Ακούγοντας σήμερα τον κο Ανδριανόπουλο στο αφιέρωμα του ραδιοφωνικού ΣΚΑΙ για την ιστορία της Νέας Δημοκρατίας ( επί τη ευκαιρία των εκλογών για την ανάδειξη νέου Προέδρου του κόμματος), βρέθηκα στη δυσάρεστη θέση ... να συμφωνήσω μαζί του...
Ρώταγε λοιπόν ο κος Ανδριανόπουλος ακριβώς το ίδιο, που προ ημερών ρώτησα απ' αυτό εδώ το blog. Όσοι από τη Νέα Δημοκρατία αναφέρονται στην υποστήριξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού, γνωρίζουν τι ακριβώς υποστηρίζουν;
Βέβαια, όπως είναι κατανοητό, η ερώτηση του κου Ανδριανόπουλου έγινε με το σκοπό να σχολιάσει τελικά ότι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δεν αρμόζει σ' ένα κεντροδεξιό κόμμα και ότι είναι ένα κεντροαριστερό ιδεολόγημα και η βάση της σοσιαλδημοκρατίας. Έφθασε μάλιστα να κατηγορήσει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό διότι σύμφωνα με τη βασική αρχή του για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα επιτρέψει κατά τη γνώμη του ακραίες φιλελεύθερες κοινωνικές μεθοδεύσεις όπως το συμβόλαιο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων κλπ... Είναι ν' απορεί κάποιος με τέτοια ρατσιστικά επιχειρήματα και πόσο μάλλον όταν με τέτοια κατηγορείται μια ιδεολογία, που δέχεται τον ρυθμιστικό ρόλο του κράτους στα κοινωνικά ζητήματα, από ένα φανατικό υποστηρικτή μιας καθαρά οικονομοκεντρικής ιδεολογίας, που δεν έχει σχεδόν τίποτα να πει για θέματα πέραν των οικονομικών, για εθνικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα.
Αναφερθήκαμε όμως στον κο Ανδριανόπουλο κυρίως για να πάρουμε την αφορμή να ξαναπούμε και μεις, την άποψη μας για την ιδεολογική θολούρα στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας.
Το είχαμε πει και μεις, το είπε σήμερα και ο κος Ανδριανόπουλος, ότι η, σύμφωνα με τα καταστατικά της ΝΔ, ιδεολογία της, είναι ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός και όχι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός και τέτοιο ιδεολόγημα δεν υπάρχει στη βιβλιογραφία. Υπήρξε απλά ως ένα εφεύρημα του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, με το οποίο πλαισίωσε τις πολιτικές του απόψεις περί εφαρμογής των κατά περίσταση καλύτερων πολιτικών και από τον αριστερό και από τον φιλελεύθερο και από το συντηρητικό οπλοστάσιο. Ο ιδρυτής της ΝΔ ήταν οπαδός του κρατικού παρεμβατισμού όταν αυτός βοηθούσε είτε στη στήριξη εθνικών πολιτικών είτε στο να βοηθήσει τον Έλληνα πολίτη να ζήσει καλύτερα και ασφαλέστερα.
Από αυτή την άποψη, το ιδεολόγημα του νεοδημοκρατικού ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, επιδιώκοντας να επιτρέψει στα άτομα να προσεγγίσουν την ευημερία τους με τη βοήθεια της κρατικής παρέμβασης, όντως προσομοιάζει με την έννοια της θετικής ελευθερίας, στην οποία στηρίζεται ο κοινωνικός φιλελευθερισμός.
Άρα δεν είναι αβάσιμη η υποστήριξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού, που δηλώνουν ότι πρεσβεύουν οι υποψήφιοι για την αρχηγία της ΝΔ. Και μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνδέεται και με την Ευρωπαϊκή παράδοση των Λαϊκών κομμάτων, τα οποία επεδίωκαν να επιτελέσουν, μέσα από τον κρατικό παρεμβατισμό τους, φιλολαϊκή πολιτική. Και ακόμα περισσότερα νομίζω ότι συμφωνεί με τις αρχές που έχει θέσει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα στην ΕΕ, του οποίου μέλος είναι η ΝΔ.
Για το blog, σε αντίθεση με τον κο Ανδριανόπουλο, το πρόβλημα έγκειται στο ότι μαζί με τον κοινωνικό φιλελευθερισμό κοτσάρουν και νεοφιλελεύθερα κατά βάση σλόγκαν, όπως πχ το γνωστό "Λιγότερο κράτος". Η Ελλάδα έχει ένα δημόσιο τομέα, που τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει συρρικνώσει το παραγωγικό και επιχειρηματικό του μέρος και έχει διογκώσει στο έπακρο το αντιπαραγωγικό , για να μη πω άεργο κομμάτι του. Τα πολιτικά κόμματα παρ' όλο το ΑΣΕΠ κλπ έχουν βρει τρόπους να γεμίσουν τη χώρα δημόσιους υπαλλήλους σε τομείς που δεν χρειάζονται και τομείς που χρειάζονται να μένουν με τεράστια κενά, πχ νοσηλευτές. Η χώρα έχει γεμίσει από αναπηρικές συντάξεις μαϊμούδες. Οι διαπλοκές και οι ρεμούλες δίνουν και παίρνουν στο δημόσιο. Και αντί να υπόσχονται "Καλύτερο κράτος", αναφέρονται στο λιγότερο κράτος, όπου και πάλι θα κόψουν από τις βασικές υπηρεσίες της υγείας και της παιδείας, που χρειάζεται ο κόσμος και όχι από τις διαπλοκές, τις ρεμούλες και τις σπατάλες. ο κος Ανδριανόπουλος (αλλά και πολλοί υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ μέσα από την ιδεολογική τους θολούρα) θα ισχυριστούν ότι όσο "μικραίνουν" το κράτος, τόσο λιγότερα δημόσια σκάνδαλα θα συμβαίνουν, αλλά δεν λένε όλη την αλήθεια. Δεν λένε ότι δεν μικραίνουν το κράτος των επιτροπών και των προμηθειών αλλά το κράτος των κοινωνικών υπηρεσιών και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του. Δεν είναι ψέμα και μπορεί να το επιβεβαιώσει και ο κος Ανδριανόπουλος, πως οι φίλοι του νεοφιλελεύθεροι (Μπίλτ στη Σουηδία, Θάτσερ στην Αγγλία κλπ), που εφήρμοσαν στην πράξη την ιδεολογία τους, από τον πρώτο τομέα από τον οποίο έκαναν περικοπές ήταν ο τομέας της υγείας και της πρόνοιας. Και βεβαίως όταν το κάνεις αυτό, αν είσαι πραγματικός πολιτικός στην υπηρεσία των πολιτών, στρώνεσαι στη δουλειά για να κόψεις τις πραγματικές σπατάλες του τομέα, αν είσαι πολιτικός της ευημερίας των αριθμών απλά κάνεις περικοπές για να πετύχεις τους αριθμητικούς στόχους, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις των περικοπών.
Ας βάλουμε λοιπόν στόχο το καλύτερο κράτος γιατί το κράτος που δεν έχει αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των ιατρικών του υπηρεσιών, έχει ατροφήσει τις επιθεωρήσεις εργασίας του, φτιάχνει ανεξάρτητες αρχές για να τις ελέγχει κατά το δοκούν, δεν έχει πρώτιστη ανάγκη την αόριστη συρρίκνωσή του για οικονομία αλλά τη βελτίωσή του και τον ορθολογισμό του, για να προσφέρει στους πολίτες του ότι μπορεί (αν μπορεί για κάποιο διάστημα να κάνει κάτι η ρημαγμένη οικονομία του).
Κλείνοντας αναφέρω ότι τα περί πατριωτισμού, τα οποία επίσης ειρωνεύεται ο κος Ανδριανόπουλος ως ιδεολογική θολούρα είναι σημαντικότατα κατά την άποψη μου, μέσα στη χρονική συγκυρία της έντασης των μεταναστευτικών ρευμάτων και της παγκοσμιοποίησης σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ιδρύθηκε και διάγει από της ιδρύσεως της ως κράτος-έθνος. Σε αυτό το σημείο ίσως μπορεί να υπάρξουν και οι ειδοποιοί διαφορές μεταξύ ενός κεντροδεξιού σχηματισμού που ασπάζεται τον κοινωνικό φιλελευθερισμού και ενός αντίστοιχου σοσιαλδημοκρατικού. Η έννοια του πατριωτισμού είναι υπό διαμόρφωση κάτω απ' αυτές τις συνθήκες και τα κόμματα, αν μη τι άλλο, αυτά που αποκαλούνται κόμματα εξουσίας, καλούνται να της δώσουν νέα υπόσταση και καινούργιο περιεχόμενο. Αν κάποιος, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν βλέπει και αυτό το ζήτημα μέσα στην πολιτική σκηνή, μάλλον εθελοτυφλεί και το κρύβει κάτω από το χαλί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου