Μπουτάρης (σαν αφορμή να σκεφτούμε κάποια πράγματα)

Διαβάζοντας σήμερα τη συνέντευξη του Μπουτάρη sto ΒΗΜΑgazino κατέληξα σε ότι συνήθως καταλήγω όταν διαβάζω τα όσα λέει και γράφει ο συγκεκριμένος άνθρωπος.
Με το Μπουτάρη συνήθως διαφωνείς συμφωνώντας και συμφωνείς διαφωνώντας.
Και συνήθως διαφωνείς με την απόλυτη βεβαιότητά του για τις απόψεις του.
Επειδή όπως και εγώ, αναφέρει ότι αυτό το οποίο περισσότερο απεχθάνεται, είναι η υποκρισία, θα ήθελα να αναρωτηθούμε όλοι πόσο αλήθεια δεν ανησυχούμε καθόλου, όπως ο Μπουτάρης, για το αυξανόμενο μεταναστευτικό κύμα, που αναγκαστικά κατατρεγμένοι άνθρωποι καταφεύγουν στη χώρα μας, χωρίς να θέλουν να μείνουν εδώ αλλά και χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να απεγκλωβιστούν για αλλού; Με το χέρι στην καρδιά, πόσο ευχαριστημένοι μπορεί να είμαστε και να μην ανησυχούμε καθόλου όπως ο Μπουτάρης, για το brain drain των νέων, που αυξάνεται και θα αυξάνεται; Είναι οι νέοι αποικιοκράτες κατά Μπουτάρη. Ίσως. Σίγουρα είναι καλύτερα εκεί έξω από ότι θα ήταν εδώ και σίγουρα η νέα παγκόσμια κοινωνία της επιστήμης και της δημιουργίας δεν μπορεί να έχει όρια.
Αλλά το ότι δεν ανησυχώ, τι σημαίνει; Σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρομαι να αλλάξω τις συνθήκες του τόπου μου, να μπορεί να γίνει τόπος, που κάποιοι έστω να μπορούν να μείνουν αξιοπρεπώς να κάνουν μια επιστημονική καριέρα και να βοηθήσουν την ελληνική κοινωνία; Όταν σε κάποιες ιατρικές ειδικότητες δεν θα υπάρχουν γιατροί να αντικαταστήσουν όσους απέρχονται, δεν θα ανησυχούμε άραγε; Και ναι να έρχονται οι Σκοπιανοί να αγοράζουν σπίτια στη Μακεδονία στη χώρα μας και να αφήνουν τα λεφτά τους στην πατρίδα μας, όπως λέει ο Μπουτάρης, άλλα πόσο άραγε να μην ανησυχείς αν ο Σκοπιανός, που έρχεται λέει πως εδώ είναι δικά μου χώματα, που μου τα πήρατε;
Και με τον Τούρκο τον απλό άνθρωπο και εγώ αισθάνομαι να μην έχω τίποτα να χωρίσω, όπως δεν έχω και με τον Ευρωπαίο, που ο ειλικρινής Μπουτάρης δεν τον θεωρεί αδερφό σαν τον Τούρκο αλλά συνέταιρο. Αδερφό εγώ γενικά θεωρώ αυτόν που θέλει το καλό, να ζει με ειρήνη μαζί μου και δεν με ενδιαφέρει να συμμερίζεται τα πιστεύω μου και τις απόψεις μου αλλά να σέβεται το δικαίωμά μου σε αυτά και εγώ στα δικά του. Το να παίζει τάβλι, κομπολόι, να πίνει ούζο και να τρώει μπακλαβά, δεν κάνει κανέναν αδελφό μου.
Αλλά και εγώ όπως ο Μπουτάρης πιστεύω ότι όντως δεν υπάρχουν τόσο πια οι διαχωρισμοί αριστερών και δεξιών και φιλελεύθερων. Εγώ θα έλεγα ο διαχωρισμός είναι όσων θέλουν το καλό της κοινωνίας και την κοινωνική δικαιοσύνη και όσων  υπηρετούν συμφέροντα σε βάρος της κοινωνίας. Ο Μπουτάρης μιλάει για προοδευτικούς και συντηρητικούς. Θα πρόσθετα εγώ ναι, αλλά χωρίς την υποκρισία των χαρακτηρισμών αυτών, που σήμερα υπάρχει και απεχθάνεται ο Μπουτάρης και χωρίς την αλλοτρίωση της εξουσίας, που κάποιους αυτοχαρακτηριζόμενους σε προοδευτικούς, τους μετατρέπει στους χειρότερους συντηρητικούς, κλεισμένους μέσα σε απόλυτα στεγανά για τη διατήρηση της εξουσίας τους αυτής. Και κυρίως θα έπρεπε να αναρωτιέται ο Μπουτάρης και για όσους πιστεύουν απόλυτα στην αλήθεια των απόψεών τους οδηγούμενοι εν τέλει στα πρόθυρα της μισαλλοδοξίας.

ΥΓ: Πως να διαφωνήσει κάποιος σε αυτό το καζίνο καπιταλισμού, που ζούμε, με τον Μπουτάρη και τον Τόμπιν τον νομπελίστα για τη φορολογία των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών για να πηγαίνουν για τις κοινωνικές ανάγκες και την ανάπτυξη;