«Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η άρνηση των ιταλικών δικαστηρίων να αναγνωρίσουν την ασυλία συνιστά παράβαση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο γερμανικό κράτος».
Αυτό είναι περιληπτικά το σκεπτικό του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στην αντιδικία Ιταλίας και Γερμανίας για την επιδίκαση από τα Ιταλικά δικαστήρια αποζημιώσεων σε θύματα εγκλημάτων πολέμου μεταξύ των οποίων και σε συγγενείς των σφαγιασθέντων από τους Ναζί στο Δίστομο. Η Χάγη θεώρησε ότι η Ιταλία παραβίασε την ετεροδικία της Γερμανίας δηλαδή το να καταβάλει αποζημιώσεις μόνον που επιδικάζονται από τα δικά της δικαστήρια. Η Ιταλία και οι παρεμβαίνοντες υπέρ της (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) ισχυρίστηκαν ότι η ετεροδικία δεν ισχύει για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο Β' παγκόσμιος πόλεμος είναι πια αρκετά μακριά και οι μνήμες των ανθρώπων εξασθενούν και σαφώς κάποια πράγματα πια κρίνονται με βάση τις σημερινές περιστάσεις και τις νυν ισορροπίες. Δεν είναι λυπηρό μόνον βέβαια το ότι δεν δίνονται οι υλικές αποζημιώσεις αλλά ότι σιγά-σιγά λησμονείται ακόμα και το ηθικό μέρος. Και επί πλέον γίνεται φανερό ότι η παγκόσμια δικαιοσύνη επηρεάζεται καίρια από τους ισχυρούς της εκάστοτε περίστασης. Πχ για τους ισχυρούς προσφάτων πολέμων, τα όσα έκαναν, θεωρήθηκαν παράπλευρες απώλειες ενώ οι ηττημένοι θεωρήθηκαν εγκληματίες πολέμου.
Το πόσο οι σύγχρονοι Γερμανοί μπορούν να θεωρηθούν κράτος δικαίου και να υπερηφανεύονται ότι ξεπέρασαν το αιματηρό παρελθόν του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, θα μπορούσε να αποδειχθεί στην πράξη, αν οι υποθέσεις όπως αυτές του Διστόμου, έρχονταν για εκδίκαση στα ίδια τα Γερμανικά δικαστήρια. Εκεί οι υπεκφυγές στυλ ετεροδικίας δεν ισχύουν...
Η Γερμανίδα βουλευτής του Κόμματος της Αριστεράς, Ούλα Γέλπκε είχε υπογραμμίσει σε ομιλία της σε πρόσφατη εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά της προσφυγής της Γερμανίας στη Χάγη:
“Πρόκειται για κυνισμό άνευ προηγουμένου, το ότι η γερμανική κυβέρνηση προσφεύγει ενάντια στα θύματα αντί να τα αποζημιώσει. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για μηδαμινά ποσά. Στις περιπτώσεις που η γερμανική κυβέρνηση πλήρωσε αποζημιώσεις, το έκανε επειδή της ασκήθηκε έντονη πίεση, όπως στην περίπτωση των εργατριών και εργατών καταναγκαστικής εργασίας”.
Στην προκειμένη περίπτωση τα θύματα είχαν απειλήσει ότι θα προσφύγουν σε αμερικανικά δικαστήρια ενάντια στις γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν.
Να σημειώσω ότι δεν είναι μόνον η ισχύς η σημερινή της Γερμανίας, που επιβάλλει στη Χάγη να παίρνει τέτοιες αποφάσεις. Είναι και ο φόβος όλων των ισχυρών των προσφάτων πολέμων (Κόλπου, Ιράκ, Γιουγκοσλαβίας, Αφγανιστάν) ότι θα κληθούν να πληρώσουν τις "παράπλευρες απώλειες" αν ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου