Τα ξερά και τα χλωρά και κάποια σχόλια για την προς ψήφιση συμφωνία

Θεωρώ ότι αξίζουν σεβασμού όσοι είναι συνεπείς με τις ιδέες τους στην πράξη και δεν καιροσκοπούν. Άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί τους. Και επειδή στην τρέχουσα περίοδο καιροσκοπισμού, τα χλωρά και τα ξερά καίγονται μαζί και τους παίρνει όλους η μπάλα, θα ήθελα να προτείνω να διαβάσετε το άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο in.gr, "Μην πυροβολείτε το Δανέλλη". Με τον κο Δανέλλη διαφωνώ σε κάποια σημεία και δεν μπορώ να πω ότι ταυτίζομαι με τις απόψεις του. Από την άλλη όμως συμφωνώ με το άρθρο στο ότι πράττει ότι πράττει από σεβασμό στις ιδέες του και ότι δεν είναι ανακόλουθος ούτε καιροσκοπεί όπως πολλοί άλλοι στη δεδομένη πολιτική φάση. Κάνω αυτή την αναφορά γιατί μέσα στις κωλοτούμπες και στον πολιτικό αχταρμά, θα πρέπει ότι έχει κάποιο ήθος αν μη τι άλλο, να το ξεχωρίσουμε. Σωστό ή λάθος πολιτικά, δεν το κρίνω εδώ. Βέβαια αυτό που κάποιος κάνει με βάση τις ιδέες του, κάποιοι άλλοι πιθανόν θα το εκμεταλλευτούν με οπορτουνισμό. Μακάρι ο κόσμος να έχει το κριτήριο να κρίνει γιατί αυτό εν τέλει είναι το ουσιώδες και δυστυχώς για αρκετές δεκαετίες υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει μεγάλη αλλοτρίωση αυτού του κριτηρίου.

ΥΓ1: Είπα να γράψω ένα καλό αλλά σε αυτή τη χώρα το ήθος και η συνέπεια έχουν κοντά ποδάρια. Γιατί κε Δανέλλη, να απαντάς  σε κάποιον με αναφορά σε αμαρτίες γονέων, δεν ποιεί ήθος. Το "Μιλάει για αποστασία ο γυιός του αποστάτη", δεν είναι επιχείρημα.
Για μια ακόμα φορά, οι πολιτικοί μας αποδεικνύουν γιατί είμαστε σε αυτό το χάλι. Και δυστυχώς και οι εξαιρέσεις είναι παροδικές. Όταν νομίζεις ότι είσαι πολιτικός επειδή έχεις εντρυφήσει στα καφενεία και στις γενικές συνελεύσεις σαν φοιτητής, γίνεσαι πολιτικάντης μάλλον παρά πολιτικός. Και δεν αναφέρομαι στον κο Δανέλλη αλλά σε ευρύ φάσμα του πολιτικού δυναμικού εδώ και πολλά χρόνια. Ο κος Δανέλλης νομίζω έχει επιχειρήματα αν θέλει και δεν χρειάζεται κενές περιεχομένου ατάκες για το φιλοθεάμον κοινό και ιδίως αυτό της έδρας εκλογής του.

ΥΓ2: Κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες για το ζήτημα της συμφωνίας για τη σύνθετη ονομασία.
Γράφεται και είναι αλήθεια ότι η εκχώρηση της ονομασίας έγινε κατ'ουσίαν το Φθινόπωρο του 2014 με την ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου στην 69η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που αναφέρθηκε σε αποδεκτή από την Ελλάδα σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και χρήση erga omnes. Αυτό έγινε μετά από επίσκεψη Σαμαρά στη Γερμανία και συνάντηση με Μέρκελ. Ο Έλληνας πρεσβευτής στο Βερολίνο είχε παραιτηθεί μετά από αυτή την επίσκεψη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε βγάλει κιχ, για την ομιλία Βενιζέλου στον ΟΗΕ τότε. Η ομιλία δεν αναφερόταν σε άλλα προαπαιτούμενα. Είναι γεγονός ότι η πολιτική μιας μικρής χώρας και μάλιστα στην κατάσταση που είναι η Ελλάδα, δεν σηκώνει και πολλούς λεονταρισμούς. Ο Καραμανλής που τους επιχείρησε, το πλήρωσε ακριβά. Πιθανόν ισχύει το μη χείρον βέλτιστον. Καθαρό είναι ότι τα σχετικά με αλυτρωτισμούς, η σύνθετη ονομασία καθώς και η αποδοχή ότι οι Μακεδόνες της Βόρειας Μακεδονίας είναι Σλάβοι και όχι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν τα λύνει. Κάποιες πρόνοιες στις αλλαγές του Συντάγματός τους ίσως.
Εφόσον έχουν γίνει όλα αυτά, δεν υπάρχει πισωγύρισμα μη αποδοχής της συμφωνίας. Η επόμενη μηδενική βάση σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι αυτή η συμφωνία και πάμε για χειρότερα. Για να τα λέμε όλα, αν υπήρχε σύγκλιση διάσκεψης πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν ξεκίναγε η διαπραγμάτευση, ενημέρωση και εσωτερική συμφωνία, οι τωρινές αποκλίσεις θα είχαν αποφευχθεί. θα ήταν όλοι συμμέτοχοι ή έστω αυτοί που θεωρούνται Ευρωπαϊστές. Αλλά περιέργως ακολουθήθηκε αντ' αυτών η μυστικότης και η αδιαφάνεια. Και βέβαια και ο ιθύνων νους της διαπραγμάτευσης είναι σήμερα εκτός παιχνιδιού. Γιατί άραγε υπήρξε αυτή η πορεία; Μήπως για εσωκυβερνητικούς λόγους; Είπαμε ότι στην Ελλάδα έχουμε πιο πολύ πολιτικάντηδες από πολιτικούς. Και πιο πολύ κομματισμό από όσο θα έπρεπε.