H απόλυτη Πανιώνια πίκρα του Σαββάτου

Όποιος παρακολούθησε την ήττα του Σαββάτου από τον Απόλλωνα, θα ένιωσε σίγουρα μέσα του μια απόλυτη πίκρα.
Δεν ήταν μόνον η ήττα αλλά και η απογοητευτική εμφάνιση απέναντι στην αντικειμενικά πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος, που όμως κάποιες στιγμές φαινόταν να μας καταπίνει.
Και αν για αυτά υπάρχει η δικαιολογία της κούρασης από τα συνεχή παιχνίδια και ιδίως αυτό του κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, ποια δικαιολογία μπορεί να διώξει την πίκρα εκεί κοντά στο γκολ να βλέπεις Ζαμάνη και Πάνθηρες να διαπληκτίζονται στα κάγκελα της θύρας 3; Ο απόλυτος διχασμός.

Αν θελήσει κάποιος να μιλήσει μόνο για τα αγωνιστικά (τα εκτός που να ξέρεις, τι να καταλάβεις, τι να πεις; υποθέσεις μόνον και ενδοσκοπήσεις φθοράς και παρακμής), μπορεί να πει ότι για ένα ημίχρονο παίζαμε με τον άμπαλο Καμαρά, που έχασε και την ευκαιρία που δεν χάνεται και που κατά τη γνώμη μου θα βλέπαμε άλλο ματς αν υπήρχε στη θέση του ένας κανονικός ποδοσφαιριστής να την εκτελέσει σωστά. Να μην πω για τον κάτι σαν ποδοσφαιριστή Κούρντι. Αυτός έτσι και αλλιώς λόγω λειψανδρίας να τον αντικαταστήσει παίζει εδώ ή εκεί με οποιοδήποτε προπονητή. Έχει καταντήσει αναγκαίο κακό.

Δυστυχώς και στο Β μέρος, παρά τις αλλαγές, η ομάδα φάνηκε ακόμα χειρότερη και δέχθηκε και το γκολ της ήττας και δεν μπόρεσε να βγάλει κάποια σπουδαία αντίδραση.
Αν η εικόνα του Σαββάτου είναι αυτή που πραγματικά μας αντιπροσωπεύει, δεν βλέπω τρόπο να σταθούμε στην κατηγορία. Ελπίζω πως υπάρχουν πολλές παράμετροι για τις οποίες αυτή η εικόνα ήταν ψευδής.

Για τους καινούργιους, είναι σαφές ότι ο Μασούρας, που ξέρει μπάλα το παιδί, είναι επηρεασμένος από την απραξία του στον Ολυμπιακό και του λείπουν πολλά ματς. Ο αντίπαλός του, νομίζω ο Ρόσσι, κάποιες στιγμές τον νικούσε κατά κράτος. Πιστεύω πως θα ανεβεί σύντομα αλλά προχθές δεν είχε και τις βοήθειες που έπρεπε. Ο Μαξίμοβιτε και πάλι λίγο έπαιξε για να δώσει εικόνα αλλά φαίνεται κοντρολαρισμένος παίκτης. Το ζήτημα είναι να δέσουν στην ομάδα.

Αυτά και ας ελπίσουμε σε ανάκαμψη. Το κυριότερο κακό του Σαββάτου είναι πως χάθηκε, εξατμίστηκε το ψυχολογικό κέρδος από την νίκη επί του ΠΑΟΚ στο κύπελλο. Και βγήκε ακόμα πιο έκδηλα στην επιφάνεια ο διχασμός οργανωμένων οπαδών (και όχι μόνον) και διοίκησης.

ΥΓ: Άραγε με την ομάδα, που τα τελευταία χρόνια με νύχια και δόντια προσπαθεί να σταθεί, να πέφτει στα Τάρταρα, ποιοι οργανωμένοι οπαδοί θα υπάρχουν;

ΥΓ2: Λυπάμαι που θα το πω αλλά το πανό της θύρας 3 είναι σαν δικαίωση των διαφόρων που κατά καιρούς έχουν ανεβάσει οι ΑΕΚτζήδες. Και ο ψόγος είναι εύκολος. Οι λύσεις, οι αντιπροτάσεις, είναι δύσκολες.

YΓ3: Ενός κακού, μύρια έπονται:

"Υποβλήθηκαν από τον γιατρό και πρόεδρο της ομάδας κ. Χρήστο Δάρα σε μαγνητική τομογραφία και όπως διαπιστώθηκε, ο μεν Σαραμαντάς έχει υποστεί θλάση οπίσθιου μηριαίου, ο δε Κούρντι έχει ρήξη (σχεδόν 10 χιλιοστών), στον τένοντα του γαστροκνημίου.

Και οι δύο ξεκινούν άμεσα την θεραπεία τους. Για τον Γιώργο Σαραμαντά ο χρόνος επανόδου στις αγωνιστικές υποχρεώσεις υπολογίζεται σε περίπου 3 εβδομάδες, ενώ ο Κούρντι θα είναι σε θέση να επιστρέψει σε περίπου 3-4 εβδομάδες."

Μείον 2 λοιπόν. Ο Κότσιτς υπάρχει για να παίξει αριστερά; Ή ίσως ζήσουμε με το δεξιοπόδαρο Παπαγεωργίου πάλι;

ΥΓ4: Αυτοί είναι ΜΑΝΑΤΖΕΡΣ για τον Πανιώνιο. Όχι τώρα Ισά και Ανινγκό και δεν συμμαζεύεται. Και αυτοί από τον Πανιώνιο γνωρίστηκαν και νταλαβερίζονται μαζί τώρα. Της "υπέρβασης" ήταν.

ΥΓ5: Και ο Μπουμάλ προστίθεται στο ρόστερ. Δεν πιστεύω δυστυχώς ότι έχει πολύ σχέση με το Μπουμάλ, της εποχής που έφυγε από τον Πανιώνιο. Να δούμε. Ίσως βοηθήσει.

ΥΓ6: Το αφιέρωμα στο Μητσάρα, αυτόν των κερκίδων και των δεύτερων πλάνων. Στο γήπεδο του Πανιωνίου ήταν πολύ συχνά ως πάντοτε. Τα πλακάτ του πολλάκις ευρηματικά.