29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1998

Σαν και χθες πριν 11 χρόνια ήταν μια από τις πιο όμορφες νύκτες της Πανιώνιας ζωής μας. Η κατάκτηση του δεύτερου κυπέλλου του Πανιωνίου στις 29-4-1998. Σ' ένα έτος που και προσωπικά θεωρώ από τα πιο χαρούμενα της ζωής μου (γεννήθηκε και η κόρη μου το 1998 - λίγες μέρες πριν είχαμε μάθει για την εγκυμοσύνη). Νοιώθω ειλικρινά πολύ τυχερός, που έζησα και τις δυο αυτές μεγαλειώδεις στιγμές, αυτές του 1998 και του 1979 και ελπίζω να με αξιώσει ο Θεός να ξαναζήσω μια αντίστοιχη περίσταση. Και στις δύο περιπτώσεις, νοιώθαμε το συναίσθημα της νίκης του Δαυίδ έναντι του Γολιάθ, που δεν πρόκειται να το νοιώσει ποτέ ένας οπαδός των ομάδων του ΠΟΚ (εκτός και αν κερδίσουν το Τσάμπιονς Λήγκ). Και στις δύο περιπτώσεις ήμασταν στο πρωτάθλημα "με το ένα πόδι στο λάκκο" και καταφέραμε να διαψεύσουμε όλες τις προβλέψεις.
Η επέτειος αυτή κάθε χρόνο αφιερώνεται στο Χρηστάρα τον Εμβολιάδη, Πανιώνιο σύμβολο, που ήταν παρών και συντελεστής και των δύο θριάμβων, σαν προπονητής το 98, σαν παίκτης το 79. Προσωπικά την αφιερώνω και σε κάποιον, που ήταν συντελεστής γιατί είχε προετοιμάσει την ομάδα και είχε διατελέσει προπονητής της εκείνη την χρονιά, αλλά αποχώρησε με στυγνό επαγγελματικό τρόπο και έχασε έτσι την ευκαιρία να γίνει πραγματική σημαία μιας ομάδας που ανέβασε δυο φορές από τη Β' Εθνική. Δεν έχω μάθει να είμαι αχάριστος, έστω και αν μας πίκρανε τότε και νοιώθω έτσι την ανάγκη να την αφιερώσω και στο μακαρίτη πια Γιάννη Κυράστα.