Απ' ευθείας από το Μνημόνιο ...

Αντιγράφω την επιγραμματική λίστα των μέτρων για την αγορά εργασίας και και τους μισθούς, που αναφέρονται στο Μνημόνιο:

 Αναθεώρηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και των συμβατικών ρυθμίσεων

 Παράταση περιόδου μαθητείας για νέες θέσεις εργασίας στο ένα έτος

 Μείωση αποζημιώσεων για όλους τους εργαζόμενους (blue and white collar workers)

 Αύξηση του ελάχιστου κατωφλίου (threshold) για την ενεργοποίηση όρων ομαδικών απολύσεων, ειδικά για τις μεγάλες επιχειρήσεις

 Διασφάλιση ότι οι κατώτατοι μισθοί θα μείνουν αμετάβλητοι σε ονομαστική αξία για 3 χρόνια

 Διευκόλυνση της χρήσης συμβάσεων προσωρινής και μερικής απασχόλησης

 Αναθεώρηση του συστήματος διαπραγματεύσεων των μισθών στον ιδιωτικό τομέα για τη συγκράτηση των μισθών- Τοπικά σύμφωνα απασχόλησης

 Εφαρμογή μεταβλητών απολαβών ώστε να αντικατοπτρίζουν την παραγωγικότητα σε επίπεδο επιχείρησης

 Τροποποίηση συστήματος διαιτησίας

 Αύξηση της ευελιξίας στο ωράριο εργασίας- μείωση υπερωριακών αμοιβών

 Καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας

Έχω γράψει με έντονους χαρακτήρες κάποια μέτρα που φαντάζουν αθώα και λογικά, όπως εκφράζονται, αλλά μπορεί να κρύβουν άλλα άκρως αντεργατικά μέσα τους.

Η εφαρμογή μεταβλητών αποδοχών που να αντικατοπτρίζουν την παραγωγικότητα σε επίπεδο επιχείρησης, αν το δει κάποιος επιπόλαια, του έρχεται στο μυαλό η εφαρμογή αξιολόγησης του εργαζομένου και η επιβράβευση όσων εργάζονται αποδοτικά. Η άλλη όψη του ίδιου θέματος είναι να μεταφραστεί το μέτρο με την εφαρμογή μιας ελάχιστης βασικής απολαβής του εργαζομένου και η περαιτέρω πληρωμή του να ειναι ευκαιριακή και βασισμένη στην ύπαρξη κερδοφόρου παραγωγής της επιχείρησης και της αξιολόγησης της συμβολής του εργαζομένου στην κερδοφόρα επιχειρησιακή δραστηριότητα. Η επιδοματική αυτή απολαβή του εργαζομένου μπορεί να μην προσμετράται στον προσδιορισμό της σύνταξης.

Η ευελιξία στο ωράριο εργασίας θα μπορούσε σε καλές εποχές να ήταν μια παροχή προς τον εργαζόμενο ώστε για κάποιες ώρες την εβδομάδα να μπορεί να λήψει και να τις δουλέψει σε κάποια άλλη χρονική περίοδο. Στην τωρινή κατάσταση απλά υποκρύπτει τη μερική απασχόληση, την μισθωτη δηλαδή απασχόληση του εργαζομένου κατά το δοκούν και κατά τις ανάγκες της επιχείρησης.

Ο κος Υπουργός πρότεινε αλλαγές επί του αρχικού εργασιακού σχεδίου, που είναι απλά στάχτη στα μάτια (πχ 6 μήνες αντί για 4 μήνες προειδοποίησης). Δέχτηκε πολλές κριτικές από παντού. Εδώ θα μεταφέρω αυτές της Σοφίας Σακοράφα:

«Μετατρέπει την γενιά των 700 ευρώ σε γενιά των 592, συν το επιδοματάκι του ΟΑΕΔ που δεν είναι σίγουρο ότι θα το πάρουν, συν του ότι γνωρίζουμε την μοίρα των επιδομάτων. Σαν επιστέγασμα του κοινωνικού πραξικοπήματος, καταργείτε την διαιτησία, καθώς οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν μονομερώς να προσφύγουν στην διαιτησία αν δεν το επιθυμεί η εργοδοτική πλευρά. Ποιες είναι οι επενδύσεις που έχετε εξασφαλίσει με τα μέτρα αυτά; Το μόνο που βλέπω είναι ένας επερχόμενος κοινωνικός κανιβαλισμός».