Ένας συνάνθρωπός μας "έφυγε" από τη ζωή από την οπαδική καφρίλα που εκφράζεται στα γήπεδα από υπανθρώπους και που τελειωμό δεν έχει χρόνια τώρα. Αξίζει να διεξάγονται πρωταθλήματα με αυτές τις συνθήκες και να χάνονται ζωές; Υποτίθεται αναφερόμαστε σε αθλητισμό και ευγενή άμιλλα ή έστω σε μια λαϊκή ψυχαγωγία. Και αντί γι' αυτά έχουμε νεκρούς. Για να εκτονώνονται οι μάζες απαίδευτες, να μη δίνουν φράγκο για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ή φθάνουμε να κάνουμε τους αγώνες χωρίς θεατές για να μην έχουμε θύματα γιατί τα ματς ανάγονται σε πολεμικά πεδία όταν υπάρχουν μέσα οι θεατές. Και η λαϊκή ψυχαγωγία γίνεται μόνον μέσω τηλεθέασης που είναι και εμπορικό προϊόν στις μέρες μας.
Μήπως κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξουν παραδειγματικές τιμωρίες ή αναστολές πρωταθλημάτων για να τελειώνει αυτή η ιστορία; Όσο και αν κάτι τέτοιο μπορεί να θίγει συμφέροντα αθλητικά εμπορικά και τζόγου.
Να πούμε τα συλλυπητήρια στους δικούς του που έχασαν τον άνθρωπό τους και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει και είθε με έναυσμα την αποδημία του να γίνει κάτι που θα εξαλείψει το πολιτισμικό στίγμα που του πήρε τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου