Κάπως παραληρηματικός και υπό το κράτος πανικού φαντάζει ο λόγος του Πρωθυπουργού στο Αμερικανικό Επιμελητήριο.
Τα βάζει με τις τράπεζες, που σκανδαλωδώς δεν βοηθούν για να βγούμε από την κρίση, λες και ξαφνικά ανακάλυψε την Αμερική (τη στιγμή που προεκλογικά είχε κάνει σλόγκαν το "λεφτά υπάρχουν").
Κατακρίνει με ρητορική έμφαση τις κοντόφθαλμες λογικές, που δεν θ' ακολουθήσει η κυβέρνηση και που εκπορεύονται από αυτούς που βύθισαν την παγκόσμια οικονομία σε κρίση χωρίς να πληρώσουν οι ίδιοι το κόστος, το οποίο μετακύλησαν σε εκατομμύρια πολίτες και φορολογούμενους, κάνοντας να νοιώσουμε ότι έχει ανάγκη να το φωνάξει για να πείσει για τις προθέσεις του (ίσως και τον ίδιο τον εαυτό του).
Πετάει το ανάθεμα σ' όσους ανέχθηκαν και συγκάλυψαν τις αλχημείες, την αδράνεια και τις σπατάλες της προηγούμενης κυβέρνησης και οι οποίοι ζητούν τώρα από τους πολίτες να πληρώσουν το κόστος της δικής τους συνενοχής, υπονοώντας λίγο πολύ τον κο Προβόπουλο (που όμως τον είχε προσωπικά ενημερώσει για την ακριβή έκταση των ελλειμμάτων με προσωπική επίσκεψη στο γραφείο του Γ. Παπανδρέου από τις αρχές Σεπτεμβρίου).
Στη συνέχεια ενώ αναγνωρίζει το επείγον των προβλημάτων καλεί σε δημόσιο διάλογο τις επόμενες βδομάδες, ζητώντας ευρύτερη συναίνεση, λες και δεν είναι μικρότερη του διμήνου η ευρύτατη λαϊκή εντολή, που έχει. Καταλαβαίνουμε ότι έκανε το λάθος και προεκλογικά κινήθηκε σε πολιτικές υποσχέσεις αναθέρμανσης της οικονομίας, που δεν δύναται να εφαρμόσει άμεσα. Νοιώθει τώρα ότι είναι αναγκαίο να αναβαπτιστεί στην κοινωνική συναίνεση για να εφαρμόσει τα αναγκαία μέτρα και να μη χρεωθεί το πολιτικό κόστος, μόνος αυτός. Ακολουθώντας όμως αυτή την ευθυνόφοβη τακτική χάνει χρόνο σε βάρος των συμφερόντων του τόπου και κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Όταν δηλαδή δηλώνει ότι πρέπει να μπει τέλος στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό και ότι θα δημιουργήσει ένα νέο πιο δίκαιο και στραμμένο στην πάταξη της φοροδιαφυγής σύστημα, χρειάζεται να ζητάει περαιτέρω συναίνεση αν έχει σκοπό να κτυπήσει πράγματι τους φοροφυγάδες και όχι να ξεζουμίσει ξανά τα εύκολα θύματα, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους; Δηλαδή πρέπει να συναινέσουν οι φοροφυγάδες οι ίδιοι για να τους φορολογήσουμε;
Δηλώνει έτοιμος να δει κατάματα τα προβλήματα και να συγκρουστεί μαζί τους για να τα λύσει αλλά από την άλλη συμπληρώνει πως για να λυθούν τα προβλήματα χρειάζεται η συμμετοχή όλων... Κε Παπανδρέου δεν μπορείς να 'χεις και την πίτα ακέραια και το σκύλο χορτάτο. Κάποιοι δεν είναι δυνατόν να συναινέσουν, ούτε να συμμετάσχουν γιατί είναι οι ίδιοι μέρος των προβληματων. Για να λυθούν τα προβλήματα, πριν από την εξασφάλιση της συμμετοχής "όλων", χρειάζεται η χωρίς καθυστέρηση και με αποφασιστικότητα λήψη πολιτικών μέτρων από σας που κυβερνάτε, μέτρων προς τη κατεύθυνση, που θεωρεί σωστή η κυβέρνηση για να ξεφύγει η χώρα από την κρίση. Δεν θα καθίσουμε να ρωτάμε τα "προβλήματα" αν θέλουν να λυθούν ή αν τους αρέσουν οι λύσεις, που η κυβέρνηση της χώρας με την ευρύτατη πλειοψηφία της κρίνει αναγκαία και τα οποία κοινοβουλευτικά θα εγκριθούν. Κε Παπανδρέου, "οι καιροί ου μενετοί". Μην πέσετε στο ίδιο λάκκο με τα φίδια του πολιτικού κόστους και της αναποφασιστικότητας του προκατόχου σας.
Δουλειά σας είναι να κυβερνήσετε ΤΩΡΑ και όχι να προσέχετε την εικόνα σας και να μην πειράξετε κάποιους ώστε να κυβερνάτε αύριο.
ΥΓ: Όπως καταλαβαίνετε δεν θα μπορούσε η ομιλία του Πρωθυπουργού να μην έχει και λίγο Πράσινη Ανάπτυξη. Όπως αναφέρεται κάθε φορά στις ομιλίες του Πρωθυπουργού καταντάει κάπως κοινοτοπία και κλισέ και είναι κάπως αστείο να μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη σε μια χώρα, που ακόμα δεν μπορεί να πάρει στοιχειώδη αναγκαία μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος. Ευελπιστούμε όμως ότι οι πράσινες προσπάθειες και ιδέες θα υπάρξουν από την κυβέρνηση, γιατί υπάρχει η δεκτικότητα και η κατανόηση ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο. Προς το παρόν όμως πρέπει να σώσουμε την παρτίδα στα δημόσια οικονομικά για να έχουμε το περιθώριο όσο το δυνατόν συντομότερα για όλα αυτά τα όμορφα και αναγκαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου