Το περιμέναμε...

Δυστυχώς το αναμενόμενο για διάφορους λόγους έγινε. Ο Αρης έχει πάρει φέτος το 1/3 των βαθμών του από τον Πανιώνιο. Και κέρδισε αυτόν που περίμεναν όλοι. Αυτόν που είναι έρμαιος για να γίνει βορά.

Γράφω ότι το περιμέναμε και είναι αλήθεια. Γιατί; Γιατί οι αντίπαλοι τα έπαιζαν όλα για όλα και ξέρουμε ότι δεν φείδονται τίποτα σε τέτοιες περιπτώσεις. Γιατί η ομάδα είναι εκτός όλων των άλλων δεινών της, απροστάτευτη κιόλας... Και αυτοί που είναι σήμερα στον Αρη δεν χρειάζονται τις δικές μας κριτικές για να χαρακτηριστούν. Τους χαρακτηρίζει το παρελθόν και το παρόν τους. Η φωτογραφία του προπονητή τους χάρισμά τους. Ο κος Τομπούζης ας δει την εν ψυχρώ κεφαλιά του Τάντου και το χέρι του Γιαννίτση και ας παραδώσει τη σφυρίχτρα του.

Ως προς τα δικά μας, είναι πολύ κατανοητό πλέον γιατί ανέβαλαν την αυριανή ΓΣ για την άλλη βδομάδα. Μάλλον το περίμεναν και αυτοί. Για τα αγωνιστικά; Αν παραμείνουμε ξέφραγο αμπέλι όπως είμαστε, τι να κάνουν οι παίκτες, τι ο προπονητής;

ΥΓ: Υπάρχει αθλητική δικαιοσύνη άραγε; Υπήρχε ποτέ; Πως αυτός ο άνθρωπος παραμένει στο ποδόσφαιρο τόσα χρόνια. Πόσο σάπιο είναι που δεν το έχει αποβάλλει; Και μετά τι να πιστέψεις; Οτι χρειάζεται κάτι αλά Μπέος για να σε φοβούνται;  Πρέπει να έρθεις στο επίπεδό τους; Λυπάμαι ώρες ώρες που κάτι που εμείς θέλουμε να το βλέπουμε σαν ψυχαγωγία καταντάει έτσι.
Και να σωθείς και να μη σωθείς αν είναι να σωθείς έτσι...

ΥΓ2: Πανιώνια Νέα. 50 οπαδοί δίπλα στους παίκτες αυτή τη φορά για να τους εμψυχώσουν και να τους πουν πως αναγνωρίζουν την προσπάθειά τους. Συνεχίζουμε την προσπάθεια. Και είμαστε εμείς και οι παίκτες μας πλάι-πλάι.

ΥΓ3: Τομπούζης: "Τι να κάνω... Να το έδινα και να έμπαιναν μέσα;" Τι καθόμαστε και παρακολουθούμε τέλος πάντων;... Δεν ντρέπομαι για αυτούς. Για τον εαυτό μου ντρέπομαι και για τη φαιά ουσία που σπαταλάω...

ΥΓ4: Σε μια βδομάδα τρία παιχνίδια (χθες, Πέμπτη κύπελλο με ΟΦΗ, Κυριακή με ΠΑΣ). Μήπως είναι περιττή πολυτέλεια πια το κύπελλο με τέτοιο μικρό ρόστερ; Να παίξουν οι δεύτεροι και ότι κάνουν; Βέβαια τα κύπελλα τα κερδίσαμε στο παρελθόν σε χρονιές που στο πρωτάθλημα κινδυνεύαμε άσχημα αλλά τότε και καλούς παίκτες είχαμε και διοίκηση και κόσμο.

Μα να μας περνάει σε μέσο όρο εισιτηρίων η Καλλονή που δεν έχει γήπεδο; Είναι ντροπή άσχετα με την κατάσταση του ποδοσφαιρικού Πανιωνίου. Ας βοηθήσουμε τέλος πάντων τούτη την ώρα. Οχι για τους όποιους διοικούντες αλλά για τον ίδιο τον Πανιώνιο και την ιστορία του.

Κάποιοι παλιά έφεραν αυτήν την ομάδα από τις κατεστραμμένες πατρίδες και προσπάθησαν να μεταλαμπαδεύσουν ένα μέρος της ζωής τους στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αντεξε κατοχές και πολέμους αυτή η προσπάθεια. Είναι σίγουρο ότι αυτό που τώρα υπάρχει σαν Πανιώνιος, ιδίως στο ποδόσφαιρο, απέχει παρασάγγας από εκείνο που θα έπρεπε να είναι. Δεν θέλουμε να σώσουμε αυτό. Θέλουμε να μην σβήσει για να μπορέσει ίσως κάποια στιγμή να γεννηθεί κάτι που να μοιάζει ξανά με τα νάματα των πηγών του συλλόγου.

Κάποιοι λένε να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της καταστροφής του. Μπορεί να γίνει έτσι αλλά μπορεί και να έρθει η πλήρης απαξίωση και εγκατάλειψη. Το θέλουμε αυτό; Η η επόμενη μέρα να είναι η μέρα νέων βασάνων σε χέρια ανάξια της ιστορίας και των αρχών που θα έπρεπε να πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος; Πιο σκοτεινά ακόμα απ' όσα ζήσαμε και ζούμε.  Να τον αφήσουμε έρμαιο σε τέτοια τύχη (Και ίσως να μην είναι στην τύχη τελικά);

Ας κάνουμε όλοι μια προσπάθεια τώρα. Και εσείς που φύγατε από το γήπεδο και βρήκατε καταφύγιο στο μπάσκετ και εσείς που απογοητευτήκατε από την κατηφόρα και εσύ που χαιρόσουν να έχεις στη γειτονιά σου ή στην ευρύτερη περιοχή σου μια ομάδα ανώτερης κατηγορίας και εσύ που έβλεπες με χαρά την ομάδα από τα χώματα των παππούδων σου να συνεχίζει την ιστορική της πορεία. Ισως είναι κάπως και στο χέρι μας ακόμα να τη σταματήσουμε την κατηφόρα αυτή. Η ομάδα αυτή τη στιγμή είναι ο κόσμος της και οι ποδοσφαιριστές της και τίποτε άλλο. Ας το προσπαθήσουμε όλοι μαζί ως το τέλος. Ο αγώνας είναι δύσκολος αλλά αξίζει να μην τα παρατήσουμε.