Πανιώνια χέρια ή καθαρά και ικανά χέρια;

Ένα σημείο της χθεσινής συνέντευξης Τσακίρη που χρήζει περαιτέρω σχολιασμού είναι αυτό το σχετικό με το σχόλιό για το αν πρέπει ο πανιώνιος να πάει σε πανιώνια χέρια:

"...Δεν ισχύει ότι έπρεπε να πάει σε Πανιώνια χέρια η ομάδα. Αυτό δεν γίνεται γιατί δεν υπάρχει κάποιος επιχειρηματίας να είναι Πανιώνιος. Μπορούσε κάποιος να την πάρει και να κολλήσει το μικρόβιο της ομάδας..."

Εγώ θα έρθω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου και να συμφωνήσω με το παραπάνω, σε μια πρώτη έκφραση άποψης. Όντως δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη να βρεθεί Πανιώνιος επιχειρηματίας για να πάρει την ομάδα. Άλλωστε δεν είναι πολλοί τέτοιοι και εκτός ενός, δεν είμαι σίγουρος ότι σε άλλους που ακούγονταν, το Πανιώνιο φρόνημα υπερισχύει των επιχειρηματικών συμφερόντων.

Θεωρώ ότι το βασικότερο κριτήριο θα πρέπει να είναι να πάει ο Πανιώνιος σε ανθρώπους που μπορούν να κάνουν χρηστή διοίκηση και που δεν θ' απαξιώσουν την ΠΑΕ σε περίπτωση, που τα επιχειρηματικά τους σχέδια δεν τραβήξουν κατά το επιθυμητό. Όπως είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στον ποδοσφαιρικό χώρο, δεν βλέπω ότι τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να είναι όσοι θα επενδύσουν με στόχο αποκλειστικά το κέρδος και δη το άμεσο, γιατί το δια νομίμων οδών κέρδος από το ποδόσφαιρο, αυτή τη στιγμή, μοιάζει με ανέκδοτο με τον Τοτό.
Το βασικότερο στο μέλλον δεν θα είναι να μένουμε στην ανώτερη κατηγορία με ελλείμματα ή με νομικές παρασπονδίες και τερτίπια αλλά να καταφέρουμε να νοικοκυρευτούμε και να μπει το νερό στ' αυλάκι, ώστε με έσοδα και χορηγίες να μπορούμε να κρατάμε την ομάδα αξιοπρεπώς. Συνεπώς το ζητούμενο για την ιδιοκτησία της ΠΑΕ είναι κάποιος χωρίς στόχο το βαραχυπρόθεσμο και μάλλον και το μεσοπρόθεσμο κέρδος, που να μπορεί για ένα διάστημα να κρατήσει την ομάδα σε αξιοπρεπές αγωνιστικό επίπεδο και να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να μπορεί να παραμένει σε αυτό το επίπεδο με μια σχετική ανεξαρτησία από μη ίδιους πόρους, στο μέλλον. Κάτι ανάλογο, που είχε σαν στόχο να κάνει ο ίδιος ο Τσακίρης όταν αναλάμβανε την ΠΑΕ Πανιώνιος.

Η δήλωση Τσακίρη λοιπόν για τα "Πανιώνια χέρια" μπορεί μεν να διακρίνεται από ρεαλισμό από την άποψη της όντως ανυπαρξίας τέτοιων χεριών αλλά από την άλλη διακρίνεται από έλλειμμα προσδιορισμού των κατάλληλων χεριών στα οποία πρέπει να περάσει η ομάδα. Και δεν είναι κριτήριο το "Πανιώνιο μικρόβιο" για να προσδιορίσει αυτά τα χέρια. Εν πρώτοις πρέπει να είναι παράλληλα, ικανά και καθαρά (γιατί ποια αξία θα έχει να φαντάζουμε δυνατοί και πρώτοι, βουτηγμένοι μέσα στην αναξιοπρέπεια και την παρανομία και να έχουμε το φόβο μην αποκαλυφθούν τα διάφορα ανομήματά μας). Και σε δεύτερη φάση, αυτά τα "χέρια" πρέπει να αγαπάνε την επένδυσή τους σαν οντότητα και ύπαρξη και όχι σαν φορέα πιθανών κερδών. Δεν αναφέρουμε σε ιδιοκτήτες-οπαδούς αλλά σε ιδιοκτήτες που αγαπούν την επιχείρησή τους. Αναφέρουμε στο αντίστοιχο του εργοστασιάρχη που αγαπάει το εργοστάσιο του και το προϊόν, που παράγει όχι για το κέρδος που του φέρνει αλλά για το ότι αποτελεί περιουσία και δημιουργία του. Ας θυμηθεί ο κύριος Τσακίρης ότι μια βασική αιτία αποτυχίας του Κιντή στη διαχείριση της ομάδας, περισσότερο από την ασχετοσύνη του και την ανελαστικότητά του, ήταν ότι δεν είχε καμιά ψυχική επαφή με το φορέα υλοποίησης των σχεδίων του και ενδιαφερόταν αυστηρά και μόνο για τα πλάνα του, αυτά καθ' εαυτά, έχανε δηλαδή την αντίληψη των ειδικών παραμέτρων της οντότητας πάνω στην οποία πήγαινε να εκτελέσει τα πλάνα του. Τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης, τα ζούμε.

ΥΓ: Η επάνοδος του blog σε εξωαγωνιστικό θέμα πιθανόν να μην είναι πλήρως εναρμονισμένη στα πλαίσια της τακτικής του να μη θορυβήσουμε την ομάδα πριν από ένα κρισιμότατο αγώνα, αλλά το συγκεκριμένο ζήτημα περί "Πανιωνίων Χειρών" και η αναφορά του στο blog δεν θεωρώ ότι έχει τις επιπτώσεις στην ομάδα που είχε η μέχρι χθες "σαπουνόπερα" της πώλησης της ΠΑΕ... Αντιθέτως θεωρώ εποικοδομητικό να ξεκαθαρίσουμε και μεις οι οπαδοί τι σόι ιδιοκτησία και διαχείριση της ΠΑΕ επιθυμούμε, όταν και όποτε έρθει εκείνη η ώρα και να μην μένουμε απλά προσκολλημένοι σε κλισέ χωρίς ουσία και ίσως και χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Ζημιά στην ομάδα γινόταν από την ανακαίνιση από τον άμεσα υπεύθυνο ενός άκαιρου ζητήματος στην πιο κρίσιμη ώρα και σε καμιά περίπτωση δεν γίνεται όταν διεξάγεται γόνιμος και ήρεμος διάλογος με επιχειρήματα και χωρίς τετελεσμένα γεγονότα. Και σαφώς, προσωπικά δεν θα ήθελα να παίζω απλά το ρόλο του οπαδικού σαλπιγκτή. Ναι προέχει η Νίκη αύριο, ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ.  Και θα είμαστε στο γήπεδο να ωθήσουμε την ομάδα στο καλύτερο, όσο μπορούμε. Αλλά η ζωή συνεχίζεται και σίγουρα κανείς δεν αμφισβήτησε τον κύριο Τσακίρη περισσότερο απ' ότι ο ίδιος του ο εαυτός.

ΥΓ-2: Μπόσκο παίξε γερά. Μην έρθεις μετά τον αγώνα και πεις ότι "διάβασα τα άρθρα στα blogs και μου έπεσε το ηθικό"...