Σε ένα περιβάλλον με δύσκολα γεωπολιτικά προβλήματα, σε μια χώρα με δέσμια οικονομική πολιτική λόγω χρεών και προηγούμενων μνημονίων, πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις ένα περιβάλλον ελκυστικό για ιδιωτικές επενδύσεις και επιχειρηματικότητα, που χρειάζεσαι για να αναθερμανθεί η οικονομία σου και να καταστεί βιώσιμη, αλλά και παράλληλα να μπορέσεις να διασφαλίσεις ένα ανθρώπινο επίπεδο εργασιακών σχέσεων και όχι δουλοπαροικία, που να ευημερούν οι αριθμοί και οι επενδυτές και μόνον; Και πόσο εύκολο είναι αυτό σε συσχέτιση με το γειτονικό σου ανταγωνιστικό περιβάλλον, που σαφώς επηρεάζει το τι και πως θα ζητείται και από σένα;
Στην παραπάνω παράγραφο κατά την γνώμη μου εκφράζεται το ζητούμενο της πολιτικής διαχείρισης της χώρας, πέραν από κόμματα, νικητές, ιδεολογίες, ιδεοληψίες, φατριασμούς και παρατάξεις.
Στο δύσκολο αυτό γρίφο, κλειδί είναι η κοινωνική ομόνοια και γαλήνη, που συνήθως στη χώρα μας ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Οι λύσεις λοιπόν χρειάζεται να μην διαταράσσουν και κάποιες απαραίτητες λεπτές ισορροπίες, αναγκαίες για να καρποφορήσουν αυτές οι λύσεις.
Το πρόβλημα είναι για δυνατούς λύτες. Γενιές σαν τη δική μου, που φέρουν ευθύνη για την κατάσταση της πατρίδας μας, καλούνται μαζί με τους νέους μας, να υπερβούν κάποιες περιστάσεις. Χωρίς υπερβάσεις, δεν λύνονται αυτά τα προβλήματα. Αλλά χρειάζεται τον κόπο του κόσμου και τις προσπάθειες, να τις οδηγούν και να τις διαχειρίζονται σωστά. Σαφώς υπάρχουν λογιών δρόμοι για τη λύση. Χθες επελέγη ένας. Για μεγάλη μερίδα όσων ψήφισαν, θεωρείται ο καλύτερος. Η πράξη θα δείξει. Να πω ότι καλό θα ήταν όλοι να ελπίζουμε θετικά, μάλλον εις μάτην όμως θα ειπωθεί για ένα λαό, που έχει στο DNA του να χωρίζεται και να ζει σε ένα αέναο περιβάλλον "Παναθηναϊκών" και "Ολυμπιακών".
Ας ευχηθώ λογική και σύνεση για όλους μας, πέρα από τα ορμέμφυτά μας και σε αυτούς που έχουν την εξουσία, ας αφουγκράζονται και τους κάτω συχνά και ας μην θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα και κατέχουν τη μοναδική αλήθεια. Αυτό το έγραφα και προχθές και χθες και σήμερα και θα το γράψω πρώτα ο Θεός και αύριο αν χρειαστεί.
ΥΓ: Το ηλεκτροσόκ μπορεί να είναι απαραίτητο για να σώσει τον ασθενή αλλά με λάθος χειρισμό, μπορεί και να τον σκοτώσει.
Στην παραπάνω παράγραφο κατά την γνώμη μου εκφράζεται το ζητούμενο της πολιτικής διαχείρισης της χώρας, πέραν από κόμματα, νικητές, ιδεολογίες, ιδεοληψίες, φατριασμούς και παρατάξεις.
Στο δύσκολο αυτό γρίφο, κλειδί είναι η κοινωνική ομόνοια και γαλήνη, που συνήθως στη χώρα μας ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Οι λύσεις λοιπόν χρειάζεται να μην διαταράσσουν και κάποιες απαραίτητες λεπτές ισορροπίες, αναγκαίες για να καρποφορήσουν αυτές οι λύσεις.
Το πρόβλημα είναι για δυνατούς λύτες. Γενιές σαν τη δική μου, που φέρουν ευθύνη για την κατάσταση της πατρίδας μας, καλούνται μαζί με τους νέους μας, να υπερβούν κάποιες περιστάσεις. Χωρίς υπερβάσεις, δεν λύνονται αυτά τα προβλήματα. Αλλά χρειάζεται τον κόπο του κόσμου και τις προσπάθειες, να τις οδηγούν και να τις διαχειρίζονται σωστά. Σαφώς υπάρχουν λογιών δρόμοι για τη λύση. Χθες επελέγη ένας. Για μεγάλη μερίδα όσων ψήφισαν, θεωρείται ο καλύτερος. Η πράξη θα δείξει. Να πω ότι καλό θα ήταν όλοι να ελπίζουμε θετικά, μάλλον εις μάτην όμως θα ειπωθεί για ένα λαό, που έχει στο DNA του να χωρίζεται και να ζει σε ένα αέναο περιβάλλον "Παναθηναϊκών" και "Ολυμπιακών".
Ας ευχηθώ λογική και σύνεση για όλους μας, πέρα από τα ορμέμφυτά μας και σε αυτούς που έχουν την εξουσία, ας αφουγκράζονται και τους κάτω συχνά και ας μην θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα και κατέχουν τη μοναδική αλήθεια. Αυτό το έγραφα και προχθές και χθες και σήμερα και θα το γράψω πρώτα ο Θεός και αύριο αν χρειαστεί.
ΥΓ: Το ηλεκτροσόκ μπορεί να είναι απαραίτητο για να σώσει τον ασθενή αλλά με λάθος χειρισμό, μπορεί και να τον σκοτώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου