Λίγα Εκλογικά

«Δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με δυνάμεις που έχουν στο μεδούλι τους τη φιλελεύθερη πολιτική» δήλωσε χθες ο Αλέκος Φλαμπουράρης, διευκρινίζοντας ότι «τέτοια δύναμη θεωρώ τη Νέα Δημοκρατία» και αφήνοντας ανοιχτό το παράθυρο συνεργασιών με άλλα κόμματα από τον χώρο του Κέντρου.

Αναρωτιέμαι πόσο άραγε πιο φιλελεύθερη είναι η ΝΔ από το Ποτάμι φερ' ειπείν με τα διάφορα στελέχη της Δράσης όπως η κυρία Λυμπεράκη...
Φανερό ότι προεκλογικά ψάχνουν όλοι δικαιολογίες για τις νέες μετεκλογικές κωλοτούμπες τους.

Και μια που σήμερα είναι 3η του Σεπτέμβρη, που κανονικά θα έπρεπε να τη θυμόμαστε για το κίνημα του Καλλέργη και του Μακρυγιάννη, που επέβαλλε το Σύνταγμα στην απόλυτη μοναρχία του Όθωνα, αλλά οι περισσότεροι τη θυμούνται από την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ μεταπολιτευτικά, να κοιτάξουμε λοιπόν και ότι έμεινε από την πολιτική "πρασινάδα" και να αναρωτηθούμε πόσο πείθουν με το επιχείρημα (που χρησιμοποιούν και άλλοι...), "βγάλτε μας τρίτο κόμμα για να μην βγει η Χρυσή Αυγή". Μόνον το μη χείρον βέλτιστον έχουν πια φθάσει να προτείνουν.

Αλλά τι να περιμένει κανείς στις εκλογές που το διακύβευμα τους είναι μόνον ποια κυβέρνηση συνεργασίας θα μπορέσει να σχηματιστεί για να εφαρμόσει το Τρίτο Μνημόνιο, με πρωθυπουργό άραγε το Δραγασάκη στην πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρας γιοκ - μόνον σε αυτοδυναμία...) ή το Μεϊμαράκη στην πρωτιά ΝΔ (ενώ πετάνε και τα κουφά για τον Καραμανλή "σωτήρα" να μας ξανασώσει),  χωρίς ουσιαστικά άλλες προτάσεις και ιδέες, χωρίς να λέγεται καν κάτι για το πως θα φτιάξουν το υπό κατεδάφιση ασφαλιστικό, που είναι εκ των ουκ άνευ να γίνει για να προχωρήσουμε πιο πέρα, χωρίς σχέδια για το τι θα κάνουν έστω με τα λεφτά που θα δίνει το πακέτο της Κομμισιόν, χωρίς κανένα όραμα και πλάνο για να περιοριστεί η ανεργία και να δημιουργηθεί ανάπτυξη, πέρα από τις χιλιοειπωμένες γενικολογίες περί προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, έτσι επειδή είμαστε φιλελεύθεροι και ωραίοι ή από την άλλη οι ασχημάτιστες και στο πόδι κραυγές για εθνικό (πληθωριστικό) νόμισμα (που δεν θα έχουμε μελάνια για να τυπώσουμε) και πλήρεις κρατικοποιήσεις (με κρατικούς κομμισάριους κάτι συνδικάλες παλιάς κοπής με τη γνωστή κρατικοδίαιτη νοοτροπία, που συνεισέφερε να μπούμε στο τούνελ της κρίσης).

Δυστυχώς φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει όλοι ότι αυτή ίσως να είναι η τελευταία τους ευκαιρία να σώσουν την παρτίδα και ... την πατρίδα και να κάνουμε μια αρχή έστω για να βγούμε από την κρίση. Αντί για δήθεν διαφοροποιήσεις προσχηματικές για να πείσουμε για την ιδεολογική μας ταυτότητα, χρειάζονται συγκλίσεις πραγματικές και ουσιαστικές και χωρίς παρωπίδες.
Αλλά εδώ φωνάζαμε για το μοσχάρι με το ΦΠΑ στο 23% και μετά για την ιδιωτική εκπαίδευση με το ΦΠΑ στο 23% που αντικατέστησε ...το μοσχάρι και εν τέλει βγήκαν και λένε από την τέως αντιπολίτευση ότι υπάρχουν ισοδύναμα, που όμως δεν τα έλεγαν προεκλογικά...Έτσι για να δούμε τη διαφορά...

Για την "πράσινη" 3η Σεπτέμβρη να θυμίσουμε και το παρελθόν, ότι ο Τρίτος Δρόμος ψαχνόταν στα επίσης πράσινα Μπάαθ των Άσαντ και Σαντάμ Χουσεΐν, στον Καντάφι και στη Γιουγκοσλαβία του Στρατάρχη Τίτο, δρόμους, που η Ιστορία τους φύλαγε τραγική κατάληξη. Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ήταν ένα στάδιο που ανεκαλύφθη αργά στην πορεία... Και αλί με μίζες.
Είναι εύκολο να κατηγορείς τους άλλους, πχ Τσίπρα, για λαϊκισμό όταν ξεχνάς τα δικά σου. Και όχι μόνον τα τότε αλλά και τα μετά, όταν λέρωσες με διάφορα τις αξίες του κοινωνικού κράτους, το διέβρωσες, συνεισέφερες στο πελατειακό κράτος και στην είσοδο στην κρίση και όταν τελικά παρέδωσες τη σοσιαλδημοκρατία στις αγκάλες του Τσίπρα (με τέτοια συνθήματα κέρδισε στις προηγούμενες εκλογές πέραν του αντιμνημονιακού λαϊκισμού που εκμεταλλεύτηκε την αγανάκτηση του κόσμου από τις ατελέσφορες πρακτικές του ελληνικού πολιτικού δυναμικού), γιατί κακά τα ψέματα, πόσο μπορούν οι σήμερα εορτάζοντες να ομιλούν πλέον για το ότι προτείνουν λύσεις σοσιαλδημοκρατικές ή σοσιαλιστικές σύμφωνα με την κομματική τους επιγραφή και τις αρχές της διακήρυξής τους; Υπάρχουν βέβαια τέτοιες λύσεις μέσα σε μια Ευρώπη σαν τη σημερινή; Εδώ είναι που χρειάζονται οι προτάσεις και οι ιδέες, τις οποίες ανέφερα παραπάνω ως απούσες στη δεδομένη εκλογική συγκυρία. Αντ' αυτών το σκιάχτρο μην βγει τρίτη η Χρυσή Αυγή...

Απλά ας ελπίσουμε τουλάχιστον να συμφωνήσουν οι πολιτικοί μας να κάνουν τα αναγκαία και να τα κάνουν με τέτοια συναίνεση, που θα βοηθήσει τους πλέον αδύναμους να μείνουν όρθιοι.
Αυτή είναι η δική μου ελπίδα (του Τσίπρα η Ελπίδα που ερχόταν έμεινε να χάσκει στις αφίσες των προηγούμενων εκλογών που συχνά-πυκνά ακόμα κάπου τις βλέπει κανείς).
Να ξεπεράσουν τις παρατάξεις τους, τις οποίες βάζουν πάνω από το Λαό και την Πατρίδα και να συμφωνήσουν σε πέντε-έξι αναγκαία ουσιώδη πράγματα για να υπάρξει μια βάση αξιοπρεπούς ύπαρξης αυτού του κράτους και αξιοπρεπούς ζωής των κατοίκων του.
"Μπορούμε" λένε πολλοί ένθεν και εκείθεν στα προεκλογικά τους συνθήματα. Δεν μας το έχετε δείξει κύριοι και ας ελπίσουμε ότι εν πάση περιπτώσει "Μπορείτε καλύτερα" και ήρθε η ώρα να το δείξετε και να το δείξετε όλοι πια όσο μπορείτε περισσότερο.