Αποχαιρετώντας το χρόνο που φεύγει, αποχαιρετούμε ένα ακόμα σετ στιγμιοτύπων της ζωής μας. Αυτή τη μέρα προσπαθούμε πάντα να έχουμε μέσα την ελπίδα για το μέλλον, όσο και αν οι οιωνοί δεν είναι πάντα ευνοϊκοί.
Αποχαιρετώντας το χρόνο που φεύγει, αποχαιρετούμε όσους μας αποχαιρέτησαν φέτος. Πρώτα απ' όλα αποχαιρετούμε όσους οικείους και φίλους πιθανόν χάσαμε αυτή τη χρονιά. Παρατηρώ εδώ και αρκετά χρόνια πως πολλοί διάσημοι φεύγουν από κοντά μας στο τέλος της χρονιάς, με μεγαλύτερη συχνότητα απ' ότι τις άλλες εποχές του έτους. Φέτος στο τέλος του χρόνου μας άφησαν ο Λαμπράκης, ο Μόραλης, η Γαλάτεια-Σαράντη, ο Κακαουνάκης μόλις χθες, άνθρωποι, που όσο ίσως να μην συμφωνούσαμε με πτυχές της εν ζωή δραστηριότητάς τους, δεν μπορούμε παρά ν' αποδεχτούμε ότι άφησαν το στίγμα τους στο χώρο που διακρίθηκαν. Ίσως πάλι είναι και μόνο μια εντύπωση αυτή, που δημιουργεί το κλίμα της Πρωτοχρονιάς, μια αίσθηση του παρελθόντος που φεύγει και του μέλλοντος που σιγοφεγγίζει.
Αποχαιρετώντας το χρόνο που φεύγει, ας κρατήσουμε τις όποιες ευχάριστες στιγμές του και τα διδάγματα απ' όσα μάθαμε στη διάρκεια του. Σίγουρα θα μείνουν χαραγμένες μέσα μας και οι δυσάρεστες εμπειρίες και η πίκρα, αλλά ας γίνει δύναμη για νέες προσπάθειες και όχι εμπόδιο που θα μας σταματήσει.
Πίσω μας φεύγει ότι ως τώρα φτιάξαμε και κατορθώσαμε και μπροστά μας έρχονται νέες προκλήσεις και νέες προσπάθειες. Μπορεί να μη "νικήσουμε", ίσως κανείς δεν φεύγει νικητής απ' αυτό τον κόσμο, αλλά θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Άλλωστε ίσως αυτό είναι η ζωή. Η προσπάθεια.
Οτι καλυτερο για τη χρονια που μπηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφή