Καμιά δυνατότητα εξόδου από την κρίση χωρίς την επίτευξη της κοινωνικής συναίνεσης στην προσπάθεια της αναδιάρθρωσης του κράτους

Αντιγράφω από ενδιαφέρον άρθρο του Ν. Χρυσόγελου στο ΠΟΝΤΪΚΙ:

Ο μέσος πολίτης θα αποδεχόταν και θα έπαιρνε μέρος σε μια πραγματική μεταρρύθμιση αν στόχος της ήταν να βελτιωθεί η ζωή του και η ποιότητα των υπηρεσιών που χρειάζεται, μέσω της εξυγίανσης των δημοσιονομικών. Δεν ανέχεται, όμως, να του αφαιρούν το εισόδημα και την ίδια στιγμή να χειροτερεύουν όλες οι κοινωνικές πολιτικές, να διαλύεται το κράτος – αντί να (επαν)ιδρύεται και να γίνεται πιο αποτελεσματικό, προς όφελος του πολίτη.

Όσοι πιστεύουν σε πιθανότητες ανάκαμψης όταν ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί πλανώνται πλάνην οικτρά. Καμιά δυνατότητα εξόδου από την κρίση δεν υπάρχει χωρίς την επίτευξη της κοινωνικής συναίνεσης στην προσπάθεια της αναδιάρθρωσης του κράτους. Η εντύπωση είναι ότι η προσπάθεια σωτηρίας είτε δεν λαμβάνει υπ'όψη το προς διάσωση αντικείμενο είτε έχει παρανοήσει ποιο ακριβώς είναι αυτό το αντικείμενο. Είναι ο Ελληνικός Λαός, είναι το Ελληνικό κεφαλαιϊκό σύστημα, είναι το Ευρώ και η Ευρωζώνη, είναι όλα μαζί αλλά με ποιες προτεραιότητες και ποια ακριβώς πλάνα για το καθένα;