Για τον τελικό του Μουντιάλ

Ο χθεσινός τελικός του Μουντιάλ θεωρώ ότι έδειξε κάποια πράγματα που μπορούμε να επισημάνουμε.

Μάλλον επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά τη ρήση του Γκάρι Λίνεκερ ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ που παίζουν δυο ομάδες ... και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί.

Επίσης έδειξε πόσο οριακές είναι οι διαφορές που χωρίζουν τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Για τρίτο Μουντιάλ είδαμε παράταση για να κριθεί ο τελικός και στην κανονική διάρκεια αλλά και στην παράταση και τις τρεις φορές μπορούσε ο οιοσδήποτε των αντιπάλων να έχει στεφθεί νικητής.
Νομίζω ότι διαψεύστηκαν οι γνωστοί "προπονηταράδες" των κοινωνικών δικτύων και όχι μόνον που μίλαγαν μετά το 7-1 της Γερμανίας επί της Βραζιλίας, για τριάρες των πάντσερ στον τελικό, για ανίκητη ποδοσφαιρική μηχανή και άλλες υπερβολές. Οι διαφορές των τριών πρώτων τούτου του Μουντιάλ ήταν απόλυτα οριακές και οποιαδήποτε ομάδα από τις τρεις θα μπορούσε να είχε στεφθεί κυπελλούχος. Σίγουρα άλλα ήταν τα ατού καθεμιάς και μπορεί σε κάποιους το ένα στιλ ποδοσφαίρου να αρέσει καλύτερα από το άλλο, αλλά η πράξη έδειξε ότι χρειάστηκαν πέναλτι στον ημιτελικό Αργεντινής-Ολλανδίας και 113 λεπτά παράτασης στον τελικό για να δώσουν παγκόσμιο πρωταθλητή.

Ένα ακόμα που ήθελα να επισημάνω είναι ότι όσο και να λέμε για βρώμικο λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο, εγώ προσωπικά έχω ζήσει δυο φάσεις με Γερμανούς τερματοφύλακες σε ρόλο πρωταθλητών καράτε.
Η μια ήταν εκείνη που λίγο έλειψε να σκοτώσει το Γάλλο Μπατιστόν με δολοφονικό κτύπημα ο τερματοφύλακας τότε της Γερμανίας, Σουμάχερ, στο Μουντιάλ του 1982. Έμεινε ατιμώρητη.
Η δεύτερη είναι η φάση χθες με σχετικά πιο ήπιο αλλά εξ ίσου αντιαθλητικό και επικίνδυνο κτύπημα του Νόιγερ στον Ιγκουαΐν, που επίσης έμεινε όχι μόνον ατιμώρητη αλλά ο διαιτητής είδε φάουλ επί  του καρατέγκα Νόιερ και όχι βέβαια στη μικρή περιοχή αλλά μέτρα μακριά... Η ιστορία επαναλαμβάνεται φαίνεται. Τουλάχιστον όπως έγραψα πιο πάνω, τούτη τη φορά δεν κατέληξε στο να στείλει κάποιον με βαρύ τραυματισμό στο νοσοκομείο.

Επίσης θα ήθελα να σχολιάσω τη δημιουργία της αξιοθαύμαστης ποδοσφαιρικής μηχανής της Γερμανίας. Έγραψα μετά τη νίκη επί της Βραζιλίας ότι αν μπορέσει να κάνει σχετικά ανάλογη εμφάνιση στον τελικό, θα μπορούσαμε να μιλάμε για την καλύτερη Γερμανία όλων των εποχών. Ας αρκεστούμε μετά τον τελικό απλά να μιλάμε για την πιο οργανωμένη και συστηματική Γερμανία όλων των εποχών από τις εν γένει πολύ συγκροτημένες πάντα εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, εθνικές ομάδες αυτής της χώρας.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών σε άτομα σίγουρα. Και δεν πιστεύω ότι ποτέ η χώρα αυτή είχε ξοδέψει τόσα χρήματα και είχε οργανώσει τόσο πολύ τη βάση του αθλήματος όσο έγινε μετά το 2004. Εμένα προσωπικά μου θυμίζει την επιμέλεια που έδειχναν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος στην αθλητική ανάπτυξη σαν μέσο προώθησης και προβολής των επιτευγμάτων τους. Άλλωστε κάποιοι πολιτικοί της νυν Γερμανίας προέρχονται από τέτοια καθεστώτα. Μπορεί κάτι τέτοιο να φαντάζει άδικο να λέγεται για μια χώρα δημοκρατική και οργανωτική σε όλους τους τομείς όπως είναι η Γερμανία. Σε όσους τους δυσαρεστεί, ας το εκλάβουν σαν μια παρομοίωση που γίνεται για να αναδείξει το μέγεθος της δουλειάς που έκαναν οι Γερμανοί και που ξεκίνησε από τη βάση και όχι από τη βιτρίνα.

Κλείνω με κάτι λυπηρό μεν αλλά πασίγνωστο σε όσους μας αρέσει το ποδόσφαιρο, το σπορ που είναι ένα σημαντικό ασήμαντο στην ανθρώπινη ζωή και που πάμπολλες φορές κρύβει με την αγωνιστική πανδαισία του, τα όσα κακά της πραγματικής μας ζωής. Λυπηρό λοιπόν είναι να βλέπεις Μέρκελ, Πρόεδρο Γερμανίας, Πούτιν και λοιπούς στις κερκίδες του Μαρακανά και να σφάζονται σε Γάζα, Ουκρανία, Λιβύη και αλλαχού. Αλλά έτσι είναι. Και τα ασήμαντα έχουν θέση στη ζωή μας. Ίσως θα έπρεπε κάπως λιγότερο για όσους κρίνουν ή μπορούν να κρίνουν τις τύχες του πλανήτη και των ζωών που αυτός κουβαλάει...

ΥΓ: Επειδή διάφοροι φίλοι έχουν διαφορετική άποψη για τη φάση Νόιερ-Ιγκουαΐν, ξαναείδα σε αρκετές επαναλήψεις και αργή κίνηση τη φάση. Θα ρωτούσα λοιπόν αν κρίνουν σαν επικίνδυνο το παιχνίδι ενός ποδοσφαιριστή που πηδάει με φόρα με προτεταμένο το γόνατο με το οποίο βρίσκει τον αντίπαλό του στο κεφάλι. Αν δεν το βρίσκουν αυτό επικίνδυνο παιχνίδι, που τιμωρείται και με κάρτα συν τοις άλλοις, ας το δεχτούν αν γίνει όταν παίζει η ομάδα τους με επιείκια και συγκατάβαση και να ζητήσουν μάλιστα και να δοθεί φάουλ στον παίκτη της ομάδας τους, που βρέθηκε στη φορά του αντιπάλου και έβαλε το κεφάλι του σε λάθος σημείο στην επίμαχη στιγμή. Και ο Ιταλός διαιτητής έτσι ερμήνευσε τους κανονισμούς και με "δεδικασμένο" μάλιστα από το 1982.
Ναι, θα πουν. Παίρνει ο Νόιερ τη μπάλα με το προτεταμένο του χέρι ελάχιστα πριν πάρει και τον αντίπαλο και του ρίξει τη γονατιά. Πως πάει στον αντίπαλο το βλέπουν άραγε; Τέτοια μπάλα θέλουμε να βλέπουμε; Να πέφτουν κορμιά;

Αυτό δεν σημαίνει ότι και η ανοχή του στο Β μέρος της παράτασης στο ξύλο που έτρωγε ο Σβάινστάιγκερ δεν πρέπει παράλληλα να καταδικαστεί με τον ίδιο τρόπο.

Γενικά σε αυτό το Μουντιάλ για λόγους που γνωρίζει η έμπορος του ποδοσφαίρου ΦΙΦΑ, δεν σεβάστηκαν και πολύ τη σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών και ανέχτηκαν πιθανότατα με ντιρεκτίβες άνωθεν, το επικίνδυνο παιχνίδι.

ΥΓ2: Προσωπικά με εκφράζει αρκετά σχετικά με το θέμα της ανασκόπησης του Μουντιάλ και το θεωρώ αρκετά ενδιαφέρον το άρθρο του Χρήστου Σταθόπουλου στο gazzetta.gr.

ΥΓ3: Επειδή με τους "έμπορους του ποδοσφαίρου" δεν ξέρουμε ποτέ αν αυτό που βλέπουμε είναι το σωστό, σημειώνω και το παρακάτω για το Λαβέτσι και την αλλαγή του στο ημίχρονο από τον ανύπαρκτο Αγκουέρο.

Η απόφαση του Σαμπέλα να αντικαταστήσει στο ημίχρονο τον Λαβέτσι, ενώ ήταν από τους κορυφαίους της Αργεντινής, προκάλεσε πολλά ερωτηματικά. Ο προπονητής υποστήριξε πως «ήταν πολύ καλός, αλλά «ψάχναμε μια διαφορετική προσέγγιση του αγώνα», η οποία βεβαίως δεν ήρθε, αφού ο Σέρχιο Αγουέρο ήταν αρνητικότατος. Η λογική εξήγηση ήταν πως χτύπησε, αλλά η σύντροφος του «Πότσο», Γιανίνα Σκρεπάντε, αποκάλυψε πως «τον ρώτησα αν ήταν τραυματίας και μου είπε πως όχι».

Κατά τον ίδιο τρόπο δεν μάθαμε ποτέ τι έτρεχε με το Ρονάλντο στον τελικό του 1998 με τη Γαλλία.
Ας πούμε ότι ο Λαβέτσι δεν είχε και πολλές δυνάμεις όπως είχε δείξει και στα προηγούμενα ματς. Αλλά γιατί αλλαγή στο ημίχρονο από τον απαράδεκτο και στον αγώνα με την Ολλανδία, Αγκουέρο; Και με τέτοια απόδοση πρώτου ημιχρόνου; Ούτε ένα τέταρτο δεν άντεχε;...