Τελικά το αργυρό μετάλλιο κατεκτησε η Εθνική Εφήβων του Μπάσκετ, χάνοντας απο τις ΗΠΑ στον τελικό (88-80).
Πρέπει πρώτα πρώτα να δώσουμε τα συγχαρητήρια στην ομάδα για την επιτυχία της. Ένα σχόλιο παραπάνω ίσως θα ήταν να τονίσουμε ότι από αρκετούς παίκτες μας περισσεύει το ταλέντο αλλά δεν είναι πάντα (και λόγω ηλικίας) φανερή η αίσθηση ομαδικότητας. Επίσης λόγω ηλικίας δεν λείπει η επιπολαιότητα.
Κάποιος αυστηρός κριτής ίσως να έλεγε πως αξιοκρατικά μπορεί η ομάδα μας να έπρεπε να είναι τρίτη πίσω και από την Κροατία, από την οποία έχασε κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Δεν λέει τίποτα όμως αυτό σε ένα πρωτάθλημα σε επίπεδο εφήβων, που μέσα από τέτοιες εμπειρίες μαθαίνουν και πλάθουν χαρακτήρες. Επειδή έτυχε να δω και πέρυσι αυτά τα παιδιά, σε πολλούς διακρινόταν η επιπρόσθετη εμπειρία που απέκτησαν στο χρόνο, που πέρασε. Δεν θ' αναφέρω ονόματα γιατί ίσως αδικήσω κάποιους.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα παιδιά αυτά έχουν τη μαγιά για να συνεχιστεί η καλή παράδοση του ελληνικού μπάσκετ και πρέπει να προσεχθούν και να πάρουν εμπειρίες και σε συλλογικό επίπεδο. Ας το κοιτάξουν αυτό και οι σύλλογοί μας, που εκτός από το να ασχολούνται με τα περί τριών Αμερικάνων και τριών κοινοτικών ...και στη κορφή κανέλλα... έχουν υποχρεώσεις απέναντι στο ελληνικό μπάσκετ και στο ελληνικό αθλητισμό, ν' αναδεικνύουν και Έλληνες αθλητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου