Διαχρονικά, τα πολιτικά δίπολα δημιουργούνται ώστε είτε η μια λύση είτε η άλλη, να εξυπηρετούν με τον Α ή Β τρόπο τις ανάγκες του συστήματος και να απορροφούν τις περαιτέρω αντιδράσεις, που ειδάλλως θα χρειάζονταν "μη επιθυμητές αλλαγές" για να ικανοποιηθούν.
Ο ένας πόλος είναι αυτός που θα εφαρμόσει τα "απαραίτητα" με τον κάπως σκληρότερο τρόπο αλλά αν γίνει ανεκτός, θα έχει πιο άμεσα αποτελέσματα και ευρύτερα "κέρδη".
Ο άλλος πόλος έχει αποστολή να είναι πιο ανεκτός, πιο μαλακός, να επιφέρει λιγότερες αντιδράσεις και να είναι πιο σίγουρη η εφαρμογή των αναγκαίων.
Ο "σκληρός" πόλος έχει το επιχείρημα ότι ο "ήπιος" δεν προχωράει στις άμεσες και δραστικές "βελτιώσεις" λόγω αγκυλώσεων και ιδεοληψιών. Και για αυτό παραμένει μια κακή κατάσταση, που χρειάζεται μέτρα για να την αντιμετωπίσουμε αλλά ο "ήπιος" κάνει το "γλυκούλη" για να δημοκοπεί και συνεπώς η κατάσταση τραβάει και χειροτερεύει. Άρα ψηφίστε το "σκληρό" να φύγει ο "λαοπλάνος ήπιος".
Ο "ήπιος" πόλος έχει το επιχείρημα ότι χωρίς εμένα θα έρθει ο "σκληρός" άρα επιλέξτε με για να γλυτώσετε απ' αυτόν και θα πάω εγώ λάου-λάου και επικεντρωμένος στο λιγότερο "πόνο" του κόσμου. Άρα ψηφίστε τον "ήπιο" για να μην έρθει ο "αντιλαϊκός σκληρός".
Το παρήγορο θα ήταν αν οι πόλοι του πολιτικού δίπολου, είχαν κάποια ουσιαστικά πλάνα ανάπτυξης και δεν επεδίωκαν μόνον μέσα από την πόλωση και τους δικούς τους σκυλοκαυγάδες να αλιεύσουν τις ψήφους του κόσμου. Αν έστω και κάπως έβγαιναν και στην επιφάνεια τα θετικά των ίδιων και όχι τα αρνητικά των άλλων σαν βάση για την επιλογή του κόσμου. Η προσωπική μου θεώρηση είναι ότι αυτό γίνεται ελάχιστα και γίνεται προσπάθεια να τεθεί στον πυθμένα των κριτηρίων επιλογής των ψηφοφόρων.
ΥΓ1: Όταν γίνονται τόσες εκλογές μαζί, τι να πρωτοδεί ο κόσμος για να επιλέξει; Την πόλη του, την περιφέρειά του, την Ευρώπη; Τι να πρωτοκοιτάξει για να ενημερωθεί τι να ψηφίσει; Ακόμα και αυτό το γεγονός, της συσσώρευσης τόσων εκλογικών διαδικασιών μαζί, συμβάλλει πολύ στην εν τέλει απαξίωσή τους και στις επιλογές με βάση και μόνον τις εντυπώσεις και τα στερεότυπα και με ελάχιστη δυνατότητα κάπως να εμβαθύνουμε σε πρόσωπα και προγράμματα, που καλούμαστε να επιλέξουμε. Έτσι απλά για να τις κάνουμε, να βγουν τα γνωστά life-style αποτελέσματα με νικητές τους πιο γνωστούς και προβεβλημένους πέραν της πραγματικής τους αξίας, αλλά με το φαινότυπο και μόνον και μάλιστα μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των μέσων ενημέρωσης σε μια χώρα όπου η αξία τους δεν ήταν ποτέ ανάλογη της αποστολής των.
ΥΓ2: Σχετικά με το θέμα με την επταήμερη λειτουργία των επιχειρήσεων, το κρίσιμο σημείο των δηλώσεων Μητσοτάκη, δεν έγκειται στην ψευδοερμηνεία περί επταήμερης εργασίας αλλά στο ότι αναφέρθηκε στις ελεύθερες διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων, με τις οποίες θα συμφωνηθεί η επταήμερη επιχειρησιακή λειτουργία. Τέτοιες διαπραγματεύσεις υπό τις συνθήκες υψηλής ανεργίας και προσλήψεων εργαζομένων με το καθεστώς της εργολαβίας, είναι άκρως ετεροβαρείς εις βάρος των εργαζομένων αν δεν υπάρχουν σαφείς προστατευτικές νομοθετικές δικλείδες ή και κρατική διαιτησία. Το σημαντικό λοιπόν είναι να έχουμε εργατική νομοθεσία, που να προστατεύει σχετικά με το ξεζούμισμα των εργαζομένων και να μην έχουμε κράτος Πόντιο-Πιλάτο θεατή του καθορισμού των εργασιακών σχέσεων.
ΥΓ3: Διάβαζα ερώτηση πρόσφατης δημοσκόπησης σχετικά με τους Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτη σε πρόθεση ψήφου με 16,2% η Έλενα Κουντουρά και τρίτος με 14,4% ο Αλέξης Γεωργούλης.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ.
Ο ένας πόλος είναι αυτός που θα εφαρμόσει τα "απαραίτητα" με τον κάπως σκληρότερο τρόπο αλλά αν γίνει ανεκτός, θα έχει πιο άμεσα αποτελέσματα και ευρύτερα "κέρδη".
Ο άλλος πόλος έχει αποστολή να είναι πιο ανεκτός, πιο μαλακός, να επιφέρει λιγότερες αντιδράσεις και να είναι πιο σίγουρη η εφαρμογή των αναγκαίων.
Ο "σκληρός" πόλος έχει το επιχείρημα ότι ο "ήπιος" δεν προχωράει στις άμεσες και δραστικές "βελτιώσεις" λόγω αγκυλώσεων και ιδεοληψιών. Και για αυτό παραμένει μια κακή κατάσταση, που χρειάζεται μέτρα για να την αντιμετωπίσουμε αλλά ο "ήπιος" κάνει το "γλυκούλη" για να δημοκοπεί και συνεπώς η κατάσταση τραβάει και χειροτερεύει. Άρα ψηφίστε το "σκληρό" να φύγει ο "λαοπλάνος ήπιος".
Ο "ήπιος" πόλος έχει το επιχείρημα ότι χωρίς εμένα θα έρθει ο "σκληρός" άρα επιλέξτε με για να γλυτώσετε απ' αυτόν και θα πάω εγώ λάου-λάου και επικεντρωμένος στο λιγότερο "πόνο" του κόσμου. Άρα ψηφίστε τον "ήπιο" για να μην έρθει ο "αντιλαϊκός σκληρός".
Το παρήγορο θα ήταν αν οι πόλοι του πολιτικού δίπολου, είχαν κάποια ουσιαστικά πλάνα ανάπτυξης και δεν επεδίωκαν μόνον μέσα από την πόλωση και τους δικούς τους σκυλοκαυγάδες να αλιεύσουν τις ψήφους του κόσμου. Αν έστω και κάπως έβγαιναν και στην επιφάνεια τα θετικά των ίδιων και όχι τα αρνητικά των άλλων σαν βάση για την επιλογή του κόσμου. Η προσωπική μου θεώρηση είναι ότι αυτό γίνεται ελάχιστα και γίνεται προσπάθεια να τεθεί στον πυθμένα των κριτηρίων επιλογής των ψηφοφόρων.
ΥΓ1: Όταν γίνονται τόσες εκλογές μαζί, τι να πρωτοδεί ο κόσμος για να επιλέξει; Την πόλη του, την περιφέρειά του, την Ευρώπη; Τι να πρωτοκοιτάξει για να ενημερωθεί τι να ψηφίσει; Ακόμα και αυτό το γεγονός, της συσσώρευσης τόσων εκλογικών διαδικασιών μαζί, συμβάλλει πολύ στην εν τέλει απαξίωσή τους και στις επιλογές με βάση και μόνον τις εντυπώσεις και τα στερεότυπα και με ελάχιστη δυνατότητα κάπως να εμβαθύνουμε σε πρόσωπα και προγράμματα, που καλούμαστε να επιλέξουμε. Έτσι απλά για να τις κάνουμε, να βγουν τα γνωστά life-style αποτελέσματα με νικητές τους πιο γνωστούς και προβεβλημένους πέραν της πραγματικής τους αξίας, αλλά με το φαινότυπο και μόνον και μάλιστα μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των μέσων ενημέρωσης σε μια χώρα όπου η αξία τους δεν ήταν ποτέ ανάλογη της αποστολής των.
ΥΓ2: Σχετικά με το θέμα με την επταήμερη λειτουργία των επιχειρήσεων, το κρίσιμο σημείο των δηλώσεων Μητσοτάκη, δεν έγκειται στην ψευδοερμηνεία περί επταήμερης εργασίας αλλά στο ότι αναφέρθηκε στις ελεύθερες διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων, με τις οποίες θα συμφωνηθεί η επταήμερη επιχειρησιακή λειτουργία. Τέτοιες διαπραγματεύσεις υπό τις συνθήκες υψηλής ανεργίας και προσλήψεων εργαζομένων με το καθεστώς της εργολαβίας, είναι άκρως ετεροβαρείς εις βάρος των εργαζομένων αν δεν υπάρχουν σαφείς προστατευτικές νομοθετικές δικλείδες ή και κρατική διαιτησία. Το σημαντικό λοιπόν είναι να έχουμε εργατική νομοθεσία, που να προστατεύει σχετικά με το ξεζούμισμα των εργαζομένων και να μην έχουμε κράτος Πόντιο-Πιλάτο θεατή του καθορισμού των εργασιακών σχέσεων.
ΥΓ3: Διάβαζα ερώτηση πρόσφατης δημοσκόπησης σχετικά με τους Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτη σε πρόθεση ψήφου με 16,2% η Έλενα Κουντουρά και τρίτος με 14,4% ο Αλέξης Γεωργούλης.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου