ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι τιμές των εισιτηρίων διαρκείας της ΠΑΕ Πανιώνιος ξεκίνησαν και οι αντιδράσεις για τη μη μείωση των τιμών και μάλιστα για τα παιδικά εισιτήρια για την έκδηλη αύξησή τους.
 Ανέφερα ότι με τη φθηνή τιμολογιακή πολιτική θα μπορούσε η ΠΑΕ να αυξήσει την ποσότητα των διαρκείας και πιθανότατα να βγει κερδισμένη  στο τέλος και οικονομικά αλλά και με το να έχει περισσότερο σταθερό κόσμο στις κερκίδες της έδρας της ομάδας. Είχα φέρει μάλιστα και ένα παράδειγμα, πχ καλύτερα 500 στη θύρα 2 με 150 Ευρώ ή 1000 με 100 Ευρώ.
Υπήρξαν και οι έχοντες αντίθετη άποψη, που μου έγραψαν ότι είναι μεγάλη η πιθανότητα να ρίξεις τις τιμές και να μην επιτύχεις επαρκή ή και καθόλου αύξηση της ζήτησης. Βέβαια όλα αυτά εξαρτώνται και από την ύπαρξη καμπάνιας υποστήριξης της πώλησης των διαρκείας, που φερ' ειπείν θα μπορούσε να διαφημίσει τη κοινωνική στάση της ΠΑΕ να μειώσει το εισιτήριο για να βοηθήσει τον κόσμο να βρεθεί σταθερά κοντά στην αγαπημένη ομάδα του.
Το ζήτημα δεν είναι μόνον οικονομικό όμως γιατί κακά τα ψέματα, το έσοδο από τα διαρκείας είναι μικρό. Μετράει και ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τους οπαδούς σου, σε μια συγκυρία ιδιαίτερα δύσκολη για όλο τον κόσμο. Δημιουργείς τη ψυχολογία της οικογένειας και του αμοιβαίου ενδιαφέροντος ή απλά θέλεις να εκμεταλλευθείς την αρρώστια των φιλάθλων σου και την υπέρμετρη αγάπη τους, που και στις μεγαλύτερες δυσχέρειες θα σταθούν δίπλα σου;
Θα πουν μα τώρα το θέμα είναι τα 50-100 Ευρώ; Δεν μετράει σημαντικότερα το να βοηθήσεις την ομάδα που αγαπάς.  Για πολλούς σίγουρα είναι πια σημαντικό και το μικρότερο έξοδο. Αλλά σημαντικότερο όλων είναι να ξέρεις ότι ο σύλλογος που υποστηρίζεις σε θεωρεί δικό του άνθρωπο και συμμερίζεται τις δυσκολίες σου και δεν κοιτάει απλά να εκμεταλλευτεί την "αρρώστια" σου.

Ίσως μπορώ να κατανοήσω τη  δυσκολία της ΠΑΕ να έχει πιο προσιτή τιμολογιακή πολιτική όταν οι κρουνοί ΟΠΑΠ φαίνεται να κλέινουν, όταν η φορολογία μεγαλώνει, όταν υπάρχουν ανοίγματα, όταν δεν έχει λυθεί το ιδιοκτησιακό, όταν άργησε ιδιαίτερα να ξεκινήσει την πώληση των διαρκείας. Αυτό που δεν καταπίνεται εύκολα είναι η πολιτική στα παιδικά εισιτήρια. Πολλοί αγόραζαν εισιτήρια διαρκείας στα παιδιά τους, ιδίως σε κορίτσια που δεν πολυενδιαφέρονται για ποδόσφαιρο, απλά για να ενισχύσουν το σύλλογο και στη χάση και στη φέξη ερχόταν το παιδί να χρησιμοποιήσει το εισιτήριό του. Το να θέλουμε να εκμεταλλευτούμε τα παιδικά είναι κοντόφθαλμο και άγαρμπο. Άκουσα και τη δικαιολογία, "Μα υπάρχει η παιδική κερκίδα". Επιχείρημα σαθρό, που έμμεσα λέει "στείλε στη φθήνια, πατέρα και παιδί στην παιδική κερκίδα" και χάσε λεφτά στην ΠΑΕ.