Επειδή περιέργως ακολουθούμε τη ρητορική του Τουρκικού ψυχολογικού πολέμου, που επιδιώκει τη δήθεν επικαιροποίηση της συνθήκης της Λωζάνης (που πριν και χωρίς αυτήν δεν υπάρχει καν Τουρκία), καλό είναι να διευκρινίζουμε ότι η συνθήκη της Λωζάνης δεν αφορά τα Δωδεκάνησα σε τίποτα. Τα νησιά αυτά ήταν τότε υπό Ιταλική κατοχή και ο Μουσολίνι δεν δέχτηκε καν να συζητήσει με Τουρκία ή Ελλάδα επ' αυτών.
Τα νησιά δόθηκαν στην Ελλάδα με τη συνθήκη ειρήνης των Παρισίων το 1947 ως νικήτριας χώρας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (εκεί που η Τουρκία του Κεμάλ, που ήταν το πρότυπο ηγέτου κατά το Χίτλερ, εποίησε την νήσσαν):
«Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας».
Μήπως θέλει να επικαιροποιήσει και αυτή τη διεθνή συνθήκη ο Ερντογάν και οι λοιποί γείτονες ισλαμοφασίστες;
Μάλιστα αν κάποιος πρέπει να έχει διεκδικήσεις επί βραχονησίδων, που παράτυπα κατέχει η Τουρκία, αυτή είναι η Ελλάδα (δείτε στο tribune.gr).
Είναι να απορεί κανείς με τους χειρισμούς και τις απαντήσεις του ανύπαρκτου στα Ελληνοτουρκικά υπουργείου εξωτερικών της χώρας, που έχει εσχάτως μετατραπεί σε υπουργείου που ασχολείται κατ' ουσίαν και αποκλειστικότητα με το Ελληνοσκοπιανό ζήτημα και στα Ελληνοτουρκικά απαντούν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το Μαξίμου, ο υπουργός Αμύνης και εν γένει όχι ιδιαίτερα οι καθ' ύλην αρμόδιοι.
Η Τουρκία όταν αναφέρεται σε Τουρκική κυριαρχία στα Ίμια, και μάλιστα κατηγορώντας ανενδοίαστα την Ε.Ε. για τη στάση της, θα έπρεπε να ανέφερε και σε ποια διεθνή συνθήκη στηρίζει αυτή την κυριαρχία της. Επειδή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο εκτοξεύει πυροτεχνήματα στα οποία τα Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας πρέπει να απαντά με τεκμηριωμένες με βάση των διεθνών συνθηκών απαντήσεις. Τα άλλα για γιαταγάνια, γιουρούσια, κολοκοτρωναίους και δεν συμμαζεύεται είναι νερό στο μύλο των νεο-οθωμανών και ισλαμοφασιστών της γείτονος και εν γένει του διαχρονικά ιμπεριαλιστικού τουρκικού γίγνεσθαι.
Τα νησιά δόθηκαν στην Ελλάδα με τη συνθήκη ειρήνης των Παρισίων το 1947 ως νικήτριας χώρας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (εκεί που η Τουρκία του Κεμάλ, που ήταν το πρότυπο ηγέτου κατά το Χίτλερ, εποίησε την νήσσαν):
«Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας».
Μήπως θέλει να επικαιροποιήσει και αυτή τη διεθνή συνθήκη ο Ερντογάν και οι λοιποί γείτονες ισλαμοφασίστες;
Μάλιστα αν κάποιος πρέπει να έχει διεκδικήσεις επί βραχονησίδων, που παράτυπα κατέχει η Τουρκία, αυτή είναι η Ελλάδα (δείτε στο tribune.gr).
Είναι να απορεί κανείς με τους χειρισμούς και τις απαντήσεις του ανύπαρκτου στα Ελληνοτουρκικά υπουργείου εξωτερικών της χώρας, που έχει εσχάτως μετατραπεί σε υπουργείου που ασχολείται κατ' ουσίαν και αποκλειστικότητα με το Ελληνοσκοπιανό ζήτημα και στα Ελληνοτουρκικά απαντούν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το Μαξίμου, ο υπουργός Αμύνης και εν γένει όχι ιδιαίτερα οι καθ' ύλην αρμόδιοι.
Η Τουρκία όταν αναφέρεται σε Τουρκική κυριαρχία στα Ίμια, και μάλιστα κατηγορώντας ανενδοίαστα την Ε.Ε. για τη στάση της, θα έπρεπε να ανέφερε και σε ποια διεθνή συνθήκη στηρίζει αυτή την κυριαρχία της. Επειδή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο εκτοξεύει πυροτεχνήματα στα οποία τα Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας πρέπει να απαντά με τεκμηριωμένες με βάση των διεθνών συνθηκών απαντήσεις. Τα άλλα για γιαταγάνια, γιουρούσια, κολοκοτρωναίους και δεν συμμαζεύεται είναι νερό στο μύλο των νεο-οθωμανών και ισλαμοφασιστών της γείτονος και εν γένει του διαχρονικά ιμπεριαλιστικού τουρκικού γίγνεσθαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου