Τον είχα καθηγητή γυμναστικής το Στέλιο Μπραουδάκη στην Ευαγγελική στο Λύκειο στα τέλη της δεκαετίας του 70. Στενοχωρήθηκα πολύ χθες που φεύγοντας από την Πλατεία της Νέας Σμύρνης για να γυρίσω στο σπίτι μου, είδα τα κηδειόχαρτα κολλημένα στις κολώνες. Οταν φεύγουν άνθρωποι που συνδέονται με τα νιάτα μας και μάλιστα δάσκαλοι και καθηγητές μας, φεύγει κάτι και από τον εαυτό μας. Πόσω μάλλον που ο κύριος Στέλιος ήταν ένας άνθρωπος συνδεδεμένος με τον αγαπημένο μας Πανιώνιο και σαν ποδοσφαιριστής στη δεκαετία του 60 και σαν προπονητής σε μέρες του 77 και του 78 που ο σύλλογος έμεινε χωρίς τιμόνι στον πάγκο του και οι βετεράνοι του προσφέρθηκαν να τον βοηθήσουν. Η ανακοίνωση της ΠΑΕ Πανιώνιος έχει ως εξής:
«Η Πανιώνια Οικογένεια θρηνεί τον χαμό του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή Στέλιου Μπραουδάκη, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών. Η κηδεία του θα τελεστεί την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου στο νεκροταφείο Νέας Σμύρνης.Ο εκλιπών διετέλεσε ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου στις αρχές της δεκαετίας του 60, αλλά και προπονητής σε δύο συνεχόμενες περιόδους, 1975-76 και 1977-78 και συνολικά 16 αγώνες».
«Η Πανιώνια Οικογένεια θρηνεί τον χαμό του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή Στέλιου Μπραουδάκη, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών. Η κηδεία του θα τελεστεί την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου στο νεκροταφείο Νέας Σμύρνης.Ο εκλιπών διετέλεσε ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου στις αρχές της δεκαετίας του 60, αλλά και προπονητής σε δύο συνεχόμενες περιόδους, 1975-76 και 1977-78 και συνολικά 16 αγώνες».
Πάρα πολύ καλός άνθρωπος. Μπορεί ως καθηγητής να ήταν ο κος Μπραουδάκης, στην πραγματικότητα όμως ξέραμε ότι για κάθε έναν χωριστά ήταν ο Στέλιος. Είναι μεγάλο προσόν για ένα καθηγητή να βρίσκεται τόσο κοντά στα παιδιά. Από εκεί και πέρα, η πορεία του και η προσφορά του στον Πανιώνιο γνωστή. Φεύγει και μας αφήνει μόνο ωραίες αναμνήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον γνώρισα πριν από λίγα χρόνια...'επαιζα 5Χ5 στα γηπεδάκια που διατηρούσε... πριν τα παιχνίδια μου έλεγε ιστορίες από τον αγαπημένο του Πανιώνιο , με μία πίκρα όμως.. κάποιοι τον είχαν στενοχωρήσει κάποτε... αλλά έβλεπες τα μάτια του να γυαλίζουν όταν μιλούσε για τα " παιδιά " του , τους παίχτες που στα χέρια του γίνανε άντρες... αντίο κυρ Στέλιο , θα μου λείψουν οι ιστορίες σου :(
ΑπάντησηΔιαγραφή