Στη φωτογραφία απεικονίζεται η δράση του Μνημονίου, επικαιροποιημένου ή μη, εφόσον δεν συνδυαστεί επιτέλους με συγκεκριμένους στόχους ανάπτυξης και αναγέννησης του παραγωγικού ιστού της χώρας.
Το 2014 θα μας πουν το πικρό Αντίο οι δανειστές μας, έχοντας σώσει κάποια από τα χρήματά τους ενώ εμείς με χρέος 150% του ΑΕΠ θα πρέπει να έχουμε συνεχή πλεονάσματα 5% και ανάπτυξη 4% για να φθάσουμε σε 10 χρόνια στο μισό του χρέους... γεγονός που σημαίνει ότι αν δεν έχουμε ενεργοποιήσει την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων μας και συνεχίζουμε να πορευόμαστε με περικοπές και να τρώμε τις σάρκες μας, τότε το πικρό αντίο θα είναι της μορφής "και τώρα μπορείτε να πάτε να ... χρεοκοπήσετε" και η τύχη μας θα είναι η τύχη της στυμμένη λεμονόκουπας ... δηλαδή το καλάθι των αχρήστων.
Σωστά διάβαζα σήμερα ότι χάνουμε χρόνο για να προχωρήσουμε στον άγνωστο δρόμο της ανάπτυξης μέσω καινοτομιών αντί να προσπαθήσουμε πρώτιστα στους τομείς που έχουμε εμπειρία και δυναμικό, Τουρισμό, Ναυτιλία, Γεωργία, Οικοδομικά και άλλα έργα (πχ Τηλεπικοινωνιακές εγκαταστάσεις).
Είναι σημαντικό να βλέπουμε τι μπορούμε να κάνουμε στις νέες τεχνολογίες, πράσινες και μη, αλλά ο χρόνος μας δεν είναι πολύς και οι λύσεις βιάζουν να βρεθούν. Γιατί λοιπόν όχι στην ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού σε μια χώρα, που το κλίμα βοηθάει, γιατί όχι σε κίνητρα που θα βοηθήσουν ελληνικές τεχνικές εταιρίες να πάρουν έργα στο εξωτερικό και να βοηθήσουν στην εξισορρόπηση του ισοζυγίου εισαγωγών/εξαγωγών; Και υπάρχουν και άλλα που μπορούν να γίνουν και στη ναυτιλία και στη γεωργία και στην παραγωγή ενέργειας, που είναι απαράδεκτο μια χώρα με πλουσιοπάροχο τον ήλιο και τον άνεμο να έχει τέτοια ποσοστά παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικές πηγές.
Είναι και στο χέρι μας λοιπόν να μην καταλήξουμε να έχουμε την τύχη της στυμμένης λεμονόκουπας. Και η ως τώρα εμπειρία έδειξε ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτή τη μοίρα απλά όντας πειθήνιο όργανο εφαρμογής του Μνημονίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου