Παίρνοντας αφορμή από τη χθεσινή αναπάντεχη (??) ήττα του ΠΑΟ

Σε καμιά περίπτωση δεν μου αρέσει να επιχαίρω των αποτυχιών άλλων ελληνικών ομάδων στις διεθνείς υποχρεώσεις τους και δεν θα το κάνω βέβαια αυτό τώρα για τη χθεσινή περίπτωση της ήττας του ΠΑΟ.
Θα χρησιμοποιήσω αυτό τον αγώνα όμως για δυο επισημάνσεις, που αφορούν τον Πανιώνιο, με τον οποίο ασχολείται η αθλητική πλευρά αυτού του blog:

• Η Κοπεγχάγη κατάφερε στο Α' μέρος να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες της, πράγμα που ο Πανιώνιος στον αγώνα με τον ΠΑΟ δεν το έκανε σε καμιά περίπτωση. Αν δεν τις είχε εκμεταλλευτεί στο έπακρον τότε μπορεί τα πράγματα να έρχονταν αλλιώς.
  Ας δει ο Ριέρα τον Εντόι στο Α' γκολ (έστω και με την "ευγενή" συνεισφορά Τζόρβα) για να καταλάβει ότι ο φορ χρειάζεται καλή αντίληψη του χώρου και γρήγορες αποφάσεις για να σκοράρει και όχι παίδεμα τις μπάλας και αναποφασιστικότητα (βέβαια ο άνθρωπος ο Σίτο δεν είπε ποτέ ότι είναι σέντερ φορ, οπότε η παρατήρηση αυτή πηγαίνει σε όποιο μπορεί να αφορά η απόφαση να παίζει σέντερ φορ ο Σίτο και να μην έχει ένα έστω έμπειρο σέντερ φορ η ομάδα του Πανιωνίου).
• Προς το παρόν ο Πανιώνιος είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ομάδα που έχει ηττηθεί φέτος από τον Παναθηναϊκό "καθαρά", χωρίς δηλαδή η ήττα της να οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες, όπως λάθη της διαιτησίας.
  Η όποια κυανέρυθρη ικανοποίηση υπήρξε σχετικά με την ευπρόσωπη εμφάνιση του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ κόντρα στον ΠΑΟ, ίσως πρέπει εν μέρει ν' αναθεωρηθεί με βάση το πρόσωπο που έδειξε ο ΠΑΟ στο επόμενο του ματς απέναντι στην Κοπεγχάγη, που δεν συνιστά δα κανένα ποδοσφαιρικό θηρίο και που ακόμα και σαν budget να τη συγκρίνει κάποιος, δεν απέχει πάρα πολύ ακόμα και από τα δικά μας πενιχρά φετινά στοιχεία προϋπολογισμού.

ΥΓ: Όπως καταλαβαίνετε διαβάζοντας τα σχόλια αυτής της ανάρτησης, πολλοί φίλοι έχουν αντιρρήσεις σχετικά με την έκφραση που χρησιμοποίησα για να ξεκινήσω το κείμενο. "...δεν μου αρέσει να επιχαίρω των αποτυχιών άλλων ελληνικών ομάδων...". Ναι, υπάρχουν ωφέλειες για τους τρίτους όπως ο Πανιώνιος, από τις αποτυχίες άλλων ελληνικών συλλόγων στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ, και ιδίως κάποιων όπως ο ΠΑΟ, όπως πχ ότι δεν καρπούνται οι μεγαλοκαρχαρίες του ΠΟΚ τα χρήματα που δίνει η ΟΥΕΦΑ σε περίπτωση θετικών αποτελεσμάτων και έτσι δεν ανοίγει και άλλο η ψαλίδα μεταξύ του ποδοσφαιρικού κατεστημένου και των υπολοίπων.
Λυπάμαι αλλά η έκφραση, που χρησιμοποίησα, δεν έχει σχέση μόνο με το ποδόσφαιρο αλλά είναι στάση ζωής. Από ταμπεραμέντο χαίρομαι για τις χαρές τις δικές μου, των οικείων και φίλων μου και όχι για τις πίκρες τρίτων, ακόμα και αντιπάλων. Πρακτικά, όσοι κάνουν τα σχετικά σχόλια, μπορεί να έχουν δίκιο (όχι απαραίτητα ... γιατί το κακό των άλλων για να γίνει καλό δικό σου χρειάζεται και συ να βελτιωθείς και όχι να βασίζεσαι στην πτώση τους χωρίς να φροντίζεις για τη δική σου άνοδο), αλλά ας μου επιτρέψουν να θεωρώ ότι η ίσως ενστικτώδης θεώρηση των πραγμάτων που έχω, στη γενικευμένη εφαρμογή της θα οδηγούσε σε λίγο καλύτερο κόσμο. Μπορεί να θυμίζω λίγο Κιντή με τα περί "καλού της κοινωνίας" κλπ. Όπως το δει κανείς. Ελπίζω οι διαδικτυακοί φίλοι να ανέχονται την πιθανόν ιδιόρρυθμη για πολλούς στάση μου.