Πράσινη Οικονομία, εξαγγελίες στο πλαίσιο του εφικτού ή του επιθυμητού;

Επενδύσεις 45 δις εξήγγειλε ο κύριος Παπανδρέου σε "πράσινες υποδομές" ως το 2015 για την εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που διαθέτει η χώρα.
Τόνισε μάλιστα τα εξής:

«Eφαρμόζουμε ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές, ώστε η οικονομία να γίνει βιώσιμη και ανταγωνιστική μακροπρόθεσμα. Δεν θα γίνουμε ανταγωνιστικοί με τις κλασικές μεθόδους μείωσης των μισθών αλλά με την επένδυση σε ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, δίνοντας αξία στα προϊόντα και τις υπηρεσίες μας». 


Η παραπάνω δήλωση πάντως δε βρίσκεται σε συνάφεια με τα όσα ως τώρα εφαρμόζει αλλά θα του αναγνωρίσω τις καλές προθέσεις τού να θέλει όσα λέει αλλά να μη μπορεί να τα κάνει. Ας  ελπίσουμε μόνον προς το παρόν... Ας ελπίσουμε σε ένα μελλοντικό μείγμα πολιτικής πιο κοντά στις προθέσεις και πιο μακριά σε ότι επιτάσσουν οι άμεσες πιέσεις. Είναι και η μόνη ελπίδα μας να μην μείνουμε για πάντα εγκλωβισμένοι στο μαρτύριο του Σίσυφου, που επιτάσσει το Μνημόνιο των περικοπών και της ύφεσης.


Βέβαια, το 2011 το ύψος των πράσινων επενδύσεων θα φθάσει μόνον μόλις το 1.2 δις -λόγω κρίσης- και πάνω-κάτω σε αυτά τα επίπεδα θα μείνει ως το πέρας του Μνημονίου στο τέλος του 2013, αν όλα πάνε καλά ως τότε. Συνεπώς αν τα λεγόμενα Παπανδρέου είναι βασισμένα σε υπάρχοντα σχεδιασμό και όχι σε ευγενείς προσδοκίες, τότε θεωρούμε ότι το 2014 και 2015 θα επενδυθούν 35-40 δις στην "πράσινη" οικονομία και προφανώς όχι από κρατικές επενδύσεις, αφού το κράτος θα έχει χρέος γύρω στο 145% του ΑΕΠ και μόλις θα έχει αρχίσει να μπορεί να δανείζεται από τις αγορές.
Οι ελπίδες Παπανδρέου είναι προφανώς στις συγχρηματοδοτήσεις με τον ιδιωτικό τομέα και στα πλεονεκτήματα των απλουστεύσεων των επενδύσεων, που θα επιφέρει το fast track.
Και παράλληλα θεωρεί ότι θα βρει τρόπο για κρατική συμμετοχή. Πως; Με το γνωστό τρόπο... Με φόρους!


"Η Ελλάδα, δεν ενεργεί μεμονωμένα αλλά προωθεί προτάσεις και μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η επιβολή φόρου στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ο οποίος μπορεί να αποτελέσει πηγή χρηματοδότησης των πράσινων υποδομών και επενδύσεων στην πράσινη οικονομία".


Το πρόβλημα, που εγώ βλέπω στο παραπάνω, είναι ότι η νέα πράσινη οικονομία θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί με φορολόγηση της υπάρχουσας οικονομίας, που στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένη με τη συμβατική παραγωγή ενέργειας. Υπό συνθήκες οικονομικής ανέχειας, αυτό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη πίεση και αιμορραγία των προβληματικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της ελληνικής αγοράς.


Πολλοί λένε ότι σε συνθήκες κρίσης αρχικά πρέπει να δίνεται προσοχή στις ήδη υπάρχουσες ισχυρές οικονομικές δραστηριότητες, ώστε αυτές να κρατήσουν ζωντανή την άρρωστη μηχανή της οικονομίας και να δώσουν τη βάση να σταθούν οι προσπάθειες για καινοτομίες, νέες δραστηριότητες, νέα προϊόντα και υπηρεσίες. Για την Ελλάδα, οι ισχυροί τομείς είναι Τουρισμός κυρίως, Ναυτιλία και Γεωργία υπό συνθήκες. Πιστεύω ότι το Ελληνικό οικονομικό επιτελείο θα πρέπει αυτό να το έχει υπ' όψη του γιατί αλλιώς η προσπάθεια για την πράσινη οικονομία θα μείνει στα μεγάλα λόγια.
Και τέλος, ίσως μπορούμε κάπως να το επαναδιαπραγματευτούμε το ρημάδι το Μνημόνιο ώστε κάποιος δανεισμός να είναι σε επενδύσεις. Ως τώρα βλέπουμε Γερμανούς ν' αποχωρούν ή να θέλουν ν' αποχωρήσουν από την Ελλάδα, μετατρέποντας το Μνημόνιο σε απλό φορέα πληρωμής των τόκων των δανειστών της Ελλάδας και σε φέρετρο της Ελληνικής Οικονομίας. Έτσι υπάρχει σωτηρία;