Αθλητικές αναμνήσεις της ημέρας από τα παιδικά χρόνια

Έπεσε σήμερα τυχαία το βλέμμα μου σε ένα από τα τεύχη της Αθλητικής Ηχούς που παρουσιάζει η gazzetta καθημερινώς από το ψηφιακό της αρχείο. Ήταν το σαν σήμερα, 17 Αυγούστου, τεύχος του 1970.

Το τεύχος αυτό περιέργως ήταν αποτυπωμένο στη μνήμη μου από παιδικές αναμνήσεις. Από μικρή ηλικία είχα μανία με το στίβο, όχι τόσο στο να κάνω ο ίδιος στίβο, αλλά στο να παρακολουθώ με μανία και να απομνημονεύω ρεκόρ, επιδόσεις, ονόματα αθλητών. Η Ελλάδα της τότε ανεπάρκειας της δεκαετίας του 60 δεν είχε καμμιά σχέση στις επιδόσεις της στο στίβο με την Ελλάδα που γνώρισαν οι επόμενες γενιές τη δεκαετία του 90 αλλά και την τρέχουσα. Η κυριώτερη διοργάνωση που είχαμε επιτυχίες ήταν αυτή των Βαλκανικών αγώνων, με κάποιες λίγες αναλαμπές. Στις δεκαετίες του 50 και του 60, η μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα είχε κάνει βήματα πίσω.

Πλην όμως εκείνη η ημερομηνία του 1970 κάτι έλεγε. Στο τεύχος της Αθλητικής Ηχούς της 17ης Αυγούστου 1970 αναγραφόταν το τέλος των Βαλκανικών Αγώνων Στίβου, που εκείνη τη χρονιά έλαβαν χώρα στο Βουκουρέστι.
Το φύλλο αυτό μου είχε μείνει στη μνήμη μου γιατί ήταν η τελευταία μέρα των διακοπών μας στο Λουτράκι, που πηγαίναμε για να πίνει νερό ο πατέρας μου, που είχε πέτρες στα νεφρά και του έκανε καλό. Εκείνη την εποχή, η τηλεόραση ήταν σπάνια και δεν γίνονταν μεταδόσεις αθλητικές σε έκταση και επίσης και οι εφημερίδες έφταναν αργά και δύσκολα εκτός Αθηνών ακόμα και στο κοντινό στην Αθήνα Λουτράκι. Είχα φαγωθεί να βρω την Αθλητική Ηχώ για να διαβάσω σε έκταση τα καθέκαστα των αγώνων ... τόσο που το εξώφυλλο με τους άθλους των Παπανικολάου, Μπαμπανιώτη και Τζωρτζή (το ίνδαλμά μου λόγω του παλληκαρίσιου τρόπου που αγωνιζόταν σαν αθλητής λάστιχο που έφθανε να τρέχει 400, 400 εμπόδια και δυο σκυταλοδρομίες στους αγώνες για να μαζεύει βαθμούς), μου χαράχθηκε στη μνήμη ανεξίτηλα.

Οι αγώνες αυτοί απετέλεσαν μάλλον χρονικό κόμβο για το στίβο. Άν και η Ελλάδα πήρε τη συνήθη για εκείνη την εποχή θέση, 4η, πήρε όμως μετά από μια δεκαετία πολλούς βαθμούς (91, πρώτη η Ρουμανία με 153) και αμέσως μετά απ' αυτούς τους αγώνες άρχισε μια αρκετά μεγάλη ανοδική πορεία και κάποια ταλέντα ξεχώρισαν και διεθνώς (Παγκόσμιο ρεκόρ Παπανικολάου, Πανευρωπαϊκό ρεκόρ και μετάλλιο ο Παπαγεωργόπουλος, 6ος στους Ολυμπιακούς ο Τζωρτζής, κατακτήσεις πρωτιών σε μετέπειτα Βαλκανικούς, βελτίωση ρεκόρ σε Ευρωπαϊκό επίπεδο).
Για να καταλάβουν οι νεότεροι την κατάσταση του Ελληνικού στίβου, σημειώνω ότι στις γυναίκες σε αυτούς τους Βαλκανικούς του Βουκουρεστίου, η Ελλάδα (που κατέβαινε μαζί με τους Κυπρίους αθλητές που τότε ανήκαν στον ΣΕΓΑΣ) είχε πάρει μόνον 8 βαθμούς. Ο Γυναικείος αθλητισμός στη δεκαετία ακόμα και του 80 αλλά κυρίως πιο μετά, έγινε η αιχμή του δόρατος και η κύρια δύναμη του Ελληνικού στίβου αλλά τότε ήταν ακόμα στα σπάργανα, εμποδιζόμενος και από τα ταμπού και τις διακρίσεις έναντι των γυναικών, που ήταν ακόμα ισχυρά στη χώρα μας. Να θυμηθούμε ότι πρωτοπόρος στο Γυναικείο αθλητισμό ήταν ο Πανιώνιος με τον αείμνηστο Ηλία Μισαηλίδη.

Στην τότε λοιπόν Ελλάδας της ανεπάρκειας, που ο ευδαιμονισμός δεν είχε πλήξει τις συνειδήσεις, τιμούσαμε απλά τους καθαρούς αθλητές, που μπορούσαν σε μεγάλους αγώνες να πιάνουν τις επιδόσεις τους και να αγωνίζονται με φιλοτιμία.

Στο ίδιο φύλλο της Αθλητικής Ηχούς συγκινήθηκα με δυο ακόμα θέματα:

1. Αρθράκι για την προετοιμασία του Πανιωνίου υπό την επίβλεψη του Τζο Μάλλετ, που ανέφερε ότι θα βγάλει συμπεράσματα για την ενδεκάδα της ομάδας από τα φιλικά ματς και όχι από τα οικογενειακά διπλά. Το πρόγραμμα των φιλικών θα καταρτιζόταν ως τις 10 Σεπτεμβρίου. Βλέπεις τότε άρχιζαν όλα πιο αργά το φθινόπωρο, πρωταθλήαμτα, σχολεία κλπ.
   Γινόταν και αναφορά για δωρεάν παραχώρηση εμφανίσεων από τον Πανιώνιο στον Α.Ε. Τριγλίας. Άλλες εποχές, άλλες συνήθειες. Ήταν το καλοκαίρι πριν το μεγάλο Πανιώνιο του 71.
2. Κάτι που ενισχύθηκε μετέπειτα αλλά ήταν και τότε καλύτερο από τον υπόλοιπο Ελληνικό αθλητισμό ήταν το μπάσκετ. Εκείνη την μέρα γινόταν αναφορά στη νίκη της Ελλάδας σε αγώνα προετοιμασίας με το ισχυρό μπασκετικά Ισραήλ με 94-91 με 8 πόντους του δικού μας Λάνθιμου, που είχα την τύχη να προλάβω να τον δω στο τεραίν αγωνιζόμενο.

Αυτά με αρκετή δόση αθλητικών παιδικών αναμνήσεων...