Σε προηγούμενη ανάρτηση στο blog, εκφράστηκε η απορία για την προέλευση της ονομασίας του προπονητικού κέντρου του Πανιωνίου, "ΑΠΗΛΙΟΝ".
Η ΠΑΕ είχε την ευαισθησία στο site της να διευκρινίσει σχετικά. Συγκεκριμένα η ανάρτησή της αναφέρει:
"Επειδή πολλοί φίλοι του Πανιωνίου εξέφρασαν την απορία τους σχετικά με την ονομασία «Απήλιον» του προπονητικού κέντρου μας στο Κορωπί, θα θέλαμε να ενημερώσουμε ότι η ονομασία αυτή επιλέχθηκε προς τιμήν του 14χρονου μαθητή Στυλιανού Σπεράντσα που με το ψευδώνυμο Απηλιώτης (ο ανατολικός άνεμος, ο λεβάντες) κέρδισε το διαγωνισμό για τον ύμνο του Πανιωνίου το 1901.
Η επιλογή αυτής της ονομασίας έγινε ως σύμβολο της έμφασης που δίνουμε στην υποστήριξη της πολύπλευρης καλλιέργειας των νέων που βρίσκεται στα θεμέλια της κυανέρυθρης φιλοσοφίας και πράξης…"
Βέβαια η λέξη ΑΠΗΛΙΟΝ παραμένει εκτός ελληνικού λεξιλογίου, αφού πουθενά δεν μπορούμε να την βρούμε παραγόμενη από τη λέξη Απηλιώτης (Απηλιώτης ή Αργέστης: Προσωποποίηση του Ανατολικού ανέμου, γιός της Ηούς και του Αστραίου. Είναι ανατολικός άνεμος που φέρνει ψιλή βροχή. Απεικονίζεται σαν ένας νεαρός με ανεμισμένα μαλλιά, που κρατάει φρούτα, κηρήθρα και στάχυα. Οι αρχαίοι πίστευαν πως αυτός ο άνεμος βοηθάει τη γονιμότητα και την αφθονία). Έρχεται λοιπόν ο Απηλιώτης΄"Από τον Ήλιον", από την Ανατολή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως το ίδιο το ψευδώνυμο του Σπεράντζα, Απηλιώτης, να ήταν εν τέλει πιο σαφής ονομασία και καλύτερη τιμή για τον ποιητή. Για logo θα έβαζα τη φωτο -1- της ημέρας, την αρχαία αναπαράσταση του ανέμου.
Πάντως είναι σημαντικό που ο σύλλογος ψάχνει την ιστορία του και τη μεταλαμπαδεύει.
Ο τόπος που είναι αφιερωμένος στον Απηλιώτη, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ονομαστεί Απήλιον...
ΑπάντησηΔιαγραφήYποθέτω ότι η ΠΑΕ έκανε μια γλωσσοπλαστική προσπάθεια με στόχο να χρησιμοποιεί κάτι σχετικά εύηχο που να παραπέμπει στο ψευδώνυμο του λογοτέχνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γλωσσοπλασία δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο ούτε μπορεί κάποιος να κατηγορηθεί για κάτι τέτοιο. Αν ήταν έτσι ο Ελύτης με τους ηλιάτωρες θα είχε στηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα αντί να πάρει Νόμπελ.
Το παράδοξο είναι πως προέκυψε η Λέξη Απηλιώτης και όχι Αφηλιώτης. Υποθέτω ότι επειδή είναι κατευθύνσεως σημαντικό (ερχόμενος από τον ήλιον - από την Ανατολή) και όχι αποστάσεως σημαντικό (απόσταση "από ηλίου").
μην ξεχναμε οτι το ο σπεραντζας ηταν παιδι 14 χρονων μονο. ισως λοιπον κουβαλαμε ενα παιδικο γλωσσικο λαθος 108 χρονια μετα. γιατι οχι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημασία δεν έχουν τα ονόματα όσο το να διευκρινιστεί αν το Προπονητικό είναι περιουσιακό στοιχείο της ΠΑΕ ή του ιδιοκτήτη της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος ΠΦ
To "Απηλιώτης" που χρησιμοποίησε σαν ψευδώνυμο ο μικρός τότε Σπεράντζας είναι υπαρκτή Ελληνική λέξη και μάλιστα με αρχαίες καταβολές. Δεν αναφέρονται όμως πουθενά παράγωγα της λέξης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεδομένου ότι δεν υπάρχουν παράγωγα ούτως ή άλλως, η όποια γλωσσοπλαστική προσπάθεια είναι δικαιολογημένη και είναι καλό που δόθηκε σε ευρύτερη γνώση του κόσμου η προέλευση του ονόματος και η προσπάθεια τιμής του Σπεράντζα δια μέσου της ονομασίας του προπονητικού κέντρου.
Τώρα αν το προπονητικό κέντρο είναι περιουσιακό στοιχείο του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ και όχι της ίδιας της ΠΑΕ (νομίζω αύτο είναι που ξέρουμε ως τώρα, αλλά μπορεί να κάνω λάθος), είναι σημαντικό θέμα, αλλά θα πρέπει να δούμε αν η ΠΑΕ χρεώθηκε για το προπονητικό κέντρο ή ο ίδιος ο Πρόεδρος το έφτιαξε με προσωπικά του έξοδα. Αν θυμάμαι καλά, δεν έχουν γίνει έξοδα της ΠΑΕ για το προπονητικό κέντρο, αλλά και πάλι ίσως κάνω λάθος και δεν έχω σχετικά στοιχεία εύκαιρα. Πρακτικά, το ότι η ομάδα έχει προπονητικό κέντρο διαθέσιμο χωρίς να χρεώνεται για ενοικίαση σχετικού χώρου είναι και από μόνο του πολύ καλό και επιβοηθητικό, άσχετα με το τι είναι τώρα ή τι θα είναι στο μέλλον, σε τυχόν αποχώρηση του Προέδρου, το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κέντρου.
Λοιπόν το "απηλιώτης" προέκυψε από το απ(ο)+ ηλιώτης (αυτός που ανήκει στον ήλιο). Η λέξη έχει υποστεί "ιωνική ψίλωση", http://www.ehw.gr/asiaminor/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=4671
ΑπάντησηΔιαγραφήφαινόμενο που χαρακτηρίζει την ανατολική ιωνική διάλεκτο και συνίσταται στην απώλεια τού δασέος πνεύματος. Στην αττική π.χ. διάλεκτο, η λέξη θα ήταν αφηλιώτης (πρβλ. και αφήλιον).