Μια απλοϊκή πολιτική ανάλυση

Δεν διεκδικώ δάφνες πολιτικού αναλυτή. Απλές σκέψεις θέλω να εκφράσω.

Ακούω ένα επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πως έχει τη θέληση για επαναδιαπραγμάτευση και τη δυναμική που χρειάζεται γιατί τα στελέχη του δεν δεσμεύονται από το παρελθόν με σκάνδαλα τύπου SIEMENS, που καθιστούν τους υπόλοιπους έρμαια των διαθέσεων των δανειστών της χώρας.

Η θέληση για επαναδιαπραγμάτευση είναι σημαντικός παράγοντας αλλά πρέπει να συνοδεύεται και από κάποιους τρόπους που θα πείθουν το άλλο μέρος να προσέλθει σε αυτήν την επαναδιαπραγμάτευση και τρόπους διαφορετικούς από τη στάση πληρωμών. Υπάρχουν άραγε αυτοί οι τρόποι; Και ποια η απάντηση στη στάση δανεισμού από μέρους των δανειστών και στο ή πάρε τα ή φύγε; Που για να είμαστε σωστοί δεν είναι πράγματι "φύγε" αλλά μπες κάτω από την ομπρέλα του γενικού μηχανισμού στήριξης της ΕΕ χωρίς μνημόνιο και ειδικό πρόγραμμα, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά χωρίς στήριξη με αγορά των Ελληνικ'ων ομολόγων από την ΕΚΤ και άλλα τέτοια υποστηρικτικά οικονομικά μέτρα.

Το άλλο κομμάτι του επιχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι προηγούμενοι ήταν βουτηγμένοι στα σκάνδαλα ενώ οι ίδιοι όχι. Μπορεί να στέκει κάτι τέτοιο αν και στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρκετό παλαιοκομματικό ΠΑΣΟΚ και ίσως μετά τις εκλογές να είναι αναγκαστικές οι συνεργασίες λόγω έλλειψης αυτοδυναμίας. Αλλά πόσο ισχυρό επιχείρημα είναι κάτι τέτοιο εξαρτάται και πάλι εν πολλοίς από το πόσο ικανοί θα είναι οι του ΣΥΡΙΖΑ να σύρουν σε επαναδιαπραγμάτευση τους δανειστές. Πόσο το "δεν μπορώ να πληρώσω" θα επαρκεί γιατί άλλο ισχυρό επιχείρημα δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι ένας ηγέτης και ένα κόμμα που θέλει να ακολουθήσει την οδό αυτή, θα πρέπει να μιλήσει στο Λαό για ιδρώτα και πόνο, που χρειάζεται για να έρθουν οι καλύτερες μέρες. Κανένας δεν πρέπει να είναι τόσο αφελής που να θεωρήσει ότι έτσι απλά οι δανειστές θα δεχτούν το όποιο κούρεμα ή επιμήκυνση του χρέους (που κατ' εμέ είναι σε μεγάλο ποσοστό επαχθές χρέος αλλά έλα ντε που και αυτό το έχουν κανονίσει στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία και πάνω από 5% επαχθές χρέος δεν αναγνωρίζεται διεθνώς).

Και ας έχουμε υπ' όψη ότι η Κεντροδεξιά συμμαχία που κυβέρνησε τη χώρα κατ' ουσίαν αποχωρεί γιατί δεν μπορεί να υπογράψει τα νέα μέτρα που ζητάει η τρόικα όπως τις μαζικές απολύσεις και την ουσιαστική κατάργηση του συνδικαλισμού και περαιτέρω μειώσεις συντάξεων κλπ. Την ωρολογιακή αυτή βόμβα θα κληθεί να πάρει στα χέρια της η όποια νέα κυβέρνηση. Και οι νεοφιλελεύθεροι δανειστές δεν θα λυπηθούν πολύ αν σκάσει στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Να μην ξεχνάμε ότι δυστυχώς είναι οι ίδιοι αυτοί που έλεγαν στον Αμερικάνο Υπουργό Εξωτερικών με χαιρεκακία για την ανάγκη σκληρής τιμωρίας των Ελλήνων.

Μόνον Ιδρώτα και Πόνο περιμένω από τις επερχόμενες εκλογές. Ας είμαστε τουλάχιστον ψυχολογικά έτοιμοι για τα δύσκολα που ούτως ή άλλως μας περιμένουν. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία βέβαια αλλά αν είσαι χειροπόδαρα δεμένος στο Norman Atlantic, ποιος διασώστης μπορεί άραγε να σου υποσχεθεί τη σωτηρία σου;

Αυτά τα ολίγα από εμένα τον μη ειδικό στα πολιτικά και συγγνώμη αν σας μελαγχόλησα χρονιάρα μέρα.

Καλή Πρωτοχρονιά και μακάρι να έχουμε όλοι τουλάχιστον την υγειά μας.