεργασμένων θέσεων, αλλά και την προσέλκυση νέων προσώπων. «Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με την παρουσία του στη δημόσια ζωή αν δεν προκληθούμε», τονίζουν οι συνεργάτες του κ. Βενιζέλου. Επίσης, κατηγορούν τον κ. Σαμαρά ότι αναδεικνύει «τεχνητά» το Κίνημα σε συνομιλητή της Ν.Δ., προσπαθώντας, εμμέσως, να ενισχύσει το κόμμα του κ. Παπανδρέου εις βάρος του ΠΑΣΟΚ. Οι συνεργάτες του κ. Βενιζέλου είναι, επίσης, σταθεροί στην τακτική χαρακτηρισμού του «Ποταμιού» ως «νέας ΔΗΜΑΡ», λέγοντας ότι το κόμμα του κ. Στ. Θεοδωράκη ταλαντεύεται «μεταξύ νεοφιλελεύθερων και μετακομμουνιστικών απόψεων». Και καταλήγουν ότι το «Ποτάμι», ένα κόμμα που επιχειρεί να αναλάβει σοβαρά κοινοβουλευτικά βάρη, «δεν μπορεί να επιδεικνύει αβάσταχτη ελαφρότητα».
Όλοι κακοί εκτός ημών... Και το άκρον άωτον, ότι μόνον το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διαπραγματευτεί γιατί έχει την εμπειρία να το κάνει. Ε το έκανε. Το είδαμε. Και πριν το κάνει, δεν είχε την εμπειρία και εκείνο και δεν είδαμε να έχει κερδίσει κάτι παραπάνω από την εμπειρία που απέκτησε. Και μια απλή ερώτηση. Αν δεν παίρνουμε τη δανειακή δόση με κανέναν άλλο τρόπο, ας μας πει αν θα συναινέσει ή όχι στην άρση του όποιου ορίου στις μαζικές απολύσεις. Ας μας πει τι το θεωρεί αυτό το μέτρο άραγε; Μήπως διαρθρωτικό, γιατί λέει στον κόσμο λίγη υπομονή ακόμα και λίγα ακόμα διαρθρωτικά μέτρα. Καταλαβαίνω ότι προεκλογικά λέγονται διάφορα παραπανίσια αλλά κάποιοι και όχι μόνον ο Βενιζέλος λένε πολλά ΕΓΩ και ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ και αυτό καλό για την επόμενη μέρα δεν είναι.
Και οι παραλληλισμοί του σύγχρονου Βενιζέλου με τον original που συνεχώς κάνει ο πρώτος και με το λάθος των Ελλήνων το 1920 και την σύγχρονη συγκυρία, πολιτικός ναρκισσισμός του βεληνεκούς Ευάγγελου είναι και αυτός αν και από λάθος επιλογών οι Έλληνες πάμε καλά και από λάθος χρονισμούς και τα συναφή.
Ας αφήσουμε τα ΕΓΩ και τα ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ και ας κοιτάξουμε τον τόπο και να βρούμε τις συντεταγμένες εκείνες επιτέλους που χρειάζονται τούτη την ώρα, τα δυο-τρία κοινά σημεία που όλοι μαζί χωρίς να προτάσσουμε τα εγώ, θα πρέπει να διεκδικήσουμε για να εξιλεωθούμε στις επόμενες γενεές που υπονομεύσαμε.
Ήθελα να το σχολιάσω και σε προηγούμενη ανάρτηση, που προβληματιζόταν για την άρνηση του Σαμαρά να μετέχει σε debate. Θα έλεγα ότι θεωρώ εντελώς ακατανόητο και φοβερά προβληματικό το να διίσταται κανείς μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, και να προσπαθεί να διαλέξει "για το καλό της χώρας" με εργαλεία τύπου debate. Θα αρκεστώ όμως να μείνω στο πρώτο σκέλος, μια και δεν έχω πειστεί για τον αριστερό προσανατολισμό του Σύριζα. Ειλικρινά λοιπόν δεν μπορώ να βρω καμία λογική βάση στην αιτίαση να συγκεραστούν η αριστερή και η δεξιά οπτική για το αόριστο καλό της χώρας (οκ, εκτός αν σε λένε Πάγκαλο και πιστεύεις ότι όλοι μαζί τα τρώμε). Το δε "μίνιμουμ συνεννόησης" μεταξύ ενός φιλελεύθερου και ενός αριστερού λόγου μου θυμίζει αυτό που λένε, πόδια στο φούρνο, κεφάλι στο ψυγείο, άρα μέση θερμοκρασία σώματος φυσιολογική. Η Καθημερινή είχε την Κυριακή ένα άρθρο του Δένδια σχετικά με το διακύβευμα των εκλογών, που κατέληγε σε διάφορα λαϊκίστικα διλήμματα, μεταξύ των οποίων όμως ξεχώρισα τα "επιχειρηματικότητα ή κρατισμός" και "αριστεία ή ισοπέδωση της μετριότητας". Ας δώσει ο καθένας μας τις απαντήσεις που τον εκφράζουν, και ας στρατευτεί ανάλογα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουμε όλοι τους ίδιους στόχους σε αυτή τη ζωή, ούτε μοιραζόμαστε κοινές προθέσεις απέναντι στους συνανθρώπους μας, ούτε αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα. Πολλώ δε μάλλον, ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως δεν υπάρχει κάποιο εξωγενές κακό που μας βρήκε, ξένο με τις δικές μας λογικές και κοσμοθεωρίες, και που εξ ανάγκης καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σαν την οικογένεια που καίγεται το σπίτι της (εικόνα που όψιμα προσπαθούν να μας περάσουν τα τελευταία 5 χρόνια). Αφού υπάρχει πρεμούρα να συζητάμε με εθνικούς όρους και ιδιαίτερος ζήλος στο να γίνεται αναφορά στη Γερμανία, ας μου εξηγήσει λοιπόν κάποιος πώς με μια "εθνική" συνεννόηση αντιμετωπίζεται η κατάσταση όπου πληρώνουν έλληνες και γερμανοί εργαζόμενοι, για να εισπράτουν έλληνες και γερμανοί κεφαλαιούχοι.
Εν τέλει, ας μην δαιμονοποιούμε την πάλη των τάξεων, εκτός αν η κατάληξη της ιστορίας μας αρέσει τόσο, που φοβόμαστε μήπως τυχόν εξελιχθεί και τη χάσουμε...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, καλή ψήφο σε όλους την Κυριακή!
Νίκος
Επισημαίνω πρώτα-πρώτα το ορθό για μένα της φράσης, "πληρώνουν έλληνες και γερμανοί εργαζόμενοι, για να εισπράτουν έλληνες και γερμανοί κεφαλαιούχοι". Έτσι είναι και υπάρχουν όχι μόνον οικονομικοί αλλά και γεωπολιτικοί λόγοι και οι τελευταίοι είναι ίσως και μελλοντικά οι πιο επικίνδυνοι. Και προχωράω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από τις όποιες κοσμοθεωρίες μας, έχουμε ένα πρακτικό πρόβλημα σήμερα. Ότι σε μια κατάσταση καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, με 188% χρέος προς ΑΕΠ και χωρίς ουσιαστική πρωτογενή παραγωγή και εξαγωγική δύναμη, δεν μπορείς να βγεις άμεσα από την κρίση εκτός και αν χρεοκοπήσεις και διαλέξεις να απομονωθείς από το Παγκόσμιο στάτους κβο και να ακολουθήσεις το δικό σου τίμιο μεν αλλά σκληρό και μοναχικό δρόμο.
Είναι μια σκληρή λύση και καθαρή αλλά δύσκολα καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες της και σίγουρα δεν έχει και κανένα σίγουρο και εγγυημένο χρονοδιάγραμμα. ανάκαμψης. Και όσοι μιλάνε για κάτι τέτοιο, φοβούνται να φανερώσουν και τις επιπτώσεις του και φοβούνται γιατί δεν υπάρχει μπροστά τους λαός αποφασισμένος να τις υποστεί.
Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και η προσπάθεια να κερδίσεις ότι καλύτερο από τη κατάσταση που βρίσκεσαι με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Το πρόβλημα μας είναι ότι δεν είχαμε και δεν έχουμε κράτος πολιτών αλλά κράτος των μεγαλοσυμφερόντων είτε το δούμε υπό το πρίσμα της πάλης των τάξεων είτε έξω από αυτό. Συνεπώς υπάρχει η πολιτική που επιμερίζει άνισα τα βάρη της κρίσης και κυριαρχείται από τις προτεραιότητες της διάσωσης όχι του λαού και της χώρας αλλά πρώτιστα των συμφερόντων. Αυτό το έχουμε κατανοήσει όλοι και σε αυτό στηρίζονται οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα που ίσως ήταν χρήσιμο το debate είναι κατά πόσον οι πρακτικές ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως εφικτές ή ζαριές όπως λένε οι αντίπαλοί του και η διευκρίνιση αοριστιών αλλά και έλεος, μιλάνε για δημοκρατία και ξεχνούν το διάλογο που είναι η βασική συνιστώσα της. Και την ΚΑΘΑΡΗ ενημέρωση του κόσμου πέρα από σποτ και συνθήματα, κραυγές και ωραιοποιήσεις. Και να πουν σε μια τέτοια συζήτηση τι θα κάνουν εκείνοι όχι τι κακό θα κάνουν οι άλλοι έχοντας όμως όχι να αντιμετωπίσουν το κενό αλλά τα επιχειρήματα των αντιπάλων τους σε πραγματικό χρόνο.
Και ναι, στην άθλια κατάσταση που βρισκόμαστε, το να πηγαίνει κάποιος να διεκδικήσει θέματα ζωής και θανάτου για την χώρα του με την ελάχιστη κοινοβουλευτική συναίνεση του 1/3 του λαού και χωρίς να έχουν συζητηθεί πρακτικές και προτεραιότητες (πχ ρήτρα ανάπτυξης πάνω από όλα τα άλλα, πχ όταν σου δίνουν επιτόκια μισά από Πορτογαλία και Ιταλία πως θα διεκδικήσεις εύκολα μικρότερα, πχ ευρωπαϊκές επενδύσεις αντί για δάνεια και άλλα που μπορεί εγώ ο αδαής να μην κατέχω), είναι πολιτική, είναι η τέχνη του εφικτού;
Η ιστορία λέει ότι η Ευρώπη μετά τον πόλεμο και ως την έλευση του μονεταρισμού, είχε πολιτικές με τέτοιες προτεραιότητες εν γένει, που κρατούσαν το μέτρο, την ειρήνη και την φτώχεια σε χαμηλά επίπεδα με πρόνοιες, ανθρώπινες προτεραιότητες και προστασία των αδυνάτων.
Δεν ήταν ο κύκλος ή η σπείρα του καπιταλισμού που έφερε την κρίση αλλά η εγκατάλειψη αυτών των προτεραιοτήτων και πολιτικών αρχικά από ηγέτες που η Ιστορία ήδη αρχίζει να αποτιμά την καταστροφική τους επίδραση αναλόγως αλλά και από εκείνους δυστυχώς που είχαν τύποις ταχθεί σαν θεματοφύλακες αυτών των ιδεών, που εγκατέλειψαν και πρόδωσαν. Αυτά λέει η σύγχρονη ιστορία ως τώρα...
Στη χώρα μας όταν μιλάμε για μια συνεννόηση, είναι πολυτέλεια να αναφερόμαστε σε αριστερό και φιλελεύθερο ή δεξιό λόγο τούτες τις ώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει η πεπατημένη. Καμιά κρίση δεν έληξε χωρίς δραματικές απώλειες περιμένοντας τους ιδιώτες επενδυτές και μόνον να επανεκκινήσουν την οικονομία. Η μόνη κρίση που αποσοβήθηκε ουσιαστικά ήταν στην Αμερική με το new deal και αυτή έγινε με δημόσιες επενδύσεις. Δημόσιες επενδύσεις με 188% χρέος προς ΑΕΠ και με πρωτογενή πλεονάσματα στηριγμένα στην υπερφορολόγηση χρεοκοπημένων νοικοκυριών δεν γίνεται.
Συνεπώς είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ θεωρώ να λύσουμε το πρόβλημα του χρέους με το μόνον τρόπο που μπορεί να λυθεί, με το να δανειζόμαστε όχι για να πληρώνουμε μόνον το χρέος αλλά στήνοντας τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Αυτά μέχρι και ο Σαμαράς τα έλεγε στα Ζάππεια και τα πέταξε στα σκουπίδια μετά για λόγους που θα μελετήσει ο Ιστορικός του μέλλοντος και θα εκτιμήσει ο ψηφοφόρος του παρόντος.
Για να αποκτήσει δύναμη η φωνή μας, δεν θα πρέπει οι ξένοι να βλέπουν την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ ή του Σαμαρά, ή του ΓΑΠ ή του όποιου είναι στην εξουσία αλλά την Ελλάδα με κοινή και ενιαία φωνή.
Και κάτι τελευταίο...Πριν πάμε σε πιο προχωρημένα πράγματα, ας κάνουμε πρώτα την Ελλάδα κράτος πολιτών, εκεί που δεν θα κάνει ο οιοσδήποτε ότι γουστάρει κατά το συμφέρον του. Ειδάλλως ότι να εφαρμόσουμε, διεφθαρμένο θα είναι.
Συγγνώμη αν το πολιτικό μου βεληνεκές δεν πάει σε πολύ βαυστόχαστα πράγματα παρά απλά βγάζει μια απλή λογική υποκειμενική πέρα από κόμματα και θεωρίες. Απ' όσα έχω δει στα χρόνια που έζησα, όσα εφαρμόστηκαν δεν έλυσαν ούτε κατά διάνοια τις αδυναμίες του κόσμου μας και συνήθως κατέληξαν στη σήψη και την παρακμή και στο ατομικό κέρδος ή το κέρδος της κάστας πάνω από την κοινωνία.
Αναζητώ με την όποια διανοητική μου ικανότητα εκείνο τον τρόπο που το εγωπαθές άτομο να γίνει κοινωνικό άτομο και παράλληλα η κοινωνία να μην συνθλίψει το άτομο και τις δυνατότητές του μέσα στα γρανάζια των μηχανισμών της.
Δύο παρατηρήσεις. Αναφορικά με την κρίση, για μένα το πρόβλημα είναι αυτά που θεωρούμε ως δεδομένα, και όχι αυτά που εξετάζουμε ως λύσεις (τις οποίες δεν έχω την τεχνογνωσία για να κρίνω). Η ΕΕ είναι μια συνομοσπονδία κρατών με καθαρά εμπορικό προσανατολισμό, βάζει ρήτρες για ισοσκελισμένους προσανατολισμούς των μελών της (αλλά όχι πχ πλαφόν για την ανεργία των πολιτών της), και στερείται ουσιαστικού πολιτικού περιεχομένου (εδώ παρουσιάζει έλλειψη δημοκρατίας και διαφάνειας στη συγκρότηση και λειτουργία των οργάνων της...). Η προσδοκία του Σύριζα να μετεξελιχθεί αυτό το πολυεθνικό οικονομικό οικοδόμημα σε διεθνιστική κοινωνία των πολιτών είναι για μένα ευσεβής πόθος, καθώς κοινωνικές προτεραιότητες δεν προκύπτουν πουθενά ούτε από την πρακτική της ΕΕ, αλλά ούτε και από τη δομή και οργάνωσή της. Έτσι και ο Σύριζα καταλήγει πχ στο να προτείνει τη χρήση του ΕΣΠΑ και του ΤΧΣ για να χρηματοδοτήσει τις προτάσεις του για στήριξη των κοινωνικά αδύνατων και των ανέργων, ή προτείνει ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του χρέους. Όπως το βλέπω εγώ, α λα καρτ καπιταλισμός στην υπηρεσία μιας "ρεαλιστικής" κοινωνικής πολιτικής. Ειλικρινά, μακάρι να πετύχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίως όμως, και χωρίς να παραγνωρίζω τις τραγικές συνέπειες της κρίσης και το βαθύτατα πολιτικό & ανθρωπιστικό πρόβλημα που συνιστά, προσωπικά προκρίνω και πολλά άλλα θέματα στην πολιτική μου επιλογή, τα οποία νιώθω ότι συχνά παραγκωνίζουμε ενόψει των δυσκολιών της καθημερινότητας της κρίσης. ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ τι έχει να πει ο Σαμαράς για την οικονομία, όταν βρίσκει αφορμή από τη δολοφονία απλών ανθρώπων για να κάνει ξενοφοβικά παραληρήματα (και δη με φόντο φράχτες ανθρώπινων ψυχών), επενδύει στην εμπέδωση ενός δόγματος τάξης και ασφάλειας, και η παράταξή του κλείνει το μάτι σε κάθε πατριώτη "νοικοκυραίο" και αποτελεί θύλακα του κάθε soft φασίστα με φιλοδοξίες. Ό,τι και να πει λοιπόν στο Ζάππειο (εξαρχής τσάμπα μαγκιά btw, δεδομένου ότι συζήταγε επί του θεωρητικού για θέματα που είχε έμπρακτα & ενυπόγραφα δεσμευτεί περί του αντίθετου μόλις λίγο καιρό πριν) ή στο κάθε debate, η κοινωνία που εγώ οραματίζομαι όχι απλά δεν θέλω να εκφράζεται μέσω αυτού στο όνομα της "εθνικής" ενότητας, αλλά δεν έχει καν χώρο γι' αυτόν και την ακροδεξιά παρέα του.
Αυτό και μόνο αφορούσε το αρχικό μου σχόλιο, και ίσως δεν το διατύπωσα καθαρά. Ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις και το διάλογο!
Νίκος
Δυστυχως δεν υπαρχει λυση. Τα δεδομενα ειναι η συνεχιση μιας πολιτικης που δεν βγαζει πουθενα και μιας σφοδρα κρατικοδιαιτης λογικης που πρεσβευει ο ΣΥΡΙΖΑ μαζι με ενα θολο οικονομικο πλαισιο και τοπιο. Μια 'αριστερη' κυβερνηση θα επρεπε να ασχολειται με νευραλγικους τομεις οπως η υγεια και η παιδεια. Να εχει ηδη καταστρωσει καποια σχεδια για αυτα. Αντι αυτων ακουμε γενικολογιες ή και τιποτα απολυτως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τη ΝΔ δεν χρειαζεται να ασχοληθω. Φασιστοειδη οπως ο Αδωνις και πολυ περισσοτερο ο Βοριδης δειχνουν απο που ερχεται αυτη η παραταξη και που πηγαινει... Κανεις δεν ασχολειται με τη φοροδιαφυγη παρα με τους φορολογικους συντελεστες και τον ΕΝΦΙΑ. Ειναι ολοι τους δυστυχως επαγγελματιες. Το κομμα πανω απο την Ελλαδα και ο εαυτουλης τους πανω απο το κομμα. Βεβαια καως εννοουμενοι επαγγελματιες, χωρις τεχνογνωσια και με υπερτροφικο εγω...
Μονο που κοιτωντας ολους εμας, στο δρομο, στη δουλεια, στο γηπεδο, στο σουπερ μαρκετ... Δε ξερω, αξιζουμε κατι καλυτερο???
Νικος -East Attica-
Δεν αναφερθηκα στο debate με προθεση να δικαιωσω θεσεις και συμπεριφορές Σαμαρα αλλα αντιθετως για να δειξω εκουσια φυγομαχια με στοχο να πεταξει την καυτη πατατα της δυσχερους περιστασης στον αντιπαλο. Και μενα δεν με ενδιαφερουν τοσο οι θεσεις Σαμαρα που τις εισαμε στην πραξη αλλα τι θα απαντησει σε πραγματικο χρονο ο Τσιπρας σε πραγματικο χρονο σε ερωτηματα που δεν βαζει μονον η ΝΔ αλλα και πολλοι αλλοι και κυριως ο απλος πολιτης. Και στο κατω κατω με ενδιαφερει να υπαρχει διαλογος επι των σημαντικων και ουσιαστικων και να ξεκαθαριζουν αποψεις και προτασεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφορικά με το κύριο ζήτημα που θέτεις, την ανάγκη συνεργασιών ώστε να διαπραγματευτούμε υπό καλύτερες συνθήκες. Μερικές σκέψεις βάσει τον οποίων θα υποστηρίξω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι χρήσιμο, αποτελεσματικό και εφικτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήσιμο δεν είναι γιατί οφείλουμε να υπάρχει εναλλακτική λύση. Όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (τα 2 μεγαλύτερα κόμματα τότε) συνεργάσθηκαν, καταστράφηκε η έννοια της αντιπολίτευσης. Ο κόσμος πρέπει να έχει εναλλακτική, ποια εναλλακτική θα υπάρχει αν συνεργασθούν τώρα όλοι και αποτύχουν?
Αποτελεσματικό πάλι δεν είναι γιατί τι κατάφερε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όταν διαπραγματεύτηκαν? Χειρότερα έγιναν τα πράγματα σε σημείο που να μη λειτουργεί η δημοκρατία.
Εφικτό δεν είναι γιατί δεν έχουν κοινές θέσεις και απόψεις. Πώς να συνεργαστούν 2 κόμματα που αντιμετωπίζουν διαφορετικά το πρόβλημα. Μπορεί στο τέλος να συμβιβαστούν και να έχουν παρόμοια αντιμετώπιση, παρόλα αυτά αυτό δεν μπορεί να γίνει εξαρχής. Πιο πολύ για ψυχαναγκασμό μου κάνει μία τέτοια συνεργασία.
Προφανώς αυτό συμβαίνει σε άλλες χώρες, αλλά όχι με τα ίδια προβλήματα. Όσο πιο έντονα είναι τα προβλήματα τόσο περισσότερο χρειάζονται ισχυρές αποφάσεις που δεν μπορούν να παρθούν από αντικρουόμενες συνεργασίες.
Προφανώς και είμαι υπέρ των συνεργασιών όταν όμως αυτές γίνονται σε μία υγιεί βάση, με προϋποθέσεις, με εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών και με διακριτούς ρόλους. Γενικά δεν πιστεύω στις μονοκομματικές κυβερνήσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχθούμε ετερόκλητες συμμαχίες.
Γενικότερα, η συνεργασία είναι κάτι που ποτέ μου δεν θεώρησα δεδομένο.(αλλά όταν ήταν γεγονός ήταν χρήσιμη δύσκολη και ωραία)
Αν πάει η Ελλάδα του 35% με τα όποια υπόλοιπα να ζητήσει πράγματα, θα αντιμετωπιστεί σαν κομματικός χώρος.
ΔιαγραφήΚαι στο κάτω-κάτω, υπάρχουν προτεραιότητες στο τι κάποιο πρέπει να ζητήσει και τι είναι εφικτό να ζητήσει. Και δεν τις βλέπω να λέγονται. Και κάποιες από αυτές μπορεί να συμφωνηθούν από σχεδόν όλους.
Βέβαια σε μια διαπραγμάτευση κρατάς και κρυφά χαρτιά. Το δέχομαι αυτό. Μπορεί να πλειοδοτείς στο τι ζητάς για να μπορέσεις εν τέλει να κερδίσεις κάποια σημαντικά έστω, τα οποία είναι οι κύριοι στόχοι σου.
Όταν μιλάω για συνεργασίες, δεν αναφέρομαι σε κυβερνητικές αλλά σε κοινή συνισταμένη όσο το δυνατόν στις διαπραγματευτικές θέσεις. Να πάμε σαν Ελλάδα και όχι σαν κυβέρνηση της Αριστεράς.
Αν αυτό είναι λάθος και εγώ αιθεροβάμων λυπάμαι αλλά πιθανόν έτσι είμαι σε μια χώρα κομματικών στρατών, ιδεοληψιών και πολώσεων.
Και κάτι τελευταίο. Ακούμε ότι το μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ θα το αντικαταστήσει από ένα δικό του πακέτο μέτρων που θα προτείνει στη διαπραγμάτευση. Όταν ΣΠΑΝΙΩΣ (γιατί άραγε;) ερωτούνται για αυτό το πακέτο είτε πετάνε τη μπάλα στην κερκίδα και μιλουν για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (άσχετο - αφορά τα μέτρα για τη στήριξη των αδυνάμων) είτε αναφέρουν απλά και γενικά ότι θα είναι ένα πακέτο μέτρων χωρίς λιτότητα.
Καταλαβαίνω ότι και αυτό μπορεί να είναι κρυφό χαρτί της διαπραγμάτευσης. Το πακέτο αυτό υποθέτω ότι θα υλοποιεί μέτρα με δημόσιες επενδύσεις για την αναθέρμανση της οικονομίας. Δηλαδή θα απαιτεί πόρους, που μόνον από το δανεισμό μπορούν να βρεθούν.
Όλα ωραία αλλά για μας τους ψηφοφόρους τα κρυφά χαρτιά είναι κρυφά και ερωτηματικά και πάμε να ψηφίσουμε με μόνον οδηγό την Ελπίδα του σποτ του ΣΥΡΙΖΑ (γι' αυτό μίλαγα για debate και διαλόγους που θα οδηγούσαν σε πιθανές απαντήσεις και ξεκαθάρισμα θέσεων αλλά που; Στην χώρα τέτοιων "ηγετών", στη χώρα των γελοιών σποτ και των πυροτεχνημάτων;). Ας ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ αν μη τι άλλο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έστω μέσες-άκρες έτοιμο το πακέτο που θα προτείνει, μελετημένο ώστε να μπορεί να σταθεί σε διαπραγμάτευση και όχι φτιαγμένο για να απορριφθεί... σε μια τύποις διαπραγμάτευση.
Να αναφέρω στοιχεία περισσοτέρων της μιας δημοσκόπησης που αναφέρει ότι το 25-30% των ανθρώπων που θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ το κάνουν επειδή συμφωνούν με το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ κυρίως. Οι υπόλοιποι το κάνουν από απόγνωση από την αδιέξοδη πολιτική των νυν.
Λυπάμαι που δεν μπορώ προσωπικά ως τώρα να καθοδηγηθώ αποκλειστικά από την Ελπίδα και να ζητάω διευκρινίσεις και λεπτομέρειες και ξεκαθάρισμα απόψεων. Και να ζητάω μια ευρύτερη στήριξη ΚΑΙΡΙΩΝ διαπραγματευτικών θεμάτων όπως η ρήτρα ανάπτυξης ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ είτε μιλάνε για επαχθές χρέος είτε για μη βιώσιμο είτε για βιώσιμο.
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΑΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ.
Αλλιώς θα είμαστε έρμαια των διαθέσεων όσων θέλουν να εκμεταλλεύονται τούτο το λαό και τον τόπο και έρμαια ιδεοληψιών και όχι ιδεολογιών που βάζουμε σε προτεραιότητα μεγαλύτερη από τους εαυτούς μας.
Κάποιες λεπτομέρειες που δεν αναφέρονται πουθενά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μπορέσει μια χώρα να περάσει σε ανάπτυξη ξανά θα πρέπει να γίνει ανακατανομή του εργατικού της δυναμικού στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα της οικονομίας ώστε αυτοί να καλύπτουν ένα ποσοστό 70-80% του συνόλου. Έστω ένα μεγάλο ποσοστό τέλος πάντων που να στηρίξει τα αναγκαία πλεονάσματα.
Τα στοιχεία της Ελλάδας (4ο τετράμηνο 2014) δείχνουν ακόμα στοιχεία χώρας με αναπτυγμένη οικονομία και όχι σε κατ' ουσίαν συντεταγμένη χρεοκοπία, δηλαδή πρωτογενής 13,8%, δευτερογενής 15,5%, τριτογενής 70,7%!!! (στοιχεία 2001 στην είσοδο στην ΟΝΕ: πρωτογενής 17%, δευτερογενής 24%, τριτογενής 59%. Ο δευτερογενής (μεταποιητική βιομηχανία κλπ) διαλύθηκε από το "σκληρό" Ευρώ που μας έβαλε ο κυβέρνηση Σημίτη και οι συν αυτώ χωρίς καν να ερωτηθούμε -ως συνήθως!).
Έτσι έρχεται η ανάπτυξη και θα βγούμε από την κρίση; Ποιο σχέδιο είπαν οι μεγάλοι ηγέτες μας για αυτό το θέμα της αναγκαίας ανακατομής του εργατικού δυναμικού;
Καλή είναι η Ελπίδα αλλά θέλει και σχέδιο. Και ο Γκαλμπρέιθ μπορεί να εντυπωσιάζεται από τον Τσίπρα (δεν πρόκειται για τον μεγάλο οικονομολόγο αλλά για τον κληρονόμο του ονόματος και της παράδοσης, σημαντικός και αυτός βέβαια...) αλλά ο Γκαλμπρέιθ είναι στον Καναδά.
Προς το παρόν ας ελπίσουμε. Χωρίς ελπίδα έτσι και αλλιώς δεν την φέρνεις βόλτα τη ζωή.
4ο τετραμηνο 2013, όχι 2014...αλλά υποθέτω ότι λίγο διαφέρει.
ΔιαγραφήΣυγγνώμη, αλλά και πάλι διαφωνώ. Η "Ελλάδα" δεν έχει σαφή ιδεολογία, στόχους, και πολιτική. Η κυβέρνηση αριστεράς, (θα έπρεπε να) έχει. Ελληνικές και οι τράπεζες, έλληνες και οι εφοπλιστές, έλληνες και οι καναλάρχες, έλληνες και οι μεγαλοεργολάβοι, έλληνες και οι εργαζόμενοι. Οι διακρατικές συμφωνίες ως τώρα βλέπουμε πόσο ισομερώς μας έχουν βοηθήσει σαν "έλληνες". Είναι ένα (ατυχές) δεδομένο ότι η οικονομική πολιτική ασκείται σε εθνικό επίπεδο, αλλά ακόμα κι έτσι, εγώ θα ήθελα μια κυβέρνηση της αριστεράς να με εκπροσωπήσει στις σχετικές διαπραγματεύσεις. Όχι σαν έλληνα, αλλά σαν εργαζόμενο και αλληλέγγυο άνθρωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ο Σύριζα αναφέρεται σε συγκεκριμένα συστημικά εργαλεία για να τεκμηριώσει τις οικονομικές του θέσεις. Εκτός από το γνωστό επίδικο της πάταξης της φοροδιαφυγής, μιλάει επίσης για ΕΣΠΑ, ΤΧΣ, ρήτρα ανάπτυξης κ.ά. Το αν μας πείθουν αυτά, και το αν θεωρούμε ότι συνάδουν με τον αριστερό προσανατολισμό που κατά τ'άλλα (υποτίθεται πως) εξαγγέλεται το συγκεκριμένο κόμμα, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.
Επίσης, για άλλη μια φορά: γιατί ο δημόσιος διάλογος αναλώνεται σχεδόν αποκλειστικά στο θέμα της οικονομίας, και το προκρίνει ως μοναδικό κριτήριο επιλογής ψήφου; Άλλα (σημαντικότερα) προβλήματα δεν μας απασχολούν αναφορικά με τις εγχώριες και τις διεθνείς εξελίξεις; Ή μήπως θεωρούμε πως ο συνεχιζόμενος εκφασισμός των κοινωνιών, και η επελαύνουσα ξενοφοβία και μισαλλοδοξία, θα λυθούν με μια καλή λογιστική συμφωνία μεταξύ οικονομικών φορέων και κυβερνήσεων "συνεργασίας";
Νίκος
Το εργαλεία στα οποία αναφέρεσαι αφορούν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που αφορά τα πρώτα μέτρα που θα πάρουν και κοστολογούνται σε 12 δις για την ελάφρυνση των αδυνάτων και όχι στο πακέτο μέτρων που θα προτείνουν στη διαπραγμάτευση για να αντικαταστήσει το Μνημόνιο.
ΔιαγραφήΚαι αναφέρονται σε πάρα πολλές πηγές εσόδων που δίνονται από την ΕΕ και το εύρος τους είναι υπό την πιθανή αίρεση της διαπραγμάτευσης.
Εγώ αναρωτιέμαι για το ουσιώδες νέο ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ μνημόνιο που σωστά προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και για το οποίο δεν λέγεται αν δεν κάνω λάθος καμιά άλλη λεπτομέρεια πλην του ότι θα είναι χωρίς λιτότητα.
Δικαίωμα του καθενός μας είναι να επιλέγει το πως θα εκπροσωπηθεί απλά προς το παρόν εκπροσωπούμαστε σαν Ελλάδα και η φωνή μας θα είναι πιο δυνατή όσο περισσότερο δείξουμε ότι υπάρχει μεγαλύτερη στήριξη σε αυτή τη φωνή. Και σε αυτό εγώ κάλεσα. Γιατί κάλλιστα το άλλο μέρος μπορεί να αποδυναμώσει τη φωνή μας σε αντίθετη περίπτωση. Και γιατί όταν πας να διαπραγματευτείς, θα πρέπει να έχεις έστω και κάτω από το τραπέζι τους άμεσα αναγκαίους στόχους και να έχεις τη στήριξη γι' αυτούς όσο το δυνατόν ευρύτερη.
Προέταξα τα οικονομικά ζητήματα γιατί θέματα όπως ο εκφασισμός των κοινωνιών, όπως έχει δείξει και η ιστορία είναι εν πολλοίς παράγωγο της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, εγώ θα έλεγα και της παταγώδου υποχώρησης της σοσιαλδημοκρατίας, που έδινε ένα ανθρώπινο πρόσωπο στον καπιταλισμό μέσα από το κοινωνικό κράτος.