Πολλά κούφια λόγια, συνεχείς κυβιστήσεις και σοφιστείες. Η σημερινή Ελλάδα.

Δυστυχώς είμαστε η χώρα των συνεχών κυβιστήσεων και της υποκρισίας.

Επανέρχομαι στο Μακεδονικό για να δείξω μια πρώτη υποκρισία. Την εθνική γραμμή του 2008, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, κανένας λαός δεν την ενέκρινε και ποτέ δεν του ζητήθηκε άμεσα. Είναι αλήθεια ότι ενεκρίθη στο συμβούλιο αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και βέβαια αυτό τυπικά της δίνει την εγκυρότητα της εθνικής γραμμής. Πολύ αμφιβάλλω όμως αν ενεκρίνετο από τη λαϊκή ψήφο σε περίπτωση Δημοψηφίσματος, που από πολλούς ζητήθηκε για τη συμφωνία των Πρεσπών. Αυτή λοιπόν η εθνική γραμμή, αν στο Βουκουρέστι τότε αντί του Γκρουέφσκι απέναντί μας ήταν ο Ζάεφ, θα έφθανε σε συμφωνία πιθανόν αντίστοιχη των Πρεσπών. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν η εθνότητα / ιθαγένεια και η γλώσσα, δεν παραχωρούνταν και τότε, μια που τίποτα σε εκείνη την εθνική γραμμή δεν αναφερόταν σε λεπτομέρειες πέραν της γενικόλογης απόσβεσης των σημείων αλυτρωτισμού των γειτόνων. Σήμερα εκείνοι που ελέω λαού, διαμόρφωσαν την τότε εθνική γραμμή, εγκαλούν την νυν κυβέρνηση που εν πολλοίς ακολούθησε τον δρόμο που της έστρωσαν (ο γεωγραφικός προσδιορισμός του ονόματος ήταν και είναι σαφές ότι δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν προσδιορισμός σε γλώσσα και ιθαγένεια και κατά συνέπεια η απόφαση για μια τέτοια γραμμή διαπραγμάτευσης ήταν εκ βάθρων λάθος και αποτέλεσμα και τότε όπως και σήμερα πιέσεων από διεθνή συμφέροντα).

Πάμε παρακάτω.
Γνωστό πολιτικό εγκαλούν ότι έφτιαξε την καριέρα του με βάση την άτεγκτη πατριδοκαπηλική στάση του για το Μακεδονικό ζήτημα. Ο συγκεκριμένος πολιτικός ήταν βουλευτής, υψηλόβαθμο στέλεχος και υπουργός για πάνω από 15 χρόνια ωσότου έρθει στην επιφάνεια το Μακεδονικό θέμα στις αρχές της δεκαετίας του 90.  Υποθέτω ότι τόσα χρόνια, καριέρα είχε ήδη και δεν περίμενε αυτό το γεγονός για να την κάνει. Κάποια αρκετά χρόνια μάλιστα λόγω της θέσης του και του γεγονότος ότι αυτή τον έβγαλε από το "μαντρί" (όπως θα έλεγε ο μακαρίτης μέντοράς του), ο πολιτικός αυτός βρέθηκε στο περιθώριο. Να δούμε τώρα ποιοι τον εγκαλούν; Αυτοί που έφτιαξαν την πολιτική τους καριέρα πάνω στο "αντιΜνημόνιο" και κυβέρνησαν και κυβερνούν ακολουθώντας πιστά το Μνημόνιο, την τρίτη έκφανση του οποίου δέχτηκαν και ψήφισαν για να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο της κρίσης. Αυτοί, που θεωρούν ως μέγιστο εύσημό τους τα συγχαρητήρια των δανειστών για το πόσο πιστά και με ακρίβεια εκτέλεσαν τις επιταγές του Μνημονίου.

Και ας δούμε και ένα πιο πρόσφατο.
Η κυβέρνηση συνυπογράφει με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές την ανακοίνωση της ΕΕ εναντίον του Μαδούρο και οι ευρωβουλευτές της κυβερνητικής παράταξης ψηφίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο το αντίθετο.
Γιατί; Διότι θέλουμε και την πίτα ακέραιη και το σκύλο χορτάτο. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, που έλεγαν παλιά. Και αριστεροσύνη μπολιβαριανή και ευρωφροσύνη.

Αν ψάξει κανείς θα βρει πολλά παρόμοια ένθεν και εκείθεν.
Ότι ακροβασία θέλεις, θα την δεις εδώ σε αυτή τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Είναι και αυτό ένα παρακμιακό στοιχείο, που μας έχει οδηγήσει στο σημερινό τέλμα. Μισές αλήθειες, μισά ψέματα για να δικαιολογήσουν πλαστές ταυτότητες και σοφιστείες αντί επιχειρήματα. Πολλά λόγια και συνήθως κούφια και λίγες πράξεις.