Δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές ΤΕΛΟΣ...

Οι τελευταίες σκέψεις ενός απογοητευμένου ανθρώπου, που οι περιστάσεις τον έκαναν να πάψει να ελπίζει.

Στις προηγούμενες χρεοκοπίες της Ελλάδας, οι Έλληνες ήταν ένας λαός αγροτών ζυμωμένος στις κακουχίες και με τη συναίσθηση της ζωής στη Ψωροκώσταινα.
Στην τωρινή περίσταση έχουμε έναν αστικό λαό, που έζησε σε συνθήκες ευδαιμονίας για πάνω από δυο δεκαετίες, όντας αναπτυσσόμενος και στις προηγούμενες δυο.
Παράλληλα ακόμα και στην κατοχή, υπήρχε η ελπίδα της νίκης των συμμάχων και της προσωρινής περίστασης της σκλαβιάς και των βασάνων. Τώρα δεν υπάρχει το φως στο τούνελ παρά μόνον υποσχέσεις για ...ιδρώτα και αίμα.... χωρίς απτή εγγύηση εξόδου από την κρίση για δεκαετίες.
Ακόμα και η τωρινή νηνεμία της μη άτακτης χρεοκοπίας είναι υπό τη συνεχή αίρεση του εφικτού των μέτρων που θα ζητάει για οποιαδήποτε παρέκκλιση η Τρόικα και όχι μόνον. Τις τελευταίες μέρες ξαναμιλάνε για νέες πιθανότητες χρεοκοπίας το Μάιο λόγω μη επίτευξης του στόχου του PSI για τα ομόλογα που διέπονται από το ξένο Δίκαιο. Μπορεί να είναι απλή διαδοσιολογία αλλά σέρνει μαζί της και την ανάλογη ψυχολογία...

Οι Θιβετιανής καταγωγής αυτοπυρπολούνται χρόνια τώρα για να φέρουν σε πίεση τη "Λαϊκή" Κίνα να δώσει την ανεξαρτησία στη χώρα τους. Υπήρξαν περιπτώσεις δημόσιας αυτοχειρίας Ελλήνων στο εξωτερικό επί Χούντας για να στρέψουν την κοινή γνώμη στην Ελλάδα της Δικτατορίας.

Οι ζωές όλων μας δεν είναι χάρισμα σε όσους ίσως χαίρονται, που μια σύνταξη πείνας λιγότερη θα δίνεται μετά από περιστατικά σαν τα σημερινά. Ζητάμε επιτέλους να υπάρξει εκείνος ο φορέας, που χωρίς κορώνες, που είναι απλά πυροτεχνήματα για να εντυπωσιάσουν χωρίς ουσία, θα προτείνει εφικτές λύσεις, θα βάλει στόχους και θα δώσει ελπίδα. Θα δώσει ένα όραμα μέσα από την κατάθλιψη της συνεχούς κατηφόρας. Να πει πως θα κτίσει και όχι πως θα γκρεμίσει. Ναι δεν μπορούμε να ζήσουμε απομονωμένοι έξω από το διεθνές σύστημα. Αλλά να μπορούμε να ζήσουμε μέσα στο διεθνές σύστημα και να έχουμε τις δικλείδες ασφαλείας για να στήσουμε τις νέες διαρθρωτικές αλλαγές, που χρειάζονται, χωρίς να στείλουμε ανθρώπους σε τάφους ή ανθρώπους στη βία και την παραβατικότητα και την κοινωνία στον τενεκέ. Ποιοι στόχοι και μέτρα έχουν μπει από το εγχώριο πολιτικό σκηνικό ώστε να συνδράμουν να απαλύνουν οι επιπτώσεις των Μνημονίων και να δημιουργηθεί ανάπτυξη; Μοιάζουμε απλοί εφαρμοστές των υποβαλλόμενων προτάσεων, τη στιγμή που οι ίδιοι που τις υποβάλλουν / επιβάλλουν, μας καλούν να διαμορφώσουμε το δικό μας επιπρόσθετο μείγμα πολιτικής ώστε να εκμεταλλευτούμε το δυναμικό και το φυσικό πλούτο της χώρας με τρόπο καλύτερο από το παρελθόν.

Πείτε στους άνεργους νέους τι πρέπει να κάνουν ώστε να μπορούν να ζήσουν με στοιχειώδη αξιοπρέπεια στη χώρα τους.
Πείτε στους ηλικιωμένους ότι δεν θα φύγουν μέσα στην κρίση σαν το σκυλί στο αμπέλι μέσα στην εξαθλίωση που θα τους δίνει μια σύνταξη πείνας ανακόλουθη των ποσών, που τους κρατήθηκαν και είτε φαγώθηκαν είτε έγιναν κουρεμένα ομόλογα.

Μπροστά στο θάνατο ενός ανθρώπου, η αλήθεια είναι ότι δεν χωράνε πολλά λόγια. και εγώ μάλλον πολλά έχω ήδη γράψει. Ας είναι συγχωρεμένος και νομίζω ότι θα τον θυμούνται στο μέλλον... Άλλος μπορεί να το δει σαν δύναμη να δώσει ένα αξιοπρεπές τέλος, άλλος σαν αδυναμία να αντιμετωπίσει τις περιστάσεις, άλλος σαν ηρωική έξοδο για να ταρακουνήσει συνειδήσεις. Ας το δούμε σαν ταρακούνημα συνειδήσεων (και κάπως φαίνεται να λειτουργεί έτσι σε πρώτη φάση) και σεβόμενοι τον απελθόντα, όποιος νομίζει ας προσθέσει (ή αφαιρέσει) με το σχόλιό του στα όσα είπε ο ίδιος ο αυτόχειρας συνάνθρωπός μας και στις όποιες σκέψεις μου παραπάνω προσπάθησα ανάκατα και φλύαρα να παραθέσω επί του συμβάντος και των καταστάσεων που το προκάλεσαν.