Ενώ εδώ ομφαλοσκοπούμε με τις γελοιότητες των αδειών των καναλιών, η μικρή Βελγική Βαλλονία ανέκοψε την έγκριση της συμφωνίας Ε.Ε και Καναδά της CETA.
Ένα παράδειγμα στα καθ' ημάς για τη CETA, μια συμφωνία δούρειο ίππο των αμερικανικών πολυεθνικών και όχι μόνον των καναδικών σε βάρος των ευρωπαϊκών κρατών:
"Για παράδειγμα, εάν η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός», η οποία είναι θυγατρική της καναδικής Eldorado Gold, έχει την άποψη πως η ελληνική κυβέρνηση της προξενεί ζημίες στις Σκουριές με τις αποφάσεις της, τότε θα έχει τη δυνατότητα να την καταγγείλει σε κάποιο ιδιωτικό δικαστήριο – ζητώντας αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη ή για οτιδήποτε άλλο." [από analyst.gr]
Και αυτό δεν αφορά μόνον Καναδικές εταιρίες αλλά και θυγατρικές πολυεθνικών στον Καναδά.
"Για παράδειγμα, όταν μία εταιρεία όπως η Monsanto δεν μπορεί να προωθήσει την έγκριση ενός γενετικά μεταλλαγμένου προϊόντος της στην Ευρώπη, ή μία άλλη όπως η Kellogg δεν επιτρέπεται να πουλήσει τα δημητριακά της από γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι, τότε θα μπορεί να ζητήσει την υποχρεωτική έγκριση του προϊόντος ή την αποζημίωση της (διαφυγόντα κέρδη) από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μέσω της θυγατρικής του Καναδά – απευθυνόμενη σε κάποιο ιδιωτικό διαιτητικό δικαστήριο, το οποίο τελικά θα αποφασίσει.
Αντίθετα, η CETA δεν επιτρέπει κάτι αντίστοιχο στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όσον αφορά τις Η.Π.Α. – οπότε εύλογα οι αμερικανοί δεν πιέζουν για την υπογραφή της ΤΤΙΡ συμβιβαζόμενοι με τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων, αφού η CETA τους είναι πολύ πιο ωφέλιμη." [από analyst.gr]
Βέβαια εμείς ανεξαρτήτως της ομφαλοσκόπησης τύπου αδειών καναλιών, έχουμε τεράστια δικά μας προβλήματα πέραν των όσων τέτοιες συμφωνίες σαν της CETA μπορούν να δημιουργήσουν στην Ευρώπη στα πλαίσια της ισοπέδωσης των κρατών μέσα στην παγκοσμιοποίηση.
Ίσως το παράδειγμα της Βαλλονίας και των όσων ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ όταν ξεκίνησε η Ελληνική κρίση, μας οδηγήσει, μας διδάξει ότι πρέπει επιτέλους ΣΘΕΝΑΡΑ να διεκδικήσουμε τα δίκαιά μας, μέρες που είναι, τις Γερμανικές αποζημιώσεις και το Κατοχικό δάνειο, που είναι απαιτήσεις ΠΡΟΓΟΝΙΚΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ και τις αποζημιώσεις για τα λάθη του ΔΝΤ, τα οποία έχει παραδεχθεί και μετέτρεψαν την κρίση δημοσιονομικού ελλείμματος της Ελλάδας σε ανήκεστο κρίση χρέους και σε κλινικά νεκρή Ελληνική οικονομία και μάλιστα με πιθανή σκοπιμότητα την εις βάρος της Ελλάδος διάσωση ιδίων συμφερόντων των πιστωτών.
Αντί κάποιοι να αναζητούν λοιπόν τη διεκδίκηση ή τη διατήρηση κυβερνητικών θώκων στη διακυβέρνηση μιας κλινικά νεκρής χώρας, οφείλουν να διεκδικήσουν τα δίκαιά της. Το να μας βγάλουν οι πιστωτές πια την πρίζα από τη "μηχανική υποστήριξη" ίσως να είναι ιδιαίτερα επώδυνο αλλά ποτέ δεν θα είναι χωρίς αμοιβαίες επιπτώσεις. Και ξέρουμε ότι αυτή η μηχανική υποστήριξη είναι αδιέξοδη, είμαστε ζόμπι. Ή πεθάνουμε κανονικά ή προσπαθούμε κάπως να προετοιμαστούμε για να απαλλαγούμε σιγά-σιγά από τη μηχανική υποστήριξη χωρίς να πεθάνουμε. Αυτές τις αμοιβαίες επιπτώσεις, όσο και αν τώρα ίσως είναι μικρότερες από άλλοτε, κάπως πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε για να δούμε κάποιο φως. Διαπραγμάτευση δεν είναι μόνον πως ο πόνος θα είναι ηπιότερος αλλά και πως θα διεκδικήσεις το σωστό φάρμακο για να γίνεις καλά και όχι μόνον να μην πονάς. Γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Το γνωρίζουμε καλύτερα από όσο όσοι μας έταζαν φρούδες ελπίδες. Δυστυχώς χρειάζεται δυναμική και πολιτική ευλυγισία και λαϊκή στήριξη με κοινωνική συνοχή. Το λυπηρό είναι ότι τίποτε από αυτά δεν φαίνεται να έχουμε.
Ένα παράδειγμα στα καθ' ημάς για τη CETA, μια συμφωνία δούρειο ίππο των αμερικανικών πολυεθνικών και όχι μόνον των καναδικών σε βάρος των ευρωπαϊκών κρατών:
"Για παράδειγμα, εάν η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός», η οποία είναι θυγατρική της καναδικής Eldorado Gold, έχει την άποψη πως η ελληνική κυβέρνηση της προξενεί ζημίες στις Σκουριές με τις αποφάσεις της, τότε θα έχει τη δυνατότητα να την καταγγείλει σε κάποιο ιδιωτικό δικαστήριο – ζητώντας αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη ή για οτιδήποτε άλλο." [από analyst.gr]
Και αυτό δεν αφορά μόνον Καναδικές εταιρίες αλλά και θυγατρικές πολυεθνικών στον Καναδά.
"Για παράδειγμα, όταν μία εταιρεία όπως η Monsanto δεν μπορεί να προωθήσει την έγκριση ενός γενετικά μεταλλαγμένου προϊόντος της στην Ευρώπη, ή μία άλλη όπως η Kellogg δεν επιτρέπεται να πουλήσει τα δημητριακά της από γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι, τότε θα μπορεί να ζητήσει την υποχρεωτική έγκριση του προϊόντος ή την αποζημίωση της (διαφυγόντα κέρδη) από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μέσω της θυγατρικής του Καναδά – απευθυνόμενη σε κάποιο ιδιωτικό διαιτητικό δικαστήριο, το οποίο τελικά θα αποφασίσει.
Αντίθετα, η CETA δεν επιτρέπει κάτι αντίστοιχο στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όσον αφορά τις Η.Π.Α. – οπότε εύλογα οι αμερικανοί δεν πιέζουν για την υπογραφή της ΤΤΙΡ συμβιβαζόμενοι με τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων, αφού η CETA τους είναι πολύ πιο ωφέλιμη." [από analyst.gr]
Βέβαια εμείς ανεξαρτήτως της ομφαλοσκόπησης τύπου αδειών καναλιών, έχουμε τεράστια δικά μας προβλήματα πέραν των όσων τέτοιες συμφωνίες σαν της CETA μπορούν να δημιουργήσουν στην Ευρώπη στα πλαίσια της ισοπέδωσης των κρατών μέσα στην παγκοσμιοποίηση.
Ίσως το παράδειγμα της Βαλλονίας και των όσων ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ όταν ξεκίνησε η Ελληνική κρίση, μας οδηγήσει, μας διδάξει ότι πρέπει επιτέλους ΣΘΕΝΑΡΑ να διεκδικήσουμε τα δίκαιά μας, μέρες που είναι, τις Γερμανικές αποζημιώσεις και το Κατοχικό δάνειο, που είναι απαιτήσεις ΠΡΟΓΟΝΙΚΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ και τις αποζημιώσεις για τα λάθη του ΔΝΤ, τα οποία έχει παραδεχθεί και μετέτρεψαν την κρίση δημοσιονομικού ελλείμματος της Ελλάδας σε ανήκεστο κρίση χρέους και σε κλινικά νεκρή Ελληνική οικονομία και μάλιστα με πιθανή σκοπιμότητα την εις βάρος της Ελλάδος διάσωση ιδίων συμφερόντων των πιστωτών.
Αντί κάποιοι να αναζητούν λοιπόν τη διεκδίκηση ή τη διατήρηση κυβερνητικών θώκων στη διακυβέρνηση μιας κλινικά νεκρής χώρας, οφείλουν να διεκδικήσουν τα δίκαιά της. Το να μας βγάλουν οι πιστωτές πια την πρίζα από τη "μηχανική υποστήριξη" ίσως να είναι ιδιαίτερα επώδυνο αλλά ποτέ δεν θα είναι χωρίς αμοιβαίες επιπτώσεις. Και ξέρουμε ότι αυτή η μηχανική υποστήριξη είναι αδιέξοδη, είμαστε ζόμπι. Ή πεθάνουμε κανονικά ή προσπαθούμε κάπως να προετοιμαστούμε για να απαλλαγούμε σιγά-σιγά από τη μηχανική υποστήριξη χωρίς να πεθάνουμε. Αυτές τις αμοιβαίες επιπτώσεις, όσο και αν τώρα ίσως είναι μικρότερες από άλλοτε, κάπως πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε για να δούμε κάποιο φως. Διαπραγμάτευση δεν είναι μόνον πως ο πόνος θα είναι ηπιότερος αλλά και πως θα διεκδικήσεις το σωστό φάρμακο για να γίνεις καλά και όχι μόνον να μην πονάς. Γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Το γνωρίζουμε καλύτερα από όσο όσοι μας έταζαν φρούδες ελπίδες. Δυστυχώς χρειάζεται δυναμική και πολιτική ευλυγισία και λαϊκή στήριξη με κοινωνική συνοχή. Το λυπηρό είναι ότι τίποτε από αυτά δεν φαίνεται να έχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου