Ίδια ψυχή με το 40. Ίδια πίστη στον αγώνα;

Με ανύψωση πανό διαμαρτυρίας έγινε η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Νέα Σμύρνη. Στη Θεσσαλονίκη απ' ότι μπόρεσα να καταλάβω από την τηλεοπτική μετάδοση, φαίνεται να ήσαν περισσότεροι οι ένστολοι, που περιέβαλαν και φρουρούσαν την παρέλαση, παρά ο κόσμος. Σε άλλα μέρη έγιναν επεισόδια στην παρουσία στην τοπική παρέλαση και στην πρόθεση κατάθεσης στεφάνων από μέλη της Χρυσής Αυγής.

Όλα είναι δείγματα του πόσο πολύ έχει διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός. Τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς σύμπνοια και κοινή προσπάθεια.  Με την επιβολή μέτρων και την αστυνόμευση ακόμα και των εορτών και των προσκυνημάτων, δεν είναι δυνατόν να πάμε μπροστά. Αν η προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας δεν γίνει κτήμα του λαού και δεν τη νοιώσει σαν δική του υπόθεση τότε όλα είναι εις μάτην. Πως να την νοιώσει έτσι όμως όταν συνεχίζουν τα αποτελέσματα των μέτρων να αυξάνουν τους άνεργους αλλά και τους άστεγους πια; Τι σόι ανασυγκρότηση είναι αυτή που κατά προτεραιότητα δέχεται την πληρωμή των χρεών, τη στιγμή που η ανεργία είναι σε μη αναστρέψιμα επίπεδα με βάση όλες τις οικονομικές εκτιμήσεις; Ποια αξιοπιστία της χώρας θέλουμε να ανακτήσουμε όταν η χώρα θα έχει γκρεμιστεί και ο λαός θα έχει εξαθλιωθεί;

"Ο λαός χειμάζεται αλλά έχει την ίδια ψυχή όπως το 1940" δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη. Ίσως ναι αλλά έχει και την ίδια πίστη στον αγώνα που καλείται να δώσει;