Δήλωση του Υπουργού Παιδείας Φίλη:
«Εμείς θέλουμε το άριστο σχολείο παντού και όχι λίγα σχολεία αρίστων. Γνωρίζουμε ότι πίσω από τη λέξη "αριστεία" διακυβεύονται διαμετρικά αντίθετες πολιτικές. Υπάρχουν στοιχεία ότι η επίκληση της λέξης αριστείας έχει οδηγήσει σε όξυνση των ανισοτήτων»
[Διαβάστε περισσότερα: Φίλης: Θέλουμε πολλά άριστα σχολεία για όλους, όχι λίγα ειδικά για άριστους - iPaideia.gr]
Όταν είχες εξήντα και βάλε πρότυπα σχολεία σε όλη την επικράτεια, σε κάθε νομό σχεδόν και τα κατήργησες, ζητάς άραγε να υπάρχουν άριστα σχολεία παντού; Πως; Αυξάνοντας την ώρα των διαλειμμάτων; Θα θεωρούσα πιο φυσικό να στηρίξεις τα 60 και να προσπαθήσεις να τα κάνεις 70 ή 80, χωρίς να παραμελείς όλα τα υπόλοιπα, παρά να καταργείς και να ισοπεδώνεις. Θα θεωρούσα λογικότερο για κάποιον που αποζητά άριστα σχολεία παντού, να μεταλαμπαδεύει την όποια εμπειρία από τα σχολεία αριστείας και στα υπόλοιπα από το να τα καταργεί.
Το ζητούμενο ήταν να δημιουργήσεις κυψέλες σχολείων με πρότυπη λειτουργία σε κάθε πόλη. Όπως προάγεις πχ τις καλλιτεχνικές ικανότητες ταλαντούχων μαθητών στα μουσικά σχολεία κλπ ή των αθλητικών ικανοτήτων σε αθλητικά σχολεία, θα μπορούσες να έχεις και σχολεία μαθητών με άριστη απόδοση, αν όντως σε αυτά τα σχολεία τους έδινες το κάτι παραπάνω για να προάγουν τις ικανότητες τους και να προοδεύσουν. Δεν είναι διάκριση και όξυνση ανισοτήτων, είναι κάποια περαιτέρω ευκαιρία και δυνατότητα ανάπτυξης ικανοτήτων που δίνει η Πολιτεία σε παιδιά, που έχουν κάποιες ικανότητες, για να μπορέσουν τις αναπτύξουν καλύτερα.
Νομίζω ένα από τα βασικά καθήκοντα μιας Δημοκρατικής Πολιτείας είναι να προσφέρει στους πολίτες της τα περισσότερα που μπορεί ώστε να προάγουν στο μέγιστο δυνατόν τις ικανότητες τους. Μήπως κάτι τέτοιο το θεωρεί άραγε ο Υπουργός να εντάσσεται στις διαμετρικά αντίθετες πολιτικές, που αναφέρει στη δήλωσή του; Δημιουργεί νομενκλατούρα το να διακρίνει η Πολιτεία ικανότητες και να προσπαθεί να τις προάγει στο τέλος και σε όφελος όχι ατομικό των συγκεκριμένων μαθητών αλλά αργότερα και του κοινωνικού συνόλου; Ίσως ναι, αν δούμε το αντίστοιχο από το χειρισμό κάποιων διακεκριμένων αθλητών από την ίδια Πολιτεία, πχ την ολυμπιονίκη σκοποβόλο να προπονείται σε παράγκες.
Εν πάση περιπτώσει, έχει και ένα δίκιο ο Υπουργός γιατί στην κατάσταση που βρίσκεται το κράτος, τα πρότυπα σχολεία, που κατήργησε ο προκάτοχος του κυρίου Φίλη, δεν ήταν άριστα σχολεία αλλά όντως απλά δημόσια σχολεία επιλεγμένων με εξετάσεις μαθητών και καθηγητών με κάποια καλά τυπικά προσόντα και σπουδές. Θέλω να πω, πως αυτά τα πρότυπα σχολεία είχαν όλες εκείνες τις δυσκολίες που η οικονομική κρίση δημιουργεί και στην Παιδεία μεταξύ άλλων και όλες τις συναφείς ελλείψεις. Το κύριο πλεονέκτημά τους ίσως ήταν πως μαθητές και καθηγητές είχαν όρεξη και διάθεση για μάθημα, δουλειά και πρόοδο στη μεγάλη τους πλειονότητα. Αυτό το μείγμα λοιπόν προσπαθούσε να ξεπεράσει τις όποιες δυσχέρειες υπήρχαν από τις ελλείψεις κάπως καλύτερα πιθανόν από τα άλλα σχολεία.
Κατ' ουσίαν δηλαδή δημιουργούσαμε καλύτερες ομάδες, καλύτερα ρόστερ με καλύτερα τεχνικά επιτελεία χωρίς όμως περισσότερα μέσα για να προπονηθούν και να δείξουν τις ικανότητές τους στο γήπεδο.
Θέλεις λοιπόν κύριε Υπουργέ το άριστο σχολείο παντού. Κατανοώ ότι δεν θέλεις σχολεία διακρίσεων, που αυτές οι διακρίσεις γίνονται σε βάρος των υπολοίπων. Θεμιτό. Μπορεί να είναι καλύτερο όντως τους καθηγητές με προσόντα και διδακτικές ικανότητες να τους διασπείρεις παντού και όχι μόνον σε συγκεκριμένα σχολεία. Και αυτό μπορούσες να το κάνεις βάζοντας χρονικά όρια της υπηρεσίας ενός καθηγητή για συγκεκριμένα χρόνια μόνον στα πρότυπα σχολεία, που νομίζω πως υπήρχαν με την τότε νομοθεσία περί προτύπων σχολείων. Και τους καλούς μαθητές δεν τους είχες μόνον στα πρότυπα αφού έπαιρναν συγκεκριμένο αριθμό μαθητών, τον οποίο μπορούσες αν ήθελες να μείωνες έτσι ώστε να μην μονοπωλούν τη φοίτηση των καλών μαθητών μιας περιοχής. Και όπως έγραψα και περισσότερα πρότυπα σχολεία σε πιο πολλά μέρη της Ελλάδας μπορούσες να δημιουργήσεις συν τω χρόνω.
Και τέλος, να δεχτώ ότι μιλάς από προσωπική εμπειρία ... σαν παλιός μαθητής που φοίτησες σε πρότυπο σχολείο; Άραγε τι ήταν τότε εκείνο; Άριστο σχολείο ή σχολείο αρίστων;
«Εμείς θέλουμε το άριστο σχολείο παντού και όχι λίγα σχολεία αρίστων. Γνωρίζουμε ότι πίσω από τη λέξη "αριστεία" διακυβεύονται διαμετρικά αντίθετες πολιτικές. Υπάρχουν στοιχεία ότι η επίκληση της λέξης αριστείας έχει οδηγήσει σε όξυνση των ανισοτήτων»
[Διαβάστε περισσότερα: Φίλης: Θέλουμε πολλά άριστα σχολεία για όλους, όχι λίγα ειδικά για άριστους - iPaideia.gr]
Όταν είχες εξήντα και βάλε πρότυπα σχολεία σε όλη την επικράτεια, σε κάθε νομό σχεδόν και τα κατήργησες, ζητάς άραγε να υπάρχουν άριστα σχολεία παντού; Πως; Αυξάνοντας την ώρα των διαλειμμάτων; Θα θεωρούσα πιο φυσικό να στηρίξεις τα 60 και να προσπαθήσεις να τα κάνεις 70 ή 80, χωρίς να παραμελείς όλα τα υπόλοιπα, παρά να καταργείς και να ισοπεδώνεις. Θα θεωρούσα λογικότερο για κάποιον που αποζητά άριστα σχολεία παντού, να μεταλαμπαδεύει την όποια εμπειρία από τα σχολεία αριστείας και στα υπόλοιπα από το να τα καταργεί.
Το ζητούμενο ήταν να δημιουργήσεις κυψέλες σχολείων με πρότυπη λειτουργία σε κάθε πόλη. Όπως προάγεις πχ τις καλλιτεχνικές ικανότητες ταλαντούχων μαθητών στα μουσικά σχολεία κλπ ή των αθλητικών ικανοτήτων σε αθλητικά σχολεία, θα μπορούσες να έχεις και σχολεία μαθητών με άριστη απόδοση, αν όντως σε αυτά τα σχολεία τους έδινες το κάτι παραπάνω για να προάγουν τις ικανότητες τους και να προοδεύσουν. Δεν είναι διάκριση και όξυνση ανισοτήτων, είναι κάποια περαιτέρω ευκαιρία και δυνατότητα ανάπτυξης ικανοτήτων που δίνει η Πολιτεία σε παιδιά, που έχουν κάποιες ικανότητες, για να μπορέσουν τις αναπτύξουν καλύτερα.
Νομίζω ένα από τα βασικά καθήκοντα μιας Δημοκρατικής Πολιτείας είναι να προσφέρει στους πολίτες της τα περισσότερα που μπορεί ώστε να προάγουν στο μέγιστο δυνατόν τις ικανότητες τους. Μήπως κάτι τέτοιο το θεωρεί άραγε ο Υπουργός να εντάσσεται στις διαμετρικά αντίθετες πολιτικές, που αναφέρει στη δήλωσή του; Δημιουργεί νομενκλατούρα το να διακρίνει η Πολιτεία ικανότητες και να προσπαθεί να τις προάγει στο τέλος και σε όφελος όχι ατομικό των συγκεκριμένων μαθητών αλλά αργότερα και του κοινωνικού συνόλου; Ίσως ναι, αν δούμε το αντίστοιχο από το χειρισμό κάποιων διακεκριμένων αθλητών από την ίδια Πολιτεία, πχ την ολυμπιονίκη σκοποβόλο να προπονείται σε παράγκες.
Εν πάση περιπτώσει, έχει και ένα δίκιο ο Υπουργός γιατί στην κατάσταση που βρίσκεται το κράτος, τα πρότυπα σχολεία, που κατήργησε ο προκάτοχος του κυρίου Φίλη, δεν ήταν άριστα σχολεία αλλά όντως απλά δημόσια σχολεία επιλεγμένων με εξετάσεις μαθητών και καθηγητών με κάποια καλά τυπικά προσόντα και σπουδές. Θέλω να πω, πως αυτά τα πρότυπα σχολεία είχαν όλες εκείνες τις δυσκολίες που η οικονομική κρίση δημιουργεί και στην Παιδεία μεταξύ άλλων και όλες τις συναφείς ελλείψεις. Το κύριο πλεονέκτημά τους ίσως ήταν πως μαθητές και καθηγητές είχαν όρεξη και διάθεση για μάθημα, δουλειά και πρόοδο στη μεγάλη τους πλειονότητα. Αυτό το μείγμα λοιπόν προσπαθούσε να ξεπεράσει τις όποιες δυσχέρειες υπήρχαν από τις ελλείψεις κάπως καλύτερα πιθανόν από τα άλλα σχολεία.
Κατ' ουσίαν δηλαδή δημιουργούσαμε καλύτερες ομάδες, καλύτερα ρόστερ με καλύτερα τεχνικά επιτελεία χωρίς όμως περισσότερα μέσα για να προπονηθούν και να δείξουν τις ικανότητές τους στο γήπεδο.
Θέλεις λοιπόν κύριε Υπουργέ το άριστο σχολείο παντού. Κατανοώ ότι δεν θέλεις σχολεία διακρίσεων, που αυτές οι διακρίσεις γίνονται σε βάρος των υπολοίπων. Θεμιτό. Μπορεί να είναι καλύτερο όντως τους καθηγητές με προσόντα και διδακτικές ικανότητες να τους διασπείρεις παντού και όχι μόνον σε συγκεκριμένα σχολεία. Και αυτό μπορούσες να το κάνεις βάζοντας χρονικά όρια της υπηρεσίας ενός καθηγητή για συγκεκριμένα χρόνια μόνον στα πρότυπα σχολεία, που νομίζω πως υπήρχαν με την τότε νομοθεσία περί προτύπων σχολείων. Και τους καλούς μαθητές δεν τους είχες μόνον στα πρότυπα αφού έπαιρναν συγκεκριμένο αριθμό μαθητών, τον οποίο μπορούσες αν ήθελες να μείωνες έτσι ώστε να μην μονοπωλούν τη φοίτηση των καλών μαθητών μιας περιοχής. Και όπως έγραψα και περισσότερα πρότυπα σχολεία σε πιο πολλά μέρη της Ελλάδας μπορούσες να δημιουργήσεις συν τω χρόνω.
Και τέλος, να δεχτώ ότι μιλάς από προσωπική εμπειρία ... σαν παλιός μαθητής που φοίτησες σε πρότυπο σχολείο; Άραγε τι ήταν τότε εκείνο; Άριστο σχολείο ή σχολείο αρίστων;
Πολλά θέματα έθιξες στο παρόν άρθρο και είναι πολύ δύσκολο να απαντηθούν. Θα βάλω μερικά ερωτήματα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο σκοπός της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι η μόρφωση ή η παιδεία?
2. Τι είναι πιο σημαντικό στην εκπαίδευση, να κάνεις έναν μαθητή του 18 να πάει στο 20 ή να ενεργοποιήσεις έναν αδιάφορο μαθητή.
3. Από πού και ως που το πρότυπο ταυτίζεται με την αριστεία?
4. Μπορεί η βασική εκπαίδευση ενός παιδιού ή έφηβου να είναι διαφορετική από ενός άλλου?
5. Όταν διαχωρίζεις του μαθητές με βάση τις επιδόσεις τους, αυτό βοηθάει στην κοινωνικοποίησή τους ή δημιουργεί περισσότερες διαφοροποιήσεις?
6. Όταν πριμοδοτείς κάποιους, δεν στερείς πόρους από κάποιους άλλους?
7. Να γίνουν πρότυπα νηπιαγωγεία με βάση το IQ των μαθητών ή τα αποτελέσματα εξετάσεων?
Η εκπαίδευση (τουλάχιστον η βασική) δεν είναι ένας μετρήσιμος και ανταγωνιστικός τομέας γι αυτό και η αξιολόγηση στο εξωτερικό των εκπαιδευτικών έχει να κάνει με το ενδιαφέρον και τη συνέπεια που δείχνουν και όχι με τις επιδόσεις των μαθητών.
Οι τρομοκράτες της Γαλλίας σίγουρα δεν είχαν παιδεία γι’ αυτό και δεν σέβονται την ανθρώπινη ύπαρξη. Το στοίχημα για την εκπαίδευση δεν είναι να βγάλουμε πιο μορφωμένους ανθρώπους αλλά πιο ανθρώπους. Μην ξεχνάμε ότι η διαμόρφωση των νέων δεν γίνεται κατά μεγάλο ποσοστό στο σχολείο. Το σχολείο δεν είναι ένα κλειστό σύστημα όπως μία επιχείρηση.
Τα αναλυτικά προγράμματα Ησάμ δισφορετικα;
ΔιαγραφήΣτα πρότυπα πήγαιναν τίποτα προύχοντες και με κοινωνικά κριτήρια;
Μήπως τα πρότυπα εκτός από τον κο Φίλη και τους συν αυτώ, διαχρονικά ενοχλούσαν και τη νομενκλατούρα με τα κολλέγια και τα σχολεία των πλουσίων μια που έδιναν καθ στην πλέμπα μια ευκαιρία για κάπως πιο τακτική και προσεγμένη δημοσια παιδεία;
Βάι να μην ταυτίζουμε τα πρότυπα σχολεία με την αριστεία. Αυτό έγραψα και εγώ. Απλά μια εξέταση επιλογής γινόταν και μια απόσπαση καθηγητών με τυπικά προσόντα για ενα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Ο σχηματισμός μια σχολικής ομάδας με κάποια κριτήρια αξιολόγησης. Δηλαδή τα πειραματικά πρότυπα στερουν πόρους απο την υπόλοιπη παιδεία ενω τα σκέτα πειραματικά με τις αλχημικές κληρώσεις επιλογής μαθητών όχι; Αυτή τη στιγμή είμαι απο κινητό και δεν έχω την πληρη δυνατότητα να απαντήσω σε όλα σωστά. Επιφυλλασομαι και ευχαριστώ για το σχόλιο και τις παρατηρήσεις.
Ενα ακόμα σημείο. Προφανώς πρώτιστα η Παιδεία πρεπει να αποσκοπεί να βγάλει καλύτερους ανθρώπους. Και καλύτεροι άνθρωποι είναι και αυτοί που έχουν οράματα και προσπαθουν να βελτιώνονται και τους δίνει η Πολιτεία τις καλύτερες δυνατότητες για να το κανουν. Ναι να μην τις στερεί απο άλλους αλλά σε ενα ισοπεδωτικο συστημα δεν υπάρχουν ουτε οράματα ουτε φιλοδοξίες. Και η κατάσταση της ήσσονος προσπάθειας και της αναξιοκρατίας, πολύ αρέσκεται να φωλιάζει και να εντρυφεί σε περιβάλλοντα ισοπεδωτικά.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΚάποια ακόμα σημεία σχετικά με όσα έχουν γραφτεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τη στέρηση ανθρωπίνων πόρων από την υπόλοιπη Δημόσια Παιδεία και με τις κοινωνικές διακρίσεις. Τα σημεία που δημιουργούν διακρίσεις και στερούν ανθρώπινους πόρους ήσαν η επιλογή μαθητών μέσω εξετάσεων και η επιλογή καθηγητών κατόπιν αξιολόγησης τυπικών προσόντων, σπουδών και προϋπηρεσιών;
Για το δεύτερο καταλαβαίνω ότι δεν γινόταν μόνον για τα πρότυπα σχολεία αλλά μέσες άκρες γίνεται και γινόταν και για τα πειραματικά σχολεία ούτως ή άλλως, πόσω μάλλον που τα πρότυπα ήταν και πειραματικά ταυτόχρονα.
Ως προς το πρώτο σημείο, τα πρότυπα έπαιρναν κατόπιν εξετάσεων μαθητές μόνον προερχόμενους από τη δημόσια εκπαίδευση ή σε μεγάλο βαθμό και από την ιδιωτική; Οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν θα διασπείρονταν στα δημόσια σχολεία της περιοχής του προτύπου;
Ως προς το σημείο (5) του John σχετικά με το διαχωρισμό με βάση τις επιδόσεις και την επίδραση αυτό στην κοινωνικοποίηση των μαθητών και στη δημιουργία διακρίσεων. Κατ' αρχάς ο διαχωρισμός με βάση τις επιδόσεις δεν δημιουργεί ντε και καλά κοινωνικές διακρίσεις. Τέτοιες θα δημιουργούνταν εφόσον λέγαμε πως οι μαθητές των προτύπων προέρχονταν από συγκεκριμένη κοινωνική τάξη ή με συγκεκριμένα οικονομικά κριτήρια για να φοιτήσουν. Η προσωπική μου εμπειρία από την κοινωνική προέλευση των μαθητών των προτύπων σε διαφορετικές χρονικές περιόδους μάλιστα, ήταν πως ανήκαν σε διάφορες κοινωνικές και οικονομικές τάξεις σε δείγμα στατιστικά παραπλήσιο με την εν γένει δημόσια εκπαίδευση ή εν τέλει με αυτό περίπου της πόλης-έδρας του σχολείου.
Αν ο διαχωρισμός με βάση τις επιδόσεις δημιουργεί πρόβλημα, τότε παρόμοιο έστω και μικρότερο πρόβλημα δημιουργείται και από την όποια αξιολόγηση και βαθμολόγηση κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης των μαθητών και η συνεπαγωγή η προερχόμενη από αυτή τη λογική είναι να μην υπάρχει η όποια αξιολόγηση για να μην δημιουργούνται διακρίσεις.
Όπως σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, το μέτρον είναι το άριστον. Ας μην δαιμονοποιούμε λοιπόν τα πάντα εν ονόματι μιας παρεξηγημένης ισότητας.
Βέβαια από την άλλη πλευρά, έχεις δίκιο John ότι πομπώδεις τίτλοι και επικλήσεις περί αριστείας και δεν συμμαζεύεται είναι υπερβολικοί και στη λάθος κατεύθυνση. Μια κατά το δυνατόν αντικειμενική αξιολόγηση μέσα από ένα μάλλον μικρό δείγμα, επιλέγει κάποιους να φοιτήσουν σε ένα σχολείο όπου η Πολιτεία επιλέγει με κάποιους κανόνες το διδακτικό προσωπικό και αναζητεί να εφαρμόσει και μέσω κάποιων ίσως πειραματικών μεθόδων, το αναλυτικό πρόβλημα των μαθημάτων, που εφαρμόζει και στην υπόλοιπη εκπαιδευτική βαθμίδα. Δίνει μια πρώτη ευκαιρία, πιο νωρίς στην εκπαιδευτική τους πορεία, σε κάποιους που αξιολογήθηκαν για αυτό, να εκπαιδευτούν σε ένα πιο ανταγωνιστικό ίσως περιβάλλον και με πιο αυστηρές απαιτήσεις. Μπορεί να τα παρουσιάζω κάπως ιδεατά όλα αυτά γιατί στην πράξη μάλλον έχουν όλα τα κουσούρια των άλλων δημόσιων σχολείων.
Και για να μην χάνεται το μέτρο, γιατί αυτό σε ατομικό επίπεδο κάθε μαθητή μπορεί να κινδυνεύει να χαθεί, θα έπρεπε να γαλουχούνται οι μαθητές αυτοί με το ότι δεν είναι τίποτε εκλεκτοί και ιδιαίτεροι, απλά κάποιοι που σε μια δεδομένη φάση πέτυχαν με προσπάθεια να επιλεγούν και στην υπόλοιπη ζωή τους θα πρέπει να δείξουν την ίδια προσπάθεια και την ίδια επιμέλεια για να πετύχουν περισσότερα.
Και επειδή το μέτρο χάνεται με αναφορές σε επιλογή στα Νηπιαγωγεία με βάση το IQ (και μετά σε επεκτάσεις σε Μέγκελε και Ευγονικές και δε συμμαζεύεται) και δεν βοηθάει να κρίνουμε κάτι όταν υπερβάλλουμε σε παραδείγματα, για μένα τα Πρότυπα Σχολεία θα έπρεπε απλά να είναι ένα Πρότυπο παράδειγμα λειτουργίας του Δημόσιου Σχολείου. Με βάση αυτό το παράδειγμα, θα μπορούσαν να βγαίνουν συμπεράσματα χρήσιμα και για τη βελτίωση στα υπόλοιπα σχολεία. Αυτή είναι η χρησιμότητα κυρίως της Πειραματικής πλευράς τους αλλά επιπρόσθετα συμπεράσματα θα έπρεπε να βγαίνουν και από τις επιδόσεις τους. Πχ τι αποτελέσματα και τι επιτεύξεις έχει ένα σύνολο αξιολογημένων μαθητών με επιλεγμένους καθηγητές σε ένα περιβάλλον Δημόσιας εκπαίδευσης σε συσχέτιση με πχ την ιδιωτική εκπαίδευση, την υπόλοιπη δημόσια εκπαίδευση ή και με το τι γίνεται έξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος, το να βάλεις έναν αθλητή να προπονείται με έναν άλλο αθλητή, που έχει παρόμοια απόδοση και παρόμοια διάθεση για δουλειά και προπόνηση, προσδοκώντας στη βελτίωση και των δυο, είναι κακό; Πρέπει να το αποφύγουμε;
Σε πολλά με όσα έγραψες John συμφωνώ απόλυτα. Πχ προφανώς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να κρίνονται από την προσπάθειά τους και όχι ντε και καλά από τα αποτελέσματα των μαθητών τους. Δεν είναι όλα μετρήσιμα σε αυτή τη ζωή. Και σημαντικότερο στην εκπαίδευση είναι να δώσεις κίνητρα και ενδιαφέροντα σε όλα τα παιδιά.
Δυστυχώς στο σημερινό σχολείο και οι καλοί μαθητές είναι μπερδεμένοι και χωρίς σωστά κίνητρα μάθησης και πολύ φοβάμαι ότι το στοίχημα να βγουν πιο καλοί άνθρωποι από ένα τέτοιο σχολείο, μάλλον χάνεται στις περισσότερες των περιπτώσεων ακόμα και αν κερδίζεται στο να βγουν πιο μορφωμένοι άνθρωποι.
Και εν τέλει είναι μηδαμινό θέμα για την Παιδεία αυτό που συζητάμε εδώ περί Προτύπων σχολείων. Ελαχιστότατο. Αλλά δεν μπορεί κανένας να ακούει έναν ιδεοληπτικό Υπουργό που παρουσιάζει τις συνεχείς περικοπές σαν αναμορφώσεις κομπορρημονώντας, να αναφέρεται σε ΑΡΙΣΤΑ σχολεία βγάζοντας το γινάτι του προς τα "σχολεία αρίστων" στα οποία και ίδιος φοίτησε, δαιμονοποιώντας τα, όπου και όποτε του δοθεί η ευκαιρία. Με το ζόρι τον έστελναν τότε σε τέτοιο σχολείο; Δεν ήξερε ότι συμμετείχε στις διακρίσεις στις οποίες αναφέρεται; Γιατί δεν ζήταγε από τη μαμά του να τον πάρει από εκεί;
Και ποια άριστα σχολεία ζητά να κάνει; Ακούμε και διαβάζουμε σχέδια και προχειρότητες. Και βλέπουμε και μέτρα με μόνο στόχο να ακολουθήσει τις επιλογές των περικοπών που επιβάλλουν οι εξωγενείς παράγοντες, που βλέπουν τη χώρα σαν επαρχία τους. Που ενώ χρωστάει, ξοδεύει για Εκπαίδευση. Και που παραέχει πτυχιούχους.
Λυπάμαι αλλά η περίσσεια υποκρισία πρέπει να απαντιέται.
Και εγώ Ίωνα συμφωνώ σε πολλά από αυτά που λες. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου δογματικό, πολλές φορές ασπάζομαι μία άποψη για να ξεκινήσουμε μία συζήτηση. Άλλωστε πιστεύω ότι γι’ αυτό (ανταλλαγή απόψεων) διατηρείς και εσύ το blog.
ΔιαγραφήΣτο θέμα μας, κάποτε είχα κάνει πρόταση να γίνει πρότυπο σχολείο το σχολείο που υπηρετώ, έχω αρκετά τυπικά προσόντα για να είμαι σε τέτοιο σχολείο. Παρόλα αυτά κάτι πάντα δεν μου άρεσε στα πρότυπα σχολεία (από τότε που ήμουν στη ΛΑΝΣ) και αυτό ίσως προσπαθώ να εντοπίσω καταγράφοντας τις απόψεις μου στο άρθρο σου. Ο σκοπός μου δεν είναι σε καμία περίπτωση να υπερασπιστώ την υποκρισία και την ιδεοληψία του υπουργού.
Θα καταλήξω όπως συνήθως καταλήγω όταν αναφέρομαι σε πολιτικά ζητήματα: το πρόβλημα στην πολιτική δεν είναι η ορθότητα των ιδεών αλλά η σωστή εφαρμογή τους.
Αν είχαν δουλέψει σωστά τα πρότυπα και τα πειραματικά θα είχαμε καλύτερη συνολικά εκπαίδευση με διάχυση των αποτελεσμάτων, με νέες μεθόδους, με ομάδες αριστείας που θα φαινόντουσαν στην κοινωνία κλπ, και όχι ίδιο όφελος των μαθητών - εκπαιδευτικών όπως και έγινε στην πραγματικότητα.
Από την άλλη αν τα δημόσια σχολεία λειτουργούσαν όπως έπρεπε τότε δεν θα είχαμε ιδιωτική εκπαίδευση, παραπαιδεία, χάσιμο ωρών, παραβατικότητα κλπ στα σχολεία, θα είχαμε καλύτερους πολίτες που τόσο λείπουν στην σύγχρονη κοινωνία μας.
Ας εφαρμοσθεί λοιπόν όποια πολιτική επιλεχθεί (ιδιωτικά, δημόσια, πειραματικά, πρότυπα σχολεία) (φιλελεύθερη, σοσιαλιστική κουμμουνιστική πολιτική) αρκεί να εφαρμοσθεί σωστά με στόχους και συνεχή αξιολόγηση.
Το πρώτο που πρέπει να κάνει ένα σωστό κράτος είναι να εφαρμόζει τους νόμους και να ελέγχει για την τήρησή τους.
Είναι προφανές ότι δυστυχώς στις πλείστες των περιπτώσεων έχουμε μερική μη πλήρη εφαρμογή των νόμων σύμφωνα με το δοκούν και διάφορα συμφέροντα και επίσης οι νόμοι δεν προλαβαίνουν να εφαρμοστούν για να δούμε τα αποτελέσματα στην πράξη και αναιρούνται από τους επόμενους.
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο για αυτό που γράφεις ότι πάντα κάτι δεν σου άρεσε στα πρότυπα σχολεία. Θα επιχειρήσω να το εντοπίσω. Οι όποιες καλές προαιρέσεις και σχεδιασμοί στον, σε διάφορους καιρούς, σχεδιασμό τους και τα όποια καλά θα μπορούσαν να προσφέρουν, εκφυλίζονταν σε μια στείρα πρακτική, να αποτελέσουν μια εναλλακτική δημόσια λύση εκπαίδευσης για κάποιους μαθητές σε σχέση με την ακριβή ιδιωτική εκπαίδευση των κολλεγίων και συναφών σχολείων, που ήταν αρκετά ταξική και δύσκολη ακόμα και για τη μεσαία τάξη. Δηλαδή η Πολιτεία τα δημιουργούσε σαν απομονωμένους θύλακες όπου επιχειρούνταν να προσφερθεί κάπως καλύτερη Δημόσια Εκπαίδευση σε κάποιους αλλά δεν φαίνεται όντως πως σε κάποια περίπτωση μπόρεσε να πειραματιστεί με τη λειτουργία της και να βγουν εκπαιδευτικά συμπεράσματα, έστω σύμφωνα με τις εξαγγελίες λειτουργίας τους και τέλος να μεταλαμπαδεύσει πρακτικές και μεθόδους στο συνολικό κομμάτι της Εκπαίδευσης. Άρα ίσως το μόνο που βγήκε ήταν το ατομικό όφελος των αποφοίτων τέτοιων σχολείο στη μόρφωση που πήραν και ας ελπίσουμε ότι αυτό σε κάποιες περιπτώσεις μεταφράστηκε έμμεσα και σε κάποιο κοινωνικό έργο από τη δράση αυτών των ανθρώπων σαν επιστημόνων και επαγγελματιών στην κοινωνία.
Επίσης στην πράξη, οι εγγενείς δυσχέρειες και ελλείψεις της Δημόσιας Παιδείας, δεν μπορούσαν παρά να υπάρχουν και σε αυτά τα σχολεία και χωρίς λεφτά, δύσκολα γίνονται πράγματα.
Κλείνω ζητώντας συγγνώμη αν ήμουν έντονος στα όσα υποστήριξα στα διάφορα σχόλια ή πιθανότατα υπερβολικός και ισχυρογνώμων. Προφανώς το blog ζει αν γίνεται συζήτηση και γράφονται σχόλια και απόψεις.
Για αυτό σε ευχαριστώ John που για μια ακόμα φορά ζωντάνεψες τη συζήτηση με τα σχόλιά σου και εγώ αν ισχυρογνώμησα, μου δόθηκε η ευκαιρία να επαναξιολογήσω και να ξανασκεφθώ διάφορα θέματα. Έτσι γινόμαστε καλύτεροι.
Και βέβαια πάντα πρέπει να έχουμε στο νου ότι μάλλον δεν υπάρχει άσπρο ή μαυρο αλλά αποχρώσεις.
http://www.naftemporiki.gr/story/1142671/pali-gia-tin-aristeia
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα σχετικό άρθρο στην ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ όχι για τα τέως πρότυπα σχολεία αλλά για την αναφορά στην Αριστεία εν γένει.