Να πω και εγώ μια γνώμη για τη δραχμολογία των τελευταίων ημερών.
Δεν θεώρησα ποτέ πανάκεια σωτηρίας από την κρίση, την επαναφορά της δραχμής. Το σημαντικότερο είναι να είσαι σε θέση να στηρίξεις το νόμισμά σου και όχι να επαναφέρεις ένα νόμισμα - κουρελόχαρτο, έρμαιο των εξωγενών πιέσεων και επιρρεπές σε υποτιμητικές στάσεις και καλπάζοντα πληθωρισμό. Και από την άλλη να έχεις να πληρώνεις με δραχμές τα κολοσσιαία δάνεια, που έχεις πάρει σε σκληρό νόμισμα.
Για την Ελλάδα φαίνεται να υπάρχουν δυο λύσεις.
Η μια είναι αυτή τώρα που δεν φαίνεται στον ευρωπαϊκό ορίζοντα, της κάποιας αναμόρφωσης του Ευρώ και της εκλογίκευσης του κοινού νομίσματος με περισσότερη κοινή Ευρωπαϊκή όχι μόνον νομισματική αλλά και εν γένει οικονομική πολιτική για όλα τα μέλη της ζώνης, με ευρωομόλογα κλπ.
Η άλλη είναι η προσπάθεια να απαγκιστρωθούμε σταδιακά από το κοινό νόμισμα με προετοιμασία και σύστημα ώστε να είμαστε έτοιμοι για οποιεσδήποτε εξελίξεις και με την προϋπόθεση ότι η εθνική νομισματική πολιτική θα μπορεί να μας ωφελήσει και όχι να αποβεί χειρότερη του Ευρώ.
Θεωρώ ότι δεν είναι προς δαιμονοποίηση μια συνετή πολιτική με σχέδιο και προς τις δυο κατευθύνσεις. Αλλά οι πολιτικές δεν χρειάζεται να δημοσιοποιούνται όταν αυτή η δημοσιοποίηση σε κάτι τόσο ευαίσθητο στη δημοσιότητα σαν την οικονομία, μόνον επιβλαβείς αναταραχές μπορούν να φέρουν. Πόσο δύσκολο είναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να κάτσουν όλοι αυτοί οι πολιτικοί μας κόκορες (γιατί σαν τα κοκόρια τρώγονταν χθες στη συζήτηση στη Βουλή, την πολλοστή για τη διαπλοκή και διαφθορά, που μόνον να αποδεικνύει συνεχώς μπορεί, ότι όλοι την έχουν τη διαπλοκή τους) μαζί με τον Πρόεδρο και να δημιουργήσουν ένα κοινό φορέα σχεδιασμού για την έξοδο από την κρίση και το σχέδιο αυτό να δεσμευθούν ότι ασχέτως ποιος κυβερνά, είναι υποχρεωμένος να το εφαρμόσει;
Τι δραχμές και ευρώ και κουραφέξαλα να λέμε τώρα, όταν όλοι υπόσχονται επενδύσεις πριν κυβερνήσουν σαν ταχυδακτυλουργοί χωρίς σχέδιο και χωρίς βάσεις. Και μετά τι;
Δαιμονοποιούμε τα Μνημόνια που μας επιβάλλουν οι ξένοι για να τους επιστρέφουμε τα δάνειά τους, τα οποία απλά παίρνουμε για να συντηρούμε τη χώρα στην Εντατική και όχι για να τη βγάλουμε από την Εντατική. Αυτοί έχουν Μνημόνια για να πάρουν τα χρήματά τους. Εμείς τι κάνουμε με αυτά τα χρήματα; Και εν τέλει τι κάνουμε για να μην έχουμε Μνημόνια αφού θεωρούμε και πιθανότατα ορθά ότι τα Μνημόνια δεν θα μας βγάλουν από την κρίση;
Μετά από 8 χρόνια μνημονίων η Ελλάδα έχει προσαρμοστεί και οικονομικά φαίνεται να ισορροπεί σε χαμηλά βέβαια επίπεδα. Το γεγονός ότι επί 3 χρόνια βγάζουμε πρωτογεννή πλεονάσματα είναι πολύ θετικό. Δεν γίνεται μετά απόόλα όσα έχουμε υποφέρει να συζητάμε για δραχμή. Επίσης δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχρεώσουμε. Αν περιμένουμε οι Ε.Ε. να κάνει εθελούσια αναδιαπραγμάτευση του χρέους ή το ΔΝΤ να πιέσει προς εκεί, είμαστε γελασμένοι, όλοι θέλουν τα λεφτά τους. Θα πρέπει όμως να δεχτούν ότι όταν δάνειζαν την Ελλάδα με 16% γνώριζαν το ρίσκο του δανεισμού τους, όπως λοιπόν μας καλούν σε bail in στις τράπεζες, έτσι πρέπιε να κάνουν και αυτοί στα δάνειά που μας έδωσαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό λοιπόν που θα ήθελα είναι κάτι διαφορετικό. Να στηριχθούμε στα πρωτογεννή πλεονάσματα, να κάνουμε στάση πληρωμών για τα χρέη μας στους δανειστές και να τους καλέσουμε για επαναδιαπραγμάτευση. Κανένας δεν μπορεί να μας βγάλει από την Ε.Ε., από τη στιγμή που έχουμε πρωτογεννή πλεονάσματα είμαστε οκ, το μόνο που θέλουμε είναι μικρές ταμειακές διευκολύνσεις που κάπως πρέπει να βρεθούν. Οι τράπεζές μας ουσιαστικά είναι κλειστές άρα δεν απειλούμαστε από αυτό. Η στγμή να παίξουμε αυτό τα χαρτί είναι η κατάλληλη, Brexit, δημοψήφισμα Ιταλίας, Γερμανικές, Ολλανδικές και Γαλλικές εκλογές, κλειστές τράπεζες ... κανείς δεν θα θέλει να χρεωθεί το GRexit. Επίσης, το μεταναστευτικό μπορεί να λειτουργήσει υπέρ μας. Η αναδιάρθρωση του χρέους πρέπει να γίνει τώρα και να είναι δυναμική. Όλοι θέλουν να τελειώσει η Ελληνική κρίση, κανείς όμως δεν θέλει να αναλάβει το κόστος, είναι ώρα να τους σπρώξουμε προς τα εκεί. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα εσωτερικά προβλήματα της Ε.Ε. και να πάρουμε μαζί μας τη Γαλλία και την Ιταλία. Και οι 2 χώρες θα παίξουν το χαρτί μας γιατί Ολαντ και Ρεντσι είναι τελειωμένοι και δεν έχουν τίποτα να χάσουν και να περιμένουν από τους Γερμανούς. Η επόμενη Ελληνική κυβέρνηση δεν θα το κάνει αυτό, ώρα να δούμε αν ο Τσίπρας είναι ηγέτης ή έχει τελειώσει...
Φυσικά χρειάζεται πολιτική συνενόηση και ηγεσία με ικανότητες... Το μόνο πρόβλημα που φοβάμαι είναι η Τουρκία, βλέπω τις επισκέψεις της Μέρκελ στην Τουρκία (3 την τελευταία περίοδο σε μία χώρα με πραξικοπήματα, ανελευθερία και δικτατορία) και προβληματίζομαι, ελπίζω να μη μας πουλάνε προστασία οι Ευρωπαίοι και μας απειλούν με αυτό το θέμα να μην κάνουμε στάση πληρωμών.
Το ίδιο υποστηρίζει και ο Βαρουφάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.inewsgr.com/122/minyma-varoufaki-se-tsipra-an-ennoeis-oti-den-tha-ypochoriseis-prochora-se-rixi-me-tous-daneistes.htm
Είνια δύσκολο να το πετύχει γιατί δεν έχει και τον λαό μαζί του τώρα πια, ίσως αν βγει και εξηγήσει την πραγματικότητα τότε ο λαός να τον ακολουθήσει.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω βλέπω απλά να λέμε πως εμείς κάναμε, όσα συμφωνήσαμε. Κάνετέ τα τώρα και εσείς. Απλά για να μην πάρουν άλλα επώδυνα μέτρα αλλλα και ότι υπάρχει δεν είναι λίγο και λυπάμαι αλλά δεν βλέπω ούτε σταθερή βσση στα φορογενή πλεονάσματα, ούτε καννα φανερό σχέδιο ανάπτυξης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη δεν χρειάχονται αυτοί να μας πουλήσουν προστασία απόβτους Τούρκους. Ελλείψει πια Αμερικής, είναι μονόδρομος μέσα στην χαώδη κατάσταση της περιοχής μας. Άλλωστε αυτός ήταν μάλλον ο βασικό λόγος τηςωεισόδου μας τότε στην ΕΟΚ. Τα λεγόμενα Ευρωπαϊκά σύνορα.
Όσο για το Βαρουφάκη, δίκιο έχει για το ευρωπαϊκό New Deal. Οσο υπάρχει Σόιμπλε, η Ευρώπη θα ζει σε έναν άτεγκτο νεοφιλετλευθερισμό επ'ωφελεία της Γερμανίας.