Περικοπές στο Δημόσιο

Όταν ακούω για φοροελαφρύνσεις που θα επιτευχθούν από περαιτέρω περικοπές δαπανών στο Δημόσιο και ότι έχουμε περιθώρια για κάτι τέτοιο, κρατάω μικρό καλάθι. Και δεν το κάνω από κάποια ιδεολογική αντιπαλότητα. Απλά μου έρχονται στο μυαλό τα σαραβαλιασμένα λεωφορεία, που συνέχεια βλέπω στους δρόμους στο μαύρο χάλι γιατί δεν υπάρχουν λεφτά να τα συντηρήσουν (από την άλλη είδα χθες ότι θα αλλάξουν τις στάσεις για να βάλουν ηλεκτρονικούς πίνακες. Δηλαδή τα ίδια τα μέσα θα είναι ασυντήρητα αλλά θα εκσυγχρονίσουμε τον περιβάλλοντα χώρο).
Παρόμοιες και οι δυσκολίες στη συντήρηση υποδομών στην αστυνομία, πυροσβεστική κλπ. Ελλιπείς ψεκασμοί την άνοιξη, κατέληξαν σε θύματα από τον ιό του Νείλου και εκ των υστέρων αναγκαστικούς ψεκασμούς.

Μόλις χθες είδα στις ειδήσεις, ότι νεαρές Αγγλιδες, που συνελήφθησαν για μια βλακεία, που έκαναν στην Κέρκυρα, βιντεοσκόπησαν το απερίγραπτο χάλι των κρατητηρίων και τα Αγγλικά ΜΜΕ το προέβαλαν δυσφημιστικά για τη χώρα. Η απάντηση αρμοδίων είναι ότι δεν υπάρχουν κονδύλια για τη συντήρηση των κρατητηρίων.

Και να υπάρχουν σπατάλες σε κάποιους τομείς, υπάρχουν ήδη τόσες περικοπές, που είναι σε βάρος της ποιότητας της ανθρώπινης ζωής, ώστε να αναρωτιέται κανείς αν οι περικοπές αυτών των σπαταλών, αν γίνουν, μήπως θα έπρεπε να αναιρέσουν άλλες λάθος περικοπές τελικά σε πράγματα, που υποβαθμίζουν τη ζωή των πολιτών. Ίσως αυτό να ήταν πιο ουσιαστικό από τις φοροελαφρύνσεις σε αρκετές των περιπτώσεων τουλάχιστον για το μέσο πολίτη (ας μην αναφερθούμε στη φοροελάφρυνση για επενδύσεις και να τη δούμε έστω αυτή ξεχωριστά). Μην ξεχνάμε ότι ο πολίτης φορολογείται για υπηρεσίες που φθίνουν. Και να φορολογείται λιγότερο μπορεί και πάλι να μην αντισταθμίζει την υπηρεσία που πληρώνει και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει όταν την χρειάζεται.