Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Εκλογές με ανύπαρκτες προτάσεις και τις ίδιες γενικολογίες

Έχω την εντύπωση ότι και σε αυτές τις εκλογές δεν ακούμε τίποτα περισσότερο από Μνημόνιο και Αντιμνημόνιο. Περιμένω να ακούσουμε κάποιο πραγματικό Εθνικό Σχέδιο και δεν εννοώ βέβαια τον απομονωτισμό της έκδοσης πληθωριστικού χρήματος την στιγμή που δεν θα έχουμε λεφτά ούτε για να το τυπώσουμε...
Ένα Εθνικό Μνημόνιο, μια πολιτική στην οποία να συγκλίνουν όλες ή έστω οι όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές δυνάμεις και να δεσμευτούν να τηρήσουν και να υποστηρίξουν.
Και αν αυτό φαίνεται ουτοπία, δεν ακούω έστω ούτε κάποιες ιδέες για ανάπτυξη πέρα από το Μνημόνιο ή παράλληλα με αυτό. Άντε και έρχονται λεφτά από την κομισιόν του Γιουνκέρ, που δεν θα είναι για τα χρέη ή για ανακεφαλοποιήσεις τραπεζών. Δεν πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο για το τι θα τα κάνουμε; Κάποιοι στόχοι;
Και για τη λεγόμενη προσέλκυση επενδύσεων... Γιατί να έρθουν εδώ σοβαροί επενδυτές και πως θα τους κάνουμε να έρθουν; Εκτός από όσους θα έρθουν να πάρουν τις ιδιωτικοποιήσεις πιθανόν μπιρ παρά λόγω της έκτακτης ανάγκης μας...

Όλο γενικολογίες ακούγονται από όλες τις πλευρές.
Υπάρχουν τα δημόσια κτήματα που μένουν ανεκμετάλλευτα. Κάπου άκουσα ότι υπάρχει η ιδέα να δοθούν στους αγρότες για να αντισταθμίσουν τα φορολογικά μέτρα που θα τους επιβαρύνουν από το Μνημόνιο. Θα μπορούσα να προτείνω την οργάνωση κοινωνικών αγροκτημάτων, που θα οργανώνονταν με εξειδικευμένους γεωπόνους και γεωτεχνικούς και θα εκχωρούνταν μετοχικά σε ανέργους, που θα ήθελαν να τα δουλέψουν - αλλά θα είχα τον κίνδυνο στο ένθεν και εκείθεν ιδεοληπτικό πολιτικό σκηνικό, να κατηγορηθώ για φιλοκολλεκτιβιστής. Πιστεύω όμως ότι η πρωτοφανής στην παγκόσμια ιστορία και με τρομερές ιδιαιτερότητες ελληνική οικονομική κρίση μόνο με ρηξικέλευθο συγκερασμό ιδεών, μεθόδων και πολιτικών, θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί.

Παράλληλα στον Τουρισμό δεν βλέπω κάτι που να επεκτείνει την τουριστική περίοδο και τα έσοδα για τη χώρα. Πχ συνεδριακός τουρισμός και διευκολύνσεις για κάτι τέτοιο. Κανονικά θα έπρεπε να είναι αυτό σοβαρός στόχος μετά τους Ολυμπιακούς του 2004 και τις υποδομές που δημιουργήθηκαν τότε, οι οποίες μετά τους αγώνες πήγαν στράφι τελικά.

Θα έλεγα ότι θα έπρεπε να γινόταν και μια προσπάθεια της σύνδεσης Πανεπιστημίων και Πολυτεχνείων με την παραγωγή και να έμπαιναν μπροστά 2-3 projects για να δούμε αν μπορούν να υλοποιηθούν στην  αγορά και με τρόπο που να είναι κερδοφόρος και να δημιουργεί θέσεις εργασίας.

Από την άλλη έγινε μια προσπάθεια να ανοίξουν ξανά δημόσιες βιομηχανίες όπως τα κλωστήρια και η βιομηχανία ζάχαρης. Αυτές οι προσπάθειες είναι απορριπτέες από τους φιλελεύθερους αλλά και από τους λογής κρατιστές γίνονται με ρεαλιστικό τρόπο; Τέτοιες προσπάθειες θα έπρεπε να γίνονται με σύνεση και σταδιακή υλοποίηση ώστε πρώτα να καταστήσουν τις εταιρίες βιώσιμες με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Και καμιά ιδεοληψία δεν θα έπρεπε να τις αποκλείει αν μπορούν να δώσουν δουλειά σε κάποιο κόσμο και να δημιουργήσουν ανάπτυξη. Το κράτος δεν είναι επιχειρηματίας αλλά το κράτος σε κρίση δεν μπορεί να περιμένει πότε το ιδιωτικό κέρδος θα θεωρήσει ότι υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες κερδοσκοπίας για να επενδύσει. Κάθε πρακτική με λογική και ρεαλισμό θα πρέπει να την προσπαθούμε.

Εγώ δεν είμαι πολιτικός και με εξειδικευμένες γνώσεις οικονομίας και επενδύσεων. Απλά βαρέθηκα τη στασιμότητα και το να αναλωνόμαστε με Μνημόνια και δήθεν Αντιμνημόνια και να μην κάνουμε τίποτα σε μια χώρα με νέους ανθρώπους με τεράστια τυπικά προσόντα, τα οποία δεν μπορούν να εφαρμόσουν πουθενά και να εργαστούν για τον τόπο τους.

Καθίστε κάτω και αφήστε τις στείρες ιδεοληψίες σας και βάλτε πέντε-έξι εθνικούς στόχους, ένα Εθνικό εσωτερικό Μνημόνιο, που θα το στηρίξετε όλοι. Ας σταματήσουμε να θάβουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας στη μιζέρια και στην ανυπαρξία. 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου