Με την ευκαιρία της σημερινής Εθνικής Επετείου του ΟΧΙ και σε συνάρτηση με διάφορα που ζούμε πρόσφατα, που μπερδεύουν το σωβινισμό με τον πατριωτισμό, γράφω κάποιες απλές σκέψεις μου, σκέψεις ενός απλού ανθρώπου που θέλει να ζει χωρίς φανατισμούς και μισαλλοδοξίες.
Όλοι μας αγαπάμε την οικογένειά μας και δίνουμε και τη ζωή μας γι’ αυτήν. Με τους γείτονές μας θέλουμε να ζούμε σε ομόνοια και αγαστές σχέσεις. Αν κάποιος μας επιβουλεύεται, αναγκαζόμαστε να αμυνθούμε στην επιβουλή αυτή και να υποστηρίξουμε το δίκιο μας.
Η επέκταση της αγάπης μας αυτής σε ευρύτερα πλαίσια της γειτονιάς μας, της πόλης μας, της κοινωνίας μας, φθάνει στα όρια της αγάπης μας για την πατρίδα μας, της φιλοπατρίας.
Δεν μισούμε τους γείτονές μας, χαιρόμαστε για τις χαρές τους και λυπούμαστε για τις λύπες τους. Έτσι θα πρέπει να γίνεται με όποιον αγαπάει την πατρίδα του. Η αγάπη για τη πατρίδα μας δεν είναι μίσος για τους άλλους λαούς. Αντίθετα επιζητείς τη συνεργασία και την παγίωση της ειρήνης. Η φιλοπατρία δεν είναι σωβινισμός. Και παράλληλα φιλοπατρία σημαίνει να θέλεις την κοινωνική πρόοδο και την ευημερία των ανθρώπων που ζουν σε τούτα τα χώματα και το κράτος δικαίου και πρόνοιας για τους συνανθρώπους σου. Γιατί δεν μπορώ εγώ και η οικογένειά μου να ζω καλά όταν γύρω υπάρχει δυστυχία και αδικία.
Η φιλοπατρία μας θα πρέπει να μας ωθεί στον αγώνα για την παγκόσμια ειρήνη και τη συνεργασία των λαών. Μακριά από τη μισαλλοδοξία. Το να αγωνιζόμαστε για την πρόοδο του δικού μας ‘σπιτιού’, δεν σημαίνει ότι θέλουμε να πάρουμε το ‘σπίτι’ του άλλου, ούτε να τον μισούμε και να τον εποφθαλμιούμε για τα όσα εκείνος έχει.
Και παράλληλα, ας σκεφτούμε ότι η ίδια αγάπη επεκτείνεται ακόμα περισσότερο και από τα όρια της πατρίδας, σε όλον τον πλανήτη μας, στην προσπάθεια να κρατήσουμε υγιές το πληγωμένο του περιβάλλον και στην πιθανόν μακρινή ουτοπία μιας γης με λαούς που θα ζουν μαζί σε ομόνοια και συνεργασία για το κοινό καλό όλων.
Δυστυχώς ζούμε με βάση θεωρίες που διδάσκουν πολέμους και μίση, πολέμους εθνών, θρησκειών και τάξεων, θεωρίες διττές με το ‘καλό’ από τη μια και το ‘κακό’ από την άλλη και τη συνεχή διαμάχη μεταξύ τους. Τα όσα ανέφερα παραπάνω φαντάζουν ουτοπικά αλλά οι ουτοπίες όταν τις πιστέψουν πολλοί ίσως κάποτε γίνουν πραγματικότητες. Ας μείνουμε στον αρχικό σκοπό των σκέψεών μου, που ήταν να γράψω δυο λόγια τέτοια μέρα για την ουσία της φιλοπατρίας και τη διαφορά της από το σωβινισμό και άλλους ‘...ισμούς’ που αγωνίζονται να επιβάλλουν μισαλλοδοξία με βάση την κρίση της κοινωνίας και με θέλγητρο την εφεύρεση ‘εχθρών’ που φταίνε για τα δεινά μας και που οι ‘...ισμοί’ υπόσχονται να εξοβελίσουν.
Κάποιοι σε εκείνα τα βουνά πριν 74 χρόνια, με φωτιά στην ψυχή τους που φούντωσε η αδικία της άνανδρης επίθεσης, κράτησαν όρθια την πατρίδα μας. Η δική μου γενιά και η προηγούμενη δεν στάθηκαν αντάξιες ως τώρα. Αλλά έχουμε ακόμα δυνάμεις, έχουμε πρότυπα, έχουμε διδάγματα για να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Έτσι τουλάχιστον θέλω να ελπίζω...
Συμφωνώ με το καλοπροαίρετο πνεύμα της ανάρτησης, αλλά διαφωνώ πλήρως με την έννοια της φιλοπατρίας, ή τη διάκριση μεταξή "μισαλλόδοξου" σωβινισμού και "υγειούς" πατριωτισμού. Η θεμελιώδης διαφορά με την αγάπη για την οικογένεια ή τη γειτονιά, είναι πως η πατρίδα αποτελεί μια τεχνητή συλλογικότητα, και καθορίζεται από περιφερειακά/εξωγενή κοινά χαρακτηριστικά (συνήθως κοινή γλώσσα και γεωγραφική γειτνίαση, και ενίοτε κάποιο θρησκευτικό δόγμα που επιβάλλεται, ή κάποια κοινή ιστορία που προπαγανδίζεται κατά το δοκούν μέσω της εκπαίδευσης), που εναγωνίως προσπαθούν να αναχθούν σε εγγενή και ουσιαστικά. Και όχι τυχαία, αφού πχ στην περίπτωση της κρίσης του ευρωπαϊκού νότου, το μεγαλύτερο εργαλείο του καπιταλιστικού συστήματος είναι η συλλογική ενοχοποίηση & συμμόρφωση τάξεων και κοινωνιών υπό την ομπρέλα κάποιου οικονομικά "άτακτου" κράτους. Από απλή λογική είναι εξάλλου προφανές πως σε σύστημα εθνικών οικονομιών που ποσοτικοποιείται με ισοζύγια και δείκτες ανταγωνιστικότητας, δεν μπορούν να "προοδεύουν καλοπροαίρετα & ταυτόχρονα όλα τα κράτη", αντίθετα αυτό που (μπορεί να) γίνεται είναι να πείθονται οι κοινωνίες για την ανάγκη συμμετοχής τους σε αυτά (φυσικά με τις οικονομικές υποχρεώσεις που συνεπάγονται), όσο το 1% του εκάστοτε "εθνικού" πληθυσμού θα συσσωρεύει πάνω από το 50% του πλούτου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορούμε να αναλωθούμε φιλολογικά στην ετυμολογική διάκριση των όρων έθνος και κράτος, πατριωτισμός και εθνικισμός κλπ, αλλά αν θέλουμε να μείνουμε στην ουσία πιστεύω πως η εθνική προέλευση αποτελεί ένα εξωτερικό γνώρισμα άνευ αξίας για την κατηγοριοποίηση του ατόμου στο σύνολο, που συντηρείται για προφανείς λόγους χειραγώγησης. Αντίθετα, η τάξη και η πολιτική ιδεολογία είναι ουσιαστικά χαρακτηριστικά, ταυτοτικά της αντίληψης και της κοσμοθεωρίας του ατόμου, και καθορίζουν πλήρως το πώς αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τη συμμετοχή του σε κάποια ευρύτερη ομάδα.
Επειδή κι εγώ παραμένω ρομαντικός, προτιμώ να συνεχίσω να ζω με την ουτοπική ελπίδα της κατάργησης των εθνικών και κρατικών προσδιορισμών, και την προσδοκία θεμελίωσης αλληλέγγυων κοινωνιών με βάση την τάξη και την πολιτική αντίληψη. Δυστυχώς μέχρι τότε, θα πρέπει να υπομένω στρατιωτικές παρελάσεις, όπου νέοι άνθρωποι γιορτάζουν την αρχή ενός πολέμου του "έθνους" τους...
Νίκος
Τα ΟΧΙ θελουν ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ και οχι Σαμαραδες και Βενιζελους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ΟΧΙ τα λεει ο λαος και οχι οι φασιστες και οι διεφθαρμενοι πολιτικοι......
ΑπάντησηΔιαγραφήΤά όχι τα λέει ο λαός μέσω ηγετών που μπορούν να τον αντιπροσωπεύσουν στη δεδομένη περίσταση και να πουν το όχι. Αν είτε ο λαός είτε οι ηγέτες δεν υποστηρίξουν αυτά τα όχι τότε δεν μπορούν να γίνουν έπη αντίστοιχα του 40. Δεν σημαίνει ότι οι ηγέτες αυτοί καθαγιάζονται αλλά η ιστορική στιγμή τους αναδεικνύει ως άξιους των περιστάσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως οι διεφθαρμένοι πολιτικοί συνήθως είναι αντανάκλαση και της λαϊκής αλλοτρίωσης.
Όσο αφορά την Πατρίδα και τη φιλοπατρία. Πατρίδα για κάποιον είναι αυτή που αντιπροσωπεύει το έθνος του. Αυτή είναι μια μετάφραση της έννοιας Πατρίδα. Πατρίδα για όλους μας πιστεύω είναι η κοινωνία που κτίζουμε με βάση κάποια κοινά χαρακτηριστικά που μας ενώνουν. Αγαπάω την πατρίδα μου σημαίνει ότι προσπαθώ για την κοινωνία μου, για να υπάρξει πρόοδος και δικαιοσύνη. Έτσι απλά. Η αγάπη για την πατρίδα θα πρέπει να συναρτάται με την αγάπη για την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών γιατί μέσα από μια τέτοια ειρήνη και συνεργασία μόνον θα πηγάσει η κοινωνική πρόοδος. Ας μην γράφω τα ίδια ξανά. Και προφανώς το σύστημα όπου κάποιοι ευημερούν σε βάρος των υπολοίπων, όπου δεν υπάρχει πρόνοια και δικαιοσύνη, όπου δεν υπάρχει εν τέλει ισονομία, δεν μπορεί να συνάδει με τη φιλοπατρία. Έτσι απλά.
Αν ο Μεταξας ελεγε ΝΑΙ στον πρεσβη στις 3 τα ξημερωματα,στις 8 που θα ξυπναγε ο λαος τα ιταλικα στατευματα θα 'χαν καταλαβει την Ελλαδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για το τι ειναι πατριδα. πατριδα: η γη των πατερων μας. Το λεει κι η λεξη
ΑπάντησηΔιαγραφή