Ιστορίες ... γι' αρκούδες ... που κάτι έχουν να πουν στην ανθρώπινη ψυχή

Συγκίνηση έχει προκαλέσει ο θάνατος του Κνουτ, της συμπαθέστατης πολικής αρκούδας του κήπου του Βερολίνου, που μεγάλωσε εκεί από μωρό αρκουδάκι υπό την άοκνη φροντίδα τους Τόμας Ντερφλάιν, που το τάιζε ανά δίωρο με το μπιμπερό για να επιζήσει μακριά από τη μάνα του. Τότε είχαν γίνει διάσημοι και οι δυο τους. Ο Ντερφλάιν κατασκήνωσε στον κήπο για να βοηθήσει τον μικρό εγκαταλελειμμένο  αρκούδο. Ο "μπαμπάς" του Κνούτ  "έφυγε" το 2008 από έμφραγμα. Όλοι αναρωτιούνται για την αιτία που σκότωσε τον  Κνουτ (tanea.gr).. Ίσως τελικά δεν μπορούσε πια χωρίς τον "μπαμπά" και θέλησε να τον ξανασυναντήσει σε μιαν άλλη ζωή... Μπορεί τελικά αυτή να ήταν η αιτία.

Θα πουν πολλοί, τι μας γράφεις τώρα για την αρκούδα... Χιλιάδες πέθαναν στην Ιαπωνία, άλλες χιλιάδες κινδυνεύουν από τη ραδιενέργεια και υποφέρουν στα καταφύγια. Χιλιάδες βομβαρδίζονται στη Λιβύη. Σωστά θα μου τα πείτε αλλά από την άλλη και το μικρό αυτό δείγμα αγάπης και στοργής, που είχαν ο Τόμας και ο Κνουτ είναι έστω μια ψηφίδα που μπορεί να ομορφύνει λιγάκι το μωσαϊκό της ζωής μας. Είναι μια δροσοσταλίδα που άξιζε να γευτούμε τη δροσιά της. Για πολλούς ο Κνουτ έδωσε τις ευχάριστες εκείνες στιγμές, που τους βοήθησαν έστω και περιστασιακά να ξεχάσουν τα προβλήματα και τις έννοιες τους. Πολλές τέτοιες στάλες ομορφιάς θα μπορούσαν να ελαφρύνουν τις δυσκολίες που μας περιβάλλουν και να μας δώσουν το αποκούμπι να κρατιόμαστε και να συνεχίζουμε τον αγώνα της ζωής. Τα 'χα γράψει και στην ανάρτηση προ ημερών με τις απόψεις του Γούντι Άλεν. Θέλουμε την υποστήριξη από μικρά πράγματα που μας ευχαριστούν για να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα που μας ανησυχούν.

Ο Κνουτ έφυγε πια αλλά η ζωή του όπως και αυτή του Τόμας, όσο σύντομες και να ήταν, απέκτησαν μια παραπάνω σπουδαιότητα μέσα από το σμίξιμο των δρόμων τους και από την κοινή τους πορεία.
Τώρα θα μας κοιτούν από το επουράνιο σπίτι τους, ευχαριστημένοι που είναι και πάλι μαζί.