Προστατευτισμός μόνον των ισχυρών; Ανάπτυξη αλά Μπαγκλαντές ή προστασία της ευρωπαϊκής παραγωγής και ιδίως του ρημαγμένου Νότου;

"Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «επιβάλλουν δασμούς στο βούτυρο 159%, στο κρέας 126%, οι αργεντινοί παραγωγοί ρυζιού βρίσκονται αντιμέτωποι με δασμούς 450% στην Ιαπωνία, κι εμείς. . . εμείς έχουμε [δασμούς] 35%», τους οποίους «δεν εφαρμόζουμε, μάλιστα», είπε η πρόεδρος της Αργεντινής."

Οι παραπάνω είναι δηλώσεις της Προέδρου της Αργεντινής Κίρσνερ στα πλαίσια της διαμάχης της με την ΕΕ λόγω της εθνικοποίησης της πετρελαϊκής εταιρίας YPF, θυγατρικής της ισπανικής Repsol.

Τι μπορεί να μας ενδιαφέρουν εμάς εν Ελλάδι αυτές οι δηλώσεις; Αποδεικνύουν ότι η ΕΕ εφαρμόζει επιλεκτικά δασμούς για την προστασία προϊόντων. Άραγε γιατί μέσα σε αυτά δεν μπορούν να βρίσκονται Ελληνικά προϊόντα ή γενικότερα Μεσογειακά προϊόντα τη στιγμή που η κρίση πλήττει την Ελλάδα και τον Ευρωπαϊκό Νότο;

Να συμπληρώσω τις δηλώσεις Κίρσνερ με το παρακάτω απόσπασμα:

«Είναι σαν να θεωρείται νόμιμος ο προστατευτισμός όταν τον εφαρμόζουν οι ανεπτυγμένες χώρες και λαϊκιστικός ο προστατευτισμός όταν τον εφαρμόζουν αναπτυσσόμενες χώρες. Ε, λοιπόν, δεν είναι έτσι».

Να συμπληρώσω ότι φαίνεται ο προστατευτισμός απαγορευτικός καθώς φαίνεται όχι μόνον για τις μη ευρωπαϊκές αναπτυσσόμενες χώρες αλλά και για της εντός ΕΕ μικρές χώρες (ή χώρες με πολιτικούς επί χρόνια αμέριμνους να προστατεύσουν την πατρίδα τους).

Θεωρώ ότι χωρίς κάποια μορφή έστω και βραχύχρονου προστατευτισμού στην Ελλάδα, καμιά ανάπτυξη δεν θα μπορέσει να βρει βάση να σταθεί. Σχετική παρέμβαση για την Ελλάδα έκανε και ο πρωθυπουργός της Γαλλίας. Το ζήτημα είναι και πέραν της Ελλάδας και αφορά όλο το ρημαγμένο Ευρωπαϊκό Νότο. Η Ευρωζώνη και η ΕΕ οφείλει να επιλέξει άμεσα μεταξύ της διάσωσής της και της παγκοσμιοποίησης. Εκτός και αν οι ηγέτες της ΕΕ οραματίζονται την Ευρώπη σαν νέο Μπαγκλαντές...