Τα "παλτά" και οι "Καραϊσκάκηδες"

Ακούγοντας χθες ερχόμενος από τη δουλειά την εκπομπή του κύριου Γεωργίου στο Real-FM μου έκανε εντύπωση πόση χολή έβγαζαν σχεδόν όλοι όσοι τηλεφωνούσαν, για την Εθνική Ομάδα.

Δεν αναφέρομαι στον παρουσιαστή. Στους ακροατές που τηλεφωνούσαν αναφέρομαι. Τι άμπαλους, τι γέρους τους ανεβοκατέβαζαν, τι κοιμίσμένο έλεγαν το Σάντος, τι για τεσσάρες μιλούσαν και για τη χειρότερη ομάδα του Μουντιάλ, τι έλεγαν "με ποιους θα παίξεις την Ακτή, με το Σαμαρά;" τελείως απαξιωτικά και με ύφος Μουρίνιο το λιγότερο.

Και έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και όχι μόνον έκανε καλή εμφάνιση η άμπαλη Εθνική αλλά και προκρίθηκε κιόλας. Και να μην προκρινόταν, με τη χθεσινή της εμφάνιση τους είχε αποστομώσει. Είμαστε πολλοί εύκολοι στην κριτική των άλλων και επιρρεπείς στο να καταδικάζουμε. Με τον ίδιο σθένος μετά πανηγυρίζουμε επιτυχίες και τρεπόμαστε στο άλλο άκρο της υπερβολής και της ηρωοποίησης.

Προς το παρόν ας "ευτυχούμε" που είδαμε την ομάδα μας να παίζει καλό ποδόσφαιρο. Για μένα αυτό μετράει και να μην προκρίνονταν το ίδιο θα έλεγα. Και επίσης καλό είναι να τιμούμε εκτός από τις ικανότητες και την προσπάθεια, ακόμα και τη διάθεση για προσπάθεια. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από τους ακροατές Γεωργίου θα ξανατηλεφωνήσουν και θα μιλήσουν για το λάθος πέναλτι, για τύχη (ποια τύχη; τα τρία δοκάρια) και άλλα που να στηρίζουν την καταστροφολογική τους διάθεση. Και θα περιμένουν στη γωνιά για την πρώτη αποτυχία για να ξαναπουν για άμπαλους κλπ. Υπάρχουν και οι άλλοι βέβαια, για τους οποίους "τα παλτά" έγιναν "Καραϊσκάκηδες" σήμερα ωσότου ξαναγίνουν "παλτά" με την πρώτη ευκαιρία. Στην υγεία μας...

ΥΓ: Η ζωή είναι μικρή και σπαρμένη με αρκετές θύελες και κάποιες λίγες μπουνάτσες και λιακάδες. Τις λιακάδες ας τις χαιρόμαστε. CARPE DIEM.