Ο Βαλκανικός μεγαλοϊδεατισμός ξεβράστηκε στο ποδόσφαιρο

Τις προάλλες ήταν το Βουλγαρία-Κροατία, μετά το Ρουμανία-Ουγγαρία και χθες το Σερβία-Αλβανία. Ο Βαλκανικός μεγαλοϊδεατισμός ξεβράσθηκε στο ποδόσφαιρο. Κάποιοι χρησιμοποιούν το εύκαιρο προς τέτοια χρήση ποδόσφαιρο, ιδίως στη διεθνή του έκφανση, για να φουντώσουν τις εθνικιστικές διαμάχες στην περιοχή, μια περιοχή που υποφέρει από την οικονομική κρίση και τα κοινωνικά προβλήματα. Μια περιοχή που φαίνεται να έχει ηγεσίες άλλων εποχών, τότε που τα Βαλκάνια ήταν η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Γιατί δεν νοείται ο αδελφός του πρωθυπουργού μιας χώρας να είναι πλοηγός στο αεροπλανάκι που άναψε χθες τα αίματα. Και ούτε να πανηγυρίζουν για ηρωισμούς όχι οι απλοί συμπατριώτες του αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός να το διατυμπανίζει στο facebook (αντί να ασχολείται και αυτός, όπως και οι άλλοι με αντίστοιχα αξιώματα στις άλλες χώρες της περιοχής με τα πραγματικά προβλήματα, που ταλανίζουν τον κόσμο τους):

«Περήφανοι για τους ερυθρόμαυρους, που κέρδισαν το παιχνίδι όσο παίχτηκε ποδόσφαιρο. Λύπη για τους γείτονες που ξεφτιλίστηκαν διεθνώς με την εμφάνισή τους» αναφέρει χαρακτηριστικά στο μήνυμά του ο Αλβανός πρωθυπουργός.

Για τον πλοηγό αδελφό ούτε κουβέντα. Περήφανος για το κατόρθωμα, που έκανε ένα αθλητικό γεγονός, πεδίο μάχης. Και με βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς για να ρίξει και άλλο λάδι στη φωτιά όχι τόσο για τους δικούς του και το "κατόρθωμά" τους και τη "γενναιότητά" τους αλλά για τους "ξεφτιλισμένους" γείτονες (βάζω και το "γενναιότητα" σε εισαγωγικά, όχι γιατί δεν θεωρώ έντιμο και γενναίο όποιον υπερασπίζεται τη σημαία της πατρίδας του αλλά γιατί σε αυτό το περιστατικό δεν μιλάμε απλά για τη σημαία της χώρας αλλά για ένα προβοκατόρικο για τον αντίπαλο πανί που παρουσίαζε τη μισή βαλκανική κάτω από την συγκεκριμένη επικυριαρχία).

Εντάξει... Ξέρουμε ότι η Ευρώπη αποτελείται από εθνικά κράτη από ιδρύσεώς των και αυτό κάνει δυσχερή τη συμβίωση και τη συνεργασία των λαών της. Αλλά πιο δύσκολη την κάνει η προσπάθεια "ηγετών" να μετατρέψουν τη φιλοπατρία των λαών τους σε μίσος εναντίον των άλλων λαών και να συντηρούν διενέξεις, που κρατούν ζωντανούς στα γκουβέρνα τους εκείνους που κραδαίνουν τα σκιάχτρα των εξωτερικών εχθρών για να αποφύγουν την ενασχόληση των λαών με εσωτερικά προβλήματα και διεκδικήσεις, που θίγουν συμφέροντα.
Ο κάτοικος των χωρών μας λοιπόν, σε μια "Μεγάλη" χώρα του, που βαυκαλίζεται να του υπόσχεται ο μεγαλοϊδεατισμός τέτοιων ηγετών, θα μοιραστεί τα ίδια σημερινά προβλήματά του, για τα οποία δεν κάνουν τίποτα οι μεγαλοϊδεάτες ηγέτες, με περισσότερους  και σε ευρύτερο χώρο από ότι στη "Μικρή" τωρινή χώρα του.  Αφού βέβαια στο βωμό του μεγαλοϊδεατισμού χαθούν μιλιούνια ανθρώπινων ζωών ένθεν και εκείθεν και αν δεν καταλήξει τελικά σε μια καταστροφή ανάλογα με τη διεθνή συγκυρία (όπως αυτή που έζησε η Ελλάδα το 22).

Πόσο σύμπτωση είναι άραγε η επαναλαμβανόμενη εθνικιστική σύγκρουση των τελευταίων βδομάδων στα βαλκανικά γήπεδα; Προϊόν της κρίσης που βρίσκει διέξοδο στον εθνικισμό; Ίσως αυτό να είναι το κάπως καλύτερο σενάριο των ακούσιων λόγω της δυναμικής της κρίσης και όχι υποδαυλιζομένων από διάφορους "αεροπλοηγούς" προκλήσεων. Γιατί και η κρίση μόνη της είναι ίσως αρκετή αλλά σκεφθείτε πόσο πιο άσχημη είναι η κατάσταση αν κάποιοι θέλουν να φουντώσει η φωτιά;