Το ΚΚΕ οργανώνει αύριο μια εκδήλωση στο Α Νεκροταφείο για την αποκατάσταση της μνήμης του ηγέτη του στον Εμφύλιο Πόλεμο, Νίκου Ζαχαριάδη. Το περίεργο είναι ότι μετά δυο μέρες οργανώνει και εκδήλωση αποκατάστασης του Άρη Βελουχιώτη. Θα ήταν σκόπιμο το ΚΚΕ να εξηγήσει πως αποκαθιστά παράλληλα τη μνήμη και των δυο σε σχέση με την "ιστορική λεπτομέρεια" ότι ο Ζαχαριάδης αποκήρυξε επίσημα τον Βελουχιώτη, οδηγώντας τον κατ' ουσίαν στην απομόνωση και το θάνατο:
"Στις αρχές Μαΐου του 1945 ο Βελουχιώτης με τους συντρόφους του, κυνηγημένος βρίσκεται στα ελληνοαλβανικά σύνορα σε μια προσπάθεια να περάσει στην Αλβανία. Μάταια όμως. Χωρίς κάποιο επίσημο χαρτί από το κόμμα δεν θα μπορέσει ποτέ να περάσει τα σύνορα της σωτηρίας. Και το κόμμα, αυτό το χαρτί, δεν θα του το δώσει ποτέ. Εκεί πάνω, στα σύνορα με την Αλβανία, θα φτάσει η μεγάλη είδηση. «Ο Ζαχαριάδης ζει και γυρίζει στην Ελλάδα.»
Η είδηση εκείνη ανατάραξε τον Άρη Βελουχιώτη. Πίστεψε πως σαν έφτανε στην Ελλάδα ο Ζαχαριάδης θα ξέσκιζε την Συμφωνία της Βάρκιζας και θα έδινε το σύνθημα του νέου αγώνα. Πίστεψε πως θα μπορούσε να έρθει σε μια επαφή με τον αρχηγό.
Η πρώτη δουλειά του Άρη Βελουχιώτη, σαν έμαθε το νέο αυτό, ήταν να αφήσει τους περιπάτους μπρος στα Αλβανικά σύνορα και να κατέβει προς την Θεσσαλία. Γνώριζε πως το καλύτερο μέρος για να μπορέσει να έχει κάποια επαφή με την Αθήνα ήσαν τα Τρίκαλα. Και παρ’ όλο που τα μέρη δεν του ήσαν γνωστά και επομένως ήταν κάπως επικίνδυνη η παραμονή τους εκεί, ο Άρης Βελουχιώτης το διακινδύνευσε.
Στις 29 Μαΐου ο Ζαχαριάδης φτάνει στην Ελλάδα. Με στρατιωτικό αεροπλάνο των Άγγλων, μέσω Γαλλίας, φτάνει στην Αθήνα. Σαν πληροφορήθηκε την είδηση της άφιξής του ο Βελουχιώτης στέλνει αμέσως μήνυμα στην Περιφερειακή Επιτροπή του ΚΚΕ Τρικάλων να διαβιβασθεί στο Πολιτικό Γραφείο της Αθήνας. Ζητούσε μια συνάντηση με τον Αρχηγό. Το μήνυμα αυτό δεν θα φτάσει ποτέ στα χέρια του Ζαχαριάδη. Κάπου μεταξύ Τρικάλων και Πολιτικού Γραφείου της Αθήνας το μήνυμα θα εξαφανισθεί. Ούτε και ένα δεύτερο που έστειλε θα φτάσει ποτέ. Άδικα ο Άρης θα περιμένει. Δυο μέρες μετά την άφιξή του στην Ελλάδα ο Ζαχαριάδης είχε απασχοληθεί με την υπόθεσή του και η καταδικαστική απόφαση είχε ληφθεί.
Η ΚΕ του ΚΚΕ, στην 11η Ολομέλειά της, στις 12 Ιουνίου 1945, τον διέγραψε απ’ το κόμμα και τον αποκήρυξε με ανακοίνωση μέσω του Ριζοσπάστη:
Ο σύντροφος Ζαχαριάδης μας ανακοίνωσε ότι η κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήρθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις αποφάσισε να καταγγείλει ανοικτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια)".
Επίσης καλό είναι το ΚΚΕ να εξηγήσει στον Ελληνικό λαό πως προχωράει στην αποκατάσταση του ανθρώπου που ενώ ήξερε την απόφαση της Σοβιετικής Ένωσης να μην υποστηρίξει τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, οδήγησε τον Ελληνικό λαό σε μάταιη εμφύλια σφαγή. Υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες για τη φυσιογνωμία Ζαχαριάδη, που θα έπρεπε το ΚΚΕ να εξηγήσει επί τη ευκαιρία της αποκατάστασης του άλλοτε ηγέτη του, του Ζαχαριάδη, που γύρισε το 45 στην Ελλάδα από το Νταχάου αλώβητος, εκεί που άλλοι συμπατριώτες μας πέθαναν σε κρεματόρια και θαλάμους αερίων.
Μέσα στην κρίση καλούμαστε να κοιτάξουμε αδελφωμένοι μπροστά και να συσφίξουμε τη κοινωνική μας αλληλεγγύη και η αποκατάσταση των χειρότερων σταλινικών εμφυλιοπολεμικών στιγμών και το βλέμμα με λήθη στο παρελθόν και όχι διδαχή από το παρελθόν (όπως αναφέρει το ΚΚΕ στις ανακοινώσεις του περί ιστορικών διδαγμάτων κλπ) δεν πιστεύω ότι εξυπηρετεί την κοινωνία και τον αγώνα της να μη διαρραγεί ο ιστός της, καταρρακωμένος από την επίθεση, που δέχεται. Αν η αποκατάσταση δείχνει μεγαλοθυμία και πιθανόν σεβασμό προθέσεων τότε κάπως μπορεί να δικαιολογηθεί. Αλλά αν είναι έτσι χρειάζεται ανάλυση και τεκμηρίωση και όχι εκδηλώσεις ωραιοποίησης.
KOYMOYNIA..
ΑπάντησηΔιαγραφή