Μια σύντομη και ελάχιστη κουβέντα από τον ελαχιστότατο εμένα.
Μπορεί όντως, όπως λέει και ο κύριος Μπουτάρης, η Μακεδονία να μην είναι μια και Ελληνική αλλά είναι σίγουρο ότι οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες και δεν υφίσταται Μακεδονική εθνότητα ξεχωριστή και μάλιστα με ρίζες στην Ελληνιστική περίοδο.
Επίσης σίγουρο είναι πως πολλοί συμπατριώτες είναι πολύ "ήπιοι" με τους ξένους φασισμούς την ίδια ώρα που σχίζουν τα ρούχα τους για το ημεδαπό αυγό του φιδιού.
ΥΓ: Να προσθέσω "κατόπιν εορτής" σε αυτή την ανάρτηση δυο κουβέντες.
Νομίζω ότι το συλλαλητήριο με την απολυτότητά των συνθημάτών του, που συνέτειναν στην έκφραση της μη-λύσης, έβλαψε εν τέλει κυρίως εκείνους, που δεν είναι οπαδοί αυτής της μη-λύσης αλλά διαφωνούν με τους χειρισμούς της κυβέρνησης για την οιαδήποτε λύση, ακόμα και αποσπασματική, εδώ και τώρα, με περίσσεια πρεμούρα επί τη ευκαιρία της μη διακυβέρνησης των Σκοπίων από το VMRO και κάτω από τις όποιες πιέσεις είναι μάλλον σαφές ότι δέχονται.
Αυτούς αγεληδόν οι κυβερνητική προπαγάνδα τους συμπεριλαμβάνει στους όποιους ακραίους του συλλαλητηρίου και βαυκαλίζεται να αγνοεί την ύπαρξη και αυτής της αντίδρασης όπως και της αντίδρασης για τον τρόπο που κινήθηκε με πρώτιστο στόχο να αποκτήσει μικροκομματικά οφέλη, γεγονός που δημιούργησε διάσπαση της συνοχής της ελληνικής θέσης για το ζήτημα και εν πολλοίς προκάλεσε τα συλλαλητήρια στην όποια μη αμελητέα έκταση έγιναν.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή βλέπω και αντιπαραθέσεις με και λόγω Νίμιτς, βασικό για την όποια λύση θα πρέπει να είναι όταν δίνεις ένα να παίρνεις ένα και όχι μισό και το άλλο μισό να δούμε, και να μείνει υπό την αιγίδα του ΟΗΕ η διαπραγμάτευση γιατί μόνον διεθνείς λύσεις έχουν διαχρονική εφαρμογή ενώ οι διμερείς συνθήκες είναι ανατρέψιμες από την όποια διαφορετική κατάσταση υπάρξει στο μέλλον.
Πχ η Συμφωνία της Άγκυρας το 1930, πόσο προστάτεψε εν τέλει τους Έλληνες της Πόλης, Ίμβρου και Τενέδου σύμφωνα με τα όσα πρέβλεπε; Ή το σύμφωνο Ελληνοϊταλικής φιλίας του 1928, πόσο απέτρεψε το Μουσολίνι εν τέλει να επιτεθεί στην Ελλάδα;
Και εν τέλει ας αναρωτηθούμε γιατί στην πιο αδύνατη στιγμή μας σαν κράτος αναζητείται η λύση του χρονίζοντος προβλήματος; Δεν θέλω να μπω στην συγκυριακή ανάλυση ότι η κρίση της χώρας βγήκε στην επιφάνεια μετά το Βουκουρέστι το 2008 (γιατί ότι θα συνέβαινε είναι σίγουρο, αφού οφειλόταν στην αμετροεπή διαχείριση μιας Ελλάδας πελατειακής και χωρίς παραγωγικό προσανατολισμό) και τώρα στο τυπικό τέλος των μνημονίων επανέρχεται το ίδιο ζήτημα προς επίλυση.
Ας ελπίσουμε πως το μικρής αξίας πολιτικό δυναμικό της χώρας, θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις των καιρών και όλοι μας εν γένει θα μπορέσουμε να συνδυάσουμε λογική και θυμικό.
ΥΓ2: Πιστεύω αυτή είναι μια εποπτική και εμπεριστατωμένη ανάλυση του θέματος (huffingtonpost.gr). Και συνάδει με την ανάγκη σε όλους να συνδυάσουμε λογική και θυμικό, όπως έγραψα παραπάνω.
Μπορεί όντως, όπως λέει και ο κύριος Μπουτάρης, η Μακεδονία να μην είναι μια και Ελληνική αλλά είναι σίγουρο ότι οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες και δεν υφίσταται Μακεδονική εθνότητα ξεχωριστή και μάλιστα με ρίζες στην Ελληνιστική περίοδο.
Επίσης σίγουρο είναι πως πολλοί συμπατριώτες είναι πολύ "ήπιοι" με τους ξένους φασισμούς την ίδια ώρα που σχίζουν τα ρούχα τους για το ημεδαπό αυγό του φιδιού.
ΥΓ: Να προσθέσω "κατόπιν εορτής" σε αυτή την ανάρτηση δυο κουβέντες.
Νομίζω ότι το συλλαλητήριο με την απολυτότητά των συνθημάτών του, που συνέτειναν στην έκφραση της μη-λύσης, έβλαψε εν τέλει κυρίως εκείνους, που δεν είναι οπαδοί αυτής της μη-λύσης αλλά διαφωνούν με τους χειρισμούς της κυβέρνησης για την οιαδήποτε λύση, ακόμα και αποσπασματική, εδώ και τώρα, με περίσσεια πρεμούρα επί τη ευκαιρία της μη διακυβέρνησης των Σκοπίων από το VMRO και κάτω από τις όποιες πιέσεις είναι μάλλον σαφές ότι δέχονται.
Αυτούς αγεληδόν οι κυβερνητική προπαγάνδα τους συμπεριλαμβάνει στους όποιους ακραίους του συλλαλητηρίου και βαυκαλίζεται να αγνοεί την ύπαρξη και αυτής της αντίδρασης όπως και της αντίδρασης για τον τρόπο που κινήθηκε με πρώτιστο στόχο να αποκτήσει μικροκομματικά οφέλη, γεγονός που δημιούργησε διάσπαση της συνοχής της ελληνικής θέσης για το ζήτημα και εν πολλοίς προκάλεσε τα συλλαλητήρια στην όποια μη αμελητέα έκταση έγιναν.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή βλέπω και αντιπαραθέσεις με και λόγω Νίμιτς, βασικό για την όποια λύση θα πρέπει να είναι όταν δίνεις ένα να παίρνεις ένα και όχι μισό και το άλλο μισό να δούμε, και να μείνει υπό την αιγίδα του ΟΗΕ η διαπραγμάτευση γιατί μόνον διεθνείς λύσεις έχουν διαχρονική εφαρμογή ενώ οι διμερείς συνθήκες είναι ανατρέψιμες από την όποια διαφορετική κατάσταση υπάρξει στο μέλλον.
Πχ η Συμφωνία της Άγκυρας το 1930, πόσο προστάτεψε εν τέλει τους Έλληνες της Πόλης, Ίμβρου και Τενέδου σύμφωνα με τα όσα πρέβλεπε; Ή το σύμφωνο Ελληνοϊταλικής φιλίας του 1928, πόσο απέτρεψε το Μουσολίνι εν τέλει να επιτεθεί στην Ελλάδα;
Και εν τέλει ας αναρωτηθούμε γιατί στην πιο αδύνατη στιγμή μας σαν κράτος αναζητείται η λύση του χρονίζοντος προβλήματος; Δεν θέλω να μπω στην συγκυριακή ανάλυση ότι η κρίση της χώρας βγήκε στην επιφάνεια μετά το Βουκουρέστι το 2008 (γιατί ότι θα συνέβαινε είναι σίγουρο, αφού οφειλόταν στην αμετροεπή διαχείριση μιας Ελλάδας πελατειακής και χωρίς παραγωγικό προσανατολισμό) και τώρα στο τυπικό τέλος των μνημονίων επανέρχεται το ίδιο ζήτημα προς επίλυση.
Ας ελπίσουμε πως το μικρής αξίας πολιτικό δυναμικό της χώρας, θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις των καιρών και όλοι μας εν γένει θα μπορέσουμε να συνδυάσουμε λογική και θυμικό.
ΥΓ2: Πιστεύω αυτή είναι μια εποπτική και εμπεριστατωμένη ανάλυση του θέματος (huffingtonpost.gr). Και συνάδει με την ανάγκη σε όλους να συνδυάσουμε λογική και θυμικό, όπως έγραψα παραπάνω.
Λυπηρή μέρα η σημερινή. Σε μια παγκόσμια κοινωνία με καθαρά ταξική διάκριση μεταξύ προνομιούχων και πληβείων, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα φασίστες, εθνικιστές, πατριώτες και παπάδες, που διαδηλώνουν για το δίκιο του αίματος και της φυλής έναντι των "γυφτοσκοπιανών" που "κρέμονταν από δέντρα όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες". Φυσικά συμφωνώ με την κατάληξη της ανάρτησης, ότι οι εθνικιστικές κορώνες δεν είναι αποκλειστικό τοπικό μας προνόμιο, και ευδοκιμούν εξίσου και στους γείτονες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατριωτισμός, ο σκοταδισμός του αιώνα μας.
Νίκος
Το ζήτημα είναι τι κάνεις όταν έχεις απέναντί σου το μεγαλοιδεατισμό του γείτονα και διεθνή συμφέροντα σε καλούν να τον δεχτείς για να εδραιώσουν τα συμφεροντά τους στην περιοχή. Και ιθύνοντες που θέλουν να χρυσώσουν το χάπι με υποτιθέμενες μη λύσεις έχοντας διαπραγματευτεί σε πλήρη αδιαφάνεια και έλλειψη εσωτερικής συνεννόησης. Πιθανόν έχοντας δεχτεί κάποιες υποσχέσεις άτυπα γθα κούρεμα του χρέους πέραν των πιέσεων επί του αδύναμου κρίκου.
ΔιαγραφήΕν πολλοίς εγώ βλέπω πέρα από εθνικισμούς κλπ, αγανάκτηση εν τέλει για τη συνεχή υποκρισία μιας πολιτικής ηγεσίας, που έχει ανάγει σε δεύτερη φύση της τον οπορτουνισμό. Πόσο επείγον ήταν για μας άραγε να λυθεί άμεσα αυτό το ζήτημα; Πόσο η διαχείριση, που έγινε, επιβλήθηκε από διπλωματική τακτική και πόσο από μικροκομματισμό; Πόσο το θέμα συνδέεται με την επίσκεψη του πρωθυποργού στις ΗΠΑ που είχε προηγηθεί; Και εν τέλει πόσα ΑΛΗΘΙΝΑ προβλήματα του ελληνικού λαού θα λύσει; Ίσως εκτός των διεθνών συμφερόντων να ενισχύσει κάποια κερδοφορία του εγχώριου κεφαλαίου, που ζήτημα είναι αν φέρει όντως προστιθέμενη αξία στη χώρα πέραν από τις τσέπες κάποιων. Εν πάση περιπτώσει, προσωπικά θα ήθελα επιτέλους κάποια εσωτερική συνεννόηση και κάποιο σχέδιο και λιγότερους μαθητευόμενους μάγους και πολιτικούς έρμαια. Σίγουρα ο κόσμος έχει άλλα προβλήματα μείζονα και τα κοινωνικά θέματα εδώ και παγκοσμίως είναι άλλα. Αλλά διαχρονικά υπήρχαν έθνη, θρησκείες και τάξεις σε σύγκρουση. Και άνθρωποι αθώα θύματα αυτών των συγκρούσεων. Μεγάλος καλλιτέχνης έγραψε και τραγούδησε το IMAGINE. Απέχουμε πολύ αλλά μόνον έτσι θα φθάσουμε να προσπαθούμε για τους ανθρώπους και όχι για τα συμφέροντα με βωμούς αδίκων απωλειών.
Απλά για όσους έχουν την καλωσύνη να διαβάζουν το blog, να αναφέρω μια λεπτομέρεια γιατί πολλά λέγονται και γράφονται αλλά οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι λοιπόν η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Δικαστήριο της Χάγης για παράβαση της ενδιάμεσης συμφωνίας από το γεγονός ότι δεν άφησε τα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ως FYROM στο Βουκουρέστι το 2008.
Mόνον που η απόφαση αυτή δεν έχει μεγάλη σημασία από τη στιγμή που το ΝΑΤΟ το ίδίο είχε τότε συναποφασίσει ότι δεν θα καλέσει τα Σκόπια προς εισδοχή στη συμμαχία ωσότου επιλυθεί το θέμα της ονομασίας (http://www.skai.gr/news/politics/article/188253/nato-i-apofasi-tou-2008-gia-ta-skopia-den-allazei/). Δήλωση Ράσμουσεν.
Αυτά για μια πιο πλήρη εικόνα του αν είμαστε υποχρεωμένοι σε μια λύση και ότι λύση να είναι ή όχι. Και βέβαια το φανερό, ότι το ενδιαφέρον και η ανάγκη η μεγάλη είναι στην άλλη πλευρά.
Κατά τ΄ άλλα ας ελπίσουμε να γυρίσουμε πράγματι στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και της χώρας.
Θα συμφωνήσω με το τελευταίο. Μεγαλοϊδεατισμοί υπάρχουν σε μικρές (ελπίζω) μειοψηφίες ένθεν και ένθεν, κάποιοι από τους "ενδημικούς" πατριώτες που διαδήλωσαν χτες ονειρεύονται απελευθέρωση της αγίας σοφίας κλπ. Προσωπικά στέκομαι ότι μπροστά στο φόβο ενός υποτίθεται "υπαρκτού κινδύνου" (αλήθεια, πώς τεκμηριώνεται αυτό;) δυστυχώς βιώνουμε αποκρουστικές εικόνες με ξέπλυμα ναζιστών.
ΔιαγραφήΌπως μου έστειλε και ένας φίλος χτες, "καλό μεσαίωνα, και ευτυχισμένο το 1992"...
Νίκος