Δεν θα γράψω δικά μου σχόλια. Θα μεταφέρω το άρθρο πιο ειδικού στο θέμα, του Παντελή Διαμαντόπουλου από το sport24.gr.
Το μόνο που έχω εγώ να γράψω είναι ότι παρότι δεν παίξαμε ιδιαίτερα καλά στο τουρνουά εκτός ίσως της αρχής και του τέλους, ο πρώιμος αποκλεισμός μας, μάς αδικεί γιατί εμείς πρώτοι αδικήσαμε τον εαυτό μας (σίγουρα σήμερα υπήρχαν και διαιτητικές συμβολές αλλά τι να πουν και οι Λιθουανοί).
Αλλά σπορ είναι και το μπάσκετ σε μια μικρή χώρα περιορισμένου δυναμικού και έχει και αυτό και τα πάνω του και τα κάτω του. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση μένει η πίκρα ότι τα κάτω μπορούσαμε εύκολα να τα αποφύγουμε (ιδίως σε αυτό το ματς με τη Βραζιλία) και ότι είχαμε το υλικό και τις ικανότητες και δεν τις εκμεταλλευτήκαμε καταλλήλως.
Σε αυτή τη διοργάνωση οι εθνικές που ήταν ομάδες κέρδισαν τις εθνικές με τους καλύτερους παίκτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελληνική ομάδα ήταν αξιοπρεπέστατη. Οι παίκτες προσπάθησαν, έπαιξαν για τους εαυτούς τους, για τους συμπαίκτες τους και για τη χώρα τους. Εμένα αυτό μου αρκεί. Αγωνιστικά δυστυχώς πολλοί βασικοί παίκτες αυτή την εποχή ήταν στα κάτω τους. Ο Πρίντεζης, ο Μπουρούσης, ο Παπανικολάου (αν και πολύ μικρός ακόμα), ο Σλούκας λόγω τραυματισμού ακόμα και ο Μάντζαρης λόγω απραξίας. Ο Λαρεντζάκης είχε μπροστά του αεροδιάδρομο και σταματούσε την ντρίμπλα για να ψάξει τον Γιάννη ενώ ο Παπαγιάννης μόνος του με το καλάθι αντί κάρφωμα έκανε ραβέρσα. Φοβερή έλλειψη αυτοπεποίθησης ότι ακριβώς είχαν οι παίκτες της Αργεντινής σήμερα το μεσημέρι και δεν μιλάω για τους 3-4 σταρ.
Η επίτευξη ομοιογένειας σε αυτή την εθνική θα μπορούσε να είναι δύσκολη υπόθεση για οποιοδήποτε προπονητή πόσο μάλλον για κάποιον που δεν έχει να επιδείξει τίποτα αξιοσημείωτο στην καριέρα του.
Ο Γιάννης θα υποστεί μια κριτική η οποία ελπίζω να τον κάνει να δουλέψει στις αδυναμίες του όχι αν του ρίξει την αυτοπεποίθηση. Εξάλλου στο ΝΒΑ με τον τρόπο που εκεί παίζεται το μπάσκετ παραμένει ασυναγώνιστος.
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο, ΝΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά την παραφορτώνουμε με προσδοκίες την Εθνική και μαζί με την έλλειψη αυτοπεποίθησης έχουμε και ψυχολογικό βάρος ευθυνών, που δεν μπορούν εύκολα να σηκώσουν. Νομίζω κάτι τέτοιο έπαθαν και οι Σέρβοι.
να σημειώσω ακόμα ότι σε μια χώρα με τέτοιο πρωτάθλημα, μάλλον το επίπεδο της Εθνικής που υπάρχει, είναι πολυτέλεια.
Κλείνω με το επίπεδο των διαιτητών της διοργάνωσης. Οι διαιτητές της FIBA είναι αν όχι για τα μπάζα, πάντως μέτριοι για τέτοια διοργάνωση. Ο διχασμός του αθλήματος έχει επιφέρει την παρακμή του και το ενδιαφέρον ρέπει προς τη μείωση συνεχώς.