Τις προάλλες έφυγε ο Λεωνίδας Κύρκος. Σήμερα ο Γ.Α. Μαγκάκης. Όλη αυτή η γενιά που ξεκίνησε τη μεταπολίτευση το 1974 μας αφήνει. Φεύγει μάλλον θλιβερά αφού βλέπει το έργο της, τη μεταπολιτευτική Ελλάδα, σε κατάσταση προκεχωρημένης σήψης και εξαθλίωσης και σε πλήρη δυσχέρεια να κάνει μια νέα αρχή και να σηκώσει κεφάλι. Σίγουρα κάποιοι απ' αυτούς ήταν στην αντιπέρα όχθη, σε αυτή που δεν κυβέρνησε αλλά αντιπολιτεύτηκε και άσκησε κριτική και από την οποία κάποιος θα ζήταγε λιγότερες ευθύνες αν όντως έκανε εποικοδομητική κριτική και όχι ως επί το πλείστον άρνηση, εκδηλώνοντας συνήθως απόψεις για το τι είναι στραβό και γενικολογίες για το πως να το διορθώσουμε. Ναι, για κάποιους έφταιγε όλο το οικοδόμημα και μόνο η κατεδάφισή του ήταν και είναι η λύση για να επανοικοδομηθεί ορθά. Μόνον που όταν κτίζεις μάλλον χρειάζεται να λαμβάνεις υπ' όψη πως κτίζουν και οι άλλοι γύρω σου για να μην καταλήξεις να είσαι παράταιρος και απομονωμένος. Δεν λέω, μπορεί και οι άλλοι να μην κτίζουν σωστά αλλά μ' αυτούς θα ζήσεις μαζί, θέλεις δε θέλεις.
Σε κάθε περίπτωση, η γενιά που ξεκίνησε τη μεταπολίτευση είχε σαν βασικό στόχο την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας με όσο το δυνατόν λιγότερες ανελευθερίες και παραβιάσεις των ατομικών δικαιωμάτων. Δυστυχώς η ολή προσπάθεια παρέκλινε όπως στην αρχαία Αθήνα, ο λαός δεν ήθελε να ακούει τις τίμιες φωνές αλλά τους κόλακες και τους δημαγωγούς και το όλο σύστημα της μεταπολίτευσης εξέπεσε σε ένα πελατειακό μηχανισμό των κομμάτων. Παράλληλα η παραγωγική μηχανή της χώρας εκμαυλίστηκε από το βόλεμα, την αστικοποίηση και υπαλληλοποίηση σε αντιπαραγωγικές δουλειές και υπηρεσίες του αέρα.
Δεν είναι η κατάληξη του έργου τους αυτή που θα περίμεναν οι πολιτικοί μέντορες της μεταπολίτευσης, που μας αποχαιρετούν τον τελευταίο καιρό. Ούτε η γενιές οι μετέπειτα και αυτή που τώρα κυβερνά, φαίνονται άξιες να αλλάξουν τον ρου των γεγονότων. Ας ελπίσουμε ότι η νέα γενιά μέσα από τις δυσκολίες που της επιφύλαξε η αμετροέπεια ημών των παλαιότερων, να σταθεί όρθια και άξια να κάνει κάποια στιγμή τη νέα αρχή αποδεικνύοντας τους στίχους του "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" έστω και αν οι Έλληνες βασανίζονται. "Για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν,
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά."
ΥΓ: Φαίνεται από σχόλιο που έλαβα ότι το ύφος της ανάρτησης μπορεί να παρεξηγηθεί και να εκληφθεί σε προσωπική κριτική έναντι των δυο πρόσφατα εκλιπόντων, που αναφέρονται στην αρχή. Ξεκαθαρίζω ότι οι συγκεκριμένοι δυο μακαρίτες πλέον πολιτικοί άνδρες ήσαν μεταξύ των μάλλον εξεχόντων εκφάνσεων της μεταπολίτευσης και στις περισσότερες περιπτώσεις με τίμιο λόγο έναντι του λαού.
Το ζήτημα που προσπάθησα να θέσω είναι ότι τότε εκείνοι οι άνθρωποι το 74 ξεκίνησαν για να κτίσουν μια ελεύθερη κοινωνία δικαίου και προνοίας και τώρα φεύγουν από τη ζωή βλέποντας τους στόχους τους συντρίμια... Υπήρχαν στις περισσότερες περιπτώσεις καλές προθέσεις και όνειρα και όμως κάποια στιγμή χαθήκαν όλα μέσα από εκτροπές και παρεκκλίσεις... Πως; Κάποιοι λένε μαζί τα φάγαμε, μόνο που μας άφησαν να φάμε εμείς για να τρώνε αυτοί τα περισσότερα. Νομίζω το παράδειγμα της αρχαίας Αθήνας και του τρόπου που εξέπεσε η Δημοκρατία της στην παρακμή, είναι χαρακτηριστικό. Ελπίζω να έκανα κάπως πιο σαφές το νόημα της ανάρτησης και να ξεκαθάρισα ότι δεν κάνω καμιά προσωπική κριτική απλά πήρα έναυσμα από τις πρόσφατες αποδημίες για να πω δυο λόγια για τη γενιά που ξεκίνησε τη μεταπολίτευση και λίγο-λίγο μας αφήνει.
ΥΓ: Φαίνεται από σχόλιο που έλαβα ότι το ύφος της ανάρτησης μπορεί να παρεξηγηθεί και να εκληφθεί σε προσωπική κριτική έναντι των δυο πρόσφατα εκλιπόντων, που αναφέρονται στην αρχή. Ξεκαθαρίζω ότι οι συγκεκριμένοι δυο μακαρίτες πλέον πολιτικοί άνδρες ήσαν μεταξύ των μάλλον εξεχόντων εκφάνσεων της μεταπολίτευσης και στις περισσότερες περιπτώσεις με τίμιο λόγο έναντι του λαού.
Το ζήτημα που προσπάθησα να θέσω είναι ότι τότε εκείνοι οι άνθρωποι το 74 ξεκίνησαν για να κτίσουν μια ελεύθερη κοινωνία δικαίου και προνοίας και τώρα φεύγουν από τη ζωή βλέποντας τους στόχους τους συντρίμια... Υπήρχαν στις περισσότερες περιπτώσεις καλές προθέσεις και όνειρα και όμως κάποια στιγμή χαθήκαν όλα μέσα από εκτροπές και παρεκκλίσεις... Πως; Κάποιοι λένε μαζί τα φάγαμε, μόνο που μας άφησαν να φάμε εμείς για να τρώνε αυτοί τα περισσότερα. Νομίζω το παράδειγμα της αρχαίας Αθήνας και του τρόπου που εξέπεσε η Δημοκρατία της στην παρακμή, είναι χαρακτηριστικό. Ελπίζω να έκανα κάπως πιο σαφές το νόημα της ανάρτησης και να ξεκαθάρισα ότι δεν κάνω καμιά προσωπική κριτική απλά πήρα έναυσμα από τις πρόσφατες αποδημίες για να πω δυο λόγια για τη γενιά που ξεκίνησε τη μεταπολίτευση και λίγο-λίγο μας αφήνει.
Με συγχωρείς αλλά σε βρίσκω offside. Ούτε ο Κύρκος ούτε ο Μαγκάκης ανήκουν σε αυτούς που οδήγησαν την Ελλάδα στο σημερινό χάλι. Και οι δύο διακρίνονταν για το ήθος τους. Ειδικά για τον Κύρκο, μόνο για λαοπλάνος δημαγωγός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτός που μαζί με το κόμμα του στάθηκε κόντρα στο ρεύμα, με τη θέση τους υπέρ της ΕΟΚ. Ίσων δικαιολογείται μια κριτική στον Μαγκάκη αφού τελικά συντάχθηκε με τον Ανδρέα. Αλλά στο Κύρκο; Πες τον ονειροπόλο, αναποτελεσματικό, δε ξέρω τι, εντάξει. Αλλά ήταν οι Έλληνες ψηφοφόροι αυτοί που απέρριψαν το ήθος και το ύφος του Λεωνίδα για τις πλαστικές σημαίες, τις κραυγές, το βόλεμα, το ρουσφέτι, την οικογενειοκρατεία. Και αυτό είναι το νόημα του "μαζί τα φάγαμε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να τελειώνουμε, το να ρίχνεις ευθύνες στον Λεωνίδα για τη μεταπολίτευση είναι σαν να κατηγορείς τον Πανιώνιο για το ΠΟΚ και την παράγκα.
Σε κανέναν από τους δυο δεν κάνω ατομική κριτική. Μιλάω για τη γενιά που ξεκίνησε τη μεταπολίτευση και σίγουρα μέσα από αγώνες αντίστασης ενάντια στη Χούντα, άλλους στόχους είχε από αυτούς στους οποίους καταλήξαμε σήμερα. Και τους στόχους τους αναφέρω καθαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι που αυτό που έγραψα παρεξηγήθηκε από έναν προσεκτικό αναγνώστη όπως εσύ σε ατομική κριτική σε δυο από τις πιο ειλικρινείς εκφάνσεις της μεταπολίτευσης. Ίσως θα έπρεπε να προσέξεις αυτό που έγραψα για την αρχαία Αθήνα, που είχε Κλεισθένηδες και Περικλήδες και κατέληξε έρμαιο δημαγωγών στην παρακμή της και στην τελική της ήττα.
Τώρα για την κριτική εκείνων που δεν κυβέρνησαν, ναι ίσως είναι κατά περίπτωση αυστηρή αλλά σε γενικές γραμμές πιστεύεις ότι πρόσφεραν τα κόμματα ποτέ ως αντιπολίτευση δημιουργικό λόγο; Είναι και αυτή μια παράμετρος στο ότι η Δημοκρατία μας ήταν κουτσουρέμενη και με εξαμβλώσεις που εν τέλει μας οδήγησαν εδώ που είμαστε γιατί το οικονομικό πρόβλημα γεννήθηκε σαφώς από το προϋπάρχον και υποβόσκον πολιτικό πρόβλημα.
Μήπως βιάστηκες να με βγάλεις offside κάπως;
Φίλε μου, το replay με δικαιώνει για τη φάση του offside. Θα συμφωνήσω ότι η σύγχρονη Ελλάδα κατέληξε σε φιάσκο. Σε αυτό το φιάσκο υπάρχουν πρωταγωνιστές. Όταν όμως αναφέρεσαι στην τραγική κατάληξη της χώρας με αφορμή το θάνατο του Λεωνίδα είναι σαν να τον βάζεις στους πρωταγωνιστές του φιάσκου και αυτό για μένα είναι το offside. Όντως τα κόμματα της προσωπολατρείας / οικογενειοκρατίας δεν προσέφεραν τπαρά μόνο στείρα κριτική και όξυνση όντας στην αντιπολίτευση. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τον εκλιπόντα. Ίσα ίσα, και με το ύφος του και τις θέσεις του προέβαλε το διάλογο. Για μένα, η παρουσία τότε του Λεωνίδα, του Πεσματζόγλου, ίσως του Στεφανόπουλου είναι ακριβώς που στερεί από τους όψιμα αγανακτισμένους το "άλλοθι" για τη σημερινή κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα μου ήταν ότι η γενιά που ξεκίνησε τη μεταπολίτευση είχε κάποιους υψηλούς δημοκρατικούς στόχους και όνειρα, που έβγαιναν και μέσα από τους αντιστασιακούς αγώνες απέναντι στη χούντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτή τη γενιά ανήκαν και οι Κύρκος και Μαγκάκης. Η γενιά αυτή προσπάθησε να δώσει πραγματικά ευρωπαϊκό χαρακτήρα στην Ελλάδα και να θεμελιώσει κάποιους θεσμούς που θα εξασφάλιζαν ένα αξιοπρεπές κράτος δικαίου και πρόνοιας.
Το ζήτημα που θίγω είναι ότι η εξέλιξη των 37 χρόνων κατέληξε να διαψεύσει παταγωδώς εκείνους τους στόχους και τις ελπίδες και μάλιστα στο πλήρωμα του βιολογικού χρόνου, που η γενιά εκείνη φεύγει πλέον.
Το ότι η Αθήνα του Περικλή κατέληξε στην Αθήνα των τριάκοντα τυράννων μέσα από τον εκφυλισμό των θεσμών της και την αλλοτρίωση του λαού της από τους δημαγωγούς, δεν μειώνει την αξία του έργου του Περικλή.
Το ότι πήρα αφορμή από την αποδημία αυτών των δυο πολιτικών για να αναφερθώ στο πως ξεκίνησε και που κατέληξε η μεταπολίτευση της οποίας υπήρξαν σημαντικοί παράγοντες, δεν αισθάνομαι ότι τους μειώνει.
Βέβαια διάφορα που γράφονται εδώ, γράφονται για να αποτελέσουν αντικείμενα κριτικής προφανώς και άλλοι να τα θεωρήσουν οφσάιντ και άλλοι να τα επικροτήσουν. Αλλοίμονο αν η όποια κριτική δεν ήταν ευπρόσδεκτη.
Αισθάνομαι από μέρους μου ότι προσπάθησα να ξεκαθαρίσω όσο μπορούσα το τι ήθελα να εκφράσω και ελπίζω αν μη τι άλλο να έκανα κατανοητό το πνεύμα της ανάρτησης. Αν τώρα δυστυχώς ακόμα υπάρχει η εντύπωση ότι ήθελα να εμφανίσω τους πρωτοπόρους της μεταπολίτευσης σαν πρωταγωνιστές του φιάσκου της κατάληξής της και όχι σαν ανθρώπους που διαψεύστηκαν οι στόχοι τους, δεν μπορώ δυστυχώς να προσθέσω κάτι άλλο και θεωρώ ότι και αυτή η άποψη αποτελεί απλά ένα παράδειγμα του πως μπορούμε να δούμε το κάθε τι, με τη φωτεινή ή τη σκοτεινή του πλευρά.
Πάντα ευγνώμων που έχεις τη διάθεση να διαβάσεις, να συλλογιστείς και να κριτικάρεις τις μη πανιώνιες αναρτήσεις μου, προσθέτοντας στα γραφόμενα μου με την κριτική σου.
Για να τελειώνουμε, δεν ισχυρίιστηκα ότι βγήκες από πρόθεση offside :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρεία να πώ δύο κουβέντες για τον εκλιπόντα.