Ας αναπνεύσουμε βαθιά τώρα ... ως την επόμενη κρίση ασφυξίας

Φίλοι μου Συμπανιώνιοι, αν ο Τσακίρης δεν ήταν Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ, τι αξία θα είχε τούτη η ενασχόλησή μας με την ομάδα; Θα έλειπε το αλάτι από τη ζωή. Ενώ τώρα στανιάρουμε με τα σκωτζέζικα ντους μας, νοιώθουμε συνεχώς τις χαρμολύπες μας και γενικά ικανοποιείται ο Πανιώνιος μαζοχισμός μας στο έπακρον. Ενώ με το Μάκαρο είτε δεν θα μιλάγαμε καθόλου ή αν μιλάγαμε, θα ήμασταν καλά κρυμμένοι.

Πάντως είδατε ότι η εξοικονόμηση ξεκίνησε άμεσα με τα πρόστιμα στους παίκτες (όχι ότι δεν τα ήθελαν και αυτοί...) και γυρίσαμε πάλι με όλα τούτα στην οικονομική λύση του προπονητή, που πολλοί θέλαμε να συνεχίσει και να μας "βγει" φέτος λίρα εκατό. Όλα καλά.

Βέβαια κατά Τζέρι Βεντούρη, μια ανάσα είναι όλο τούτο. Ας την αναπνεύσουμε βαθιά, ας την απολαύσουμε, ως την επόμενη κρυάδα, που θα μας ξανακόψει την αναπνοή...

ΥΓ: Το δελτίο Τύπου της ΠΑΕ είναι γεμάτο τραυματίες και ιδίως αμυντικούς. Η αίσθηση είναι ότι πάμε στη Λάρισα χωρίς άμυνα...  Υπάρχουν ακόμα οι Μανιάτης και Κοντοές και βέβαια ... οι ‘χρυσές εφεδρείες’ Όμο και Φουνκουάγιο...  Μην ξεχνάμε ότι το ματς έχει και πανηγυρικό χαρακτήρα για την ΑΕΛ... ότι και αν σημάνει εν τέλει η λέξη "πανηγυρικός".
Πάντως κανείς δεν ξέρει ποτέ...Κάποτε θυμάμαι έκαναν αποχή οι παίκτες από τις προπονήσεις και πήγαν στο τέλος μόνοι με ΙΧ σε επαρχιακό γήπεδο να παίξουν εκτός έδρας και ενώ όλοι τους είχαν ξεγραμμένους, να που ήρθε το ανέλπιστο καραμπινάτο διπλό. Όταν σ’ έχουν όλοι για ζόμπι, τότε κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει...